Opinion
La desunion europèa
Sembla que lo Reialme Unit prepara ja un referendum per conéisser s’a de demorar o de quitar l’Union Europèa. Serà fach lo 23 de junh après que lo primièr ministre britanic, David Cameron, a obtengut de garentias plan satisfasentas per aquel estat de quatre nacions e que d’autres en l’UE an pas.
Aital, David Cameron a pogut assegurar un estatut especial pel Reialme Unit e a recomandat als ciutadans d’aquel estat de votar “yes” a abandonar pas l’UE pr’amor que “daissar Euròpa seriá un perilh per la nòstra seguretat nacionala e economica”, çò diguèt Cameron.
Divèrses analistas internacionals ja an avertit que lo referendum es un perilh per lo Reialme Unit pr’amor que s’aquel estat quitèsse l’UE la sieuna crisi economica seriá mai prigonda pr’amor que seriá pas pus dins l’airal de la Union Europèa e pr’amor que lo problema de l’immigracion deuriá èsser afrontat d’un biais particular.
De mai, un Reialme Unit tot sol seriá mai isolat internacionalament e auriá tanben lo risc de la secession d’Escòcia pr’amor qu’ela es plan mai europeista qu’Anglatèrra. Una situacion que lo quite Cameron a definit coma “un saut a l’escuretat”.
Ara, sieis ministres del govèrn e dos partits politics lucharan en una campanha politica pel Brexit o sortida del Reialme Unit de l’Union Europèa. Totes pensan que lo vòte finala serà un òc estonant e que cal pas s’inquietar, mas benlèu se caldriá inquietar un pauc mai per l’Union Europèa e non pas pel Reialme Unit.
Una campanha dividida
Los partisans del Brexit an Boris Johnson, lo cònsol màger de Londres, coma lo sieu poquèr amagat. Es plan bon comunicator e ajudarà los qu’afirman qu’èsser en Euròpa es un atac a la democracia e a l’escasuda economica. Pr’aquò Cameron pòt dire ara, de segur, que “demorar dins l’UE serà un benefici pels britanics pr’amor que seran pas dins l’airal de viatjar sens passapòrt o aver la meteisssa moneda”. E ja son dos beneficis que lo Reialme Unit aurà e que los autres 27 païses europèus auràn pas.
Aquò ja es una contradiccion de l’esperit de l’Union Europèa e tanben pòt èsser un perilh dins lo futur mai propdan. Quand un país a una diferéncia, los autres tanben la voldràn e menaçaràn tanben de quitar l’Union Europèa s’eles an pas tanben aquela singularitat.
Pensi a de païses coma Ongria, que son totalament contraris a l’intrada dels immigrants dins sas frontièras e que, de segur, demandaran, tre ara, un estatut especial coma lo qu’a lo Reialme Unit. Pensi tanben a de païses coma Polonha, qu’an estat denonciats, un còp e un autre, pels tribunals europèus dels dreches umans per lor regim totalitari —o puslèu pauc democratic— e qu’an agut d’èsser menaçats per l’UE per arrestar qualques unas de sas politicas.
Pensi tanben a de païses coma l’estat espanhòl, que ja a un deficit mai grand del 100% e que poiriá demandar, tre ara, d’aplicar pas mai de politicas socialas restrictivas o que lo sistema del deficit europèu se li aplique pas mai.
Pensi, fin finala, a un estat francés qu’a prés una direccion vèrs lo totalitarisme amb una manca de dreches umans basics a causa de la guèrra contra Daish e que, a l’ora d’ara, preferís èsser pas mai dins lo sistèma de frontièras dobertès nomenat Schengen e que tanben poiriá sollicitar d’i èsser mai. Perqué pas?
Amb la creacion de las diferéncias, la tòca basica de l’Union Europèa, son uniformizacion sociala, politica e economica, que non pas culturala, lo futur nos menarà a d’autras peticions après la del Reialme Unit.
Sens o saber, l’Union Europèa es intrada dins una nòva fasa que la poiriá menar a sa dissolucion practica, non pas teorica. Èra un perilh de concedir un estatut especial al Reialme Unit. Amb Dinamarca ne son ja dos. Lèu ne seràn mai e, fin finala, l’Union Europèa non serà pas res de semblable a l’UE de 1992. Brusselas a fach lo trauc. Qual i metrà l’Union Europèa al dedins? Solament es solament un question de temps
Aital, David Cameron a pogut assegurar un estatut especial pel Reialme Unit e a recomandat als ciutadans d’aquel estat de votar “yes” a abandonar pas l’UE pr’amor que “daissar Euròpa seriá un perilh per la nòstra seguretat nacionala e economica”, çò diguèt Cameron.
Divèrses analistas internacionals ja an avertit que lo referendum es un perilh per lo Reialme Unit pr’amor que s’aquel estat quitèsse l’UE la sieuna crisi economica seriá mai prigonda pr’amor que seriá pas pus dins l’airal de la Union Europèa e pr’amor que lo problema de l’immigracion deuriá èsser afrontat d’un biais particular.
De mai, un Reialme Unit tot sol seriá mai isolat internacionalament e auriá tanben lo risc de la secession d’Escòcia pr’amor qu’ela es plan mai europeista qu’Anglatèrra. Una situacion que lo quite Cameron a definit coma “un saut a l’escuretat”.
Ara, sieis ministres del govèrn e dos partits politics lucharan en una campanha politica pel Brexit o sortida del Reialme Unit de l’Union Europèa. Totes pensan que lo vòte finala serà un òc estonant e que cal pas s’inquietar, mas benlèu se caldriá inquietar un pauc mai per l’Union Europèa e non pas pel Reialme Unit.
Una campanha dividida
Los partisans del Brexit an Boris Johnson, lo cònsol màger de Londres, coma lo sieu poquèr amagat. Es plan bon comunicator e ajudarà los qu’afirman qu’èsser en Euròpa es un atac a la democracia e a l’escasuda economica. Pr’aquò Cameron pòt dire ara, de segur, que “demorar dins l’UE serà un benefici pels britanics pr’amor que seran pas dins l’airal de viatjar sens passapòrt o aver la meteisssa moneda”. E ja son dos beneficis que lo Reialme Unit aurà e que los autres 27 païses europèus auràn pas.
Aquò ja es una contradiccion de l’esperit de l’Union Europèa e tanben pòt èsser un perilh dins lo futur mai propdan. Quand un país a una diferéncia, los autres tanben la voldràn e menaçaràn tanben de quitar l’Union Europèa s’eles an pas tanben aquela singularitat.
Pensi a de païses coma Ongria, que son totalament contraris a l’intrada dels immigrants dins sas frontièras e que, de segur, demandaran, tre ara, un estatut especial coma lo qu’a lo Reialme Unit. Pensi tanben a de païses coma Polonha, qu’an estat denonciats, un còp e un autre, pels tribunals europèus dels dreches umans per lor regim totalitari —o puslèu pauc democratic— e qu’an agut d’èsser menaçats per l’UE per arrestar qualques unas de sas politicas.
Pensi tanben a de païses coma l’estat espanhòl, que ja a un deficit mai grand del 100% e que poiriá demandar, tre ara, d’aplicar pas mai de politicas socialas restrictivas o que lo sistema del deficit europèu se li aplique pas mai.
Pensi, fin finala, a un estat francés qu’a prés una direccion vèrs lo totalitarisme amb una manca de dreches umans basics a causa de la guèrra contra Daish e que, a l’ora d’ara, preferís èsser pas mai dins lo sistèma de frontièras dobertès nomenat Schengen e que tanben poiriá sollicitar d’i èsser mai. Perqué pas?
Amb la creacion de las diferéncias, la tòca basica de l’Union Europèa, son uniformizacion sociala, politica e economica, que non pas culturala, lo futur nos menarà a d’autras peticions après la del Reialme Unit.
Sens o saber, l’Union Europèa es intrada dins una nòva fasa que la poiriá menar a sa dissolucion practica, non pas teorica. Èra un perilh de concedir un estatut especial al Reialme Unit. Amb Dinamarca ne son ja dos. Lèu ne seràn mai e, fin finala, l’Union Europèa non serà pas res de semblable a l’UE de 1992. Brusselas a fach lo trauc. Qual i metrà l’Union Europèa al dedins? Solament es solament un question de temps
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Tot aquo es segur plan tristonèt, mas qu'enchaut ? Europa risca de se disolver, rai, mas quina Europa ? Aquèsta qu'avèm somiada ? Que nos auria permes d'escapar a l'emprèsa e a la domenacion parisenca ?
Era l'ideia màger qu'avian totis los occitans qu'apelavan de sos vots la bastisson de l'ideia europenca.
Fa bèu temps qu'aquèsta Europa m'a deçauput, tan coma aquèl gobèrn que se ditz d'esquèrra e que l'es pas, e qu'es tan traïdor que lo foguèt aquèl de 81. Ièu n'ai mon cofla d'aquèsta Europa que tenguèt pas sas promèssas (es demorada una Europa dels estats, luoga de venir una Europa dels pobles) tan coma d'aqueles gobèrns se-disent d'esquèrra , que son tan jacobinistas e ipercentralisators qu'aquèles de drècha, idem que lo Melenchon, o la filha Le Pen. Europa va caure ? Bof, son ideia es jà morta dempuèi un brave temps, alara...
Sei plan content d'auver que l'Europe vai s'esbolhar, podetz ne'n esser segur.
Mas quand viese dau monde dire : nos chau l'Europe, nos chau l'Europe, nos chau far l'Euròpe autrament, me disa qu'aquò vai pas dau tot.
Perque volan far l'Euròpe? perque avem paur de pas esser pron fòrt dans lo monde?, paur de se far agressar per los africans, los russes, los chines? Per aquò auriam besonh d'un estat fòrt, d'una bona economia, d'un arsenal nucleari per nos defendre, d'una societat ecologica mas toca pas a mon confòrt.. L'autre nos menaça alaidonc que dempuei 500ans quò es l'Europe que menet sas armadas dins lo monde entier. Avem besonh d'un pape catolic, d'un pape musulman, d'un pape jusieu per far la patz entre las religions alaidonc que justadament l'autoiritat que damandam, la volan autoritaria, pas tròp severe, pas tròp laxiste. E queu negocia? Quò es l'argent?
Quò es nòstra mentalitat, nos pensadas que fan los estats centralistes e autoritaris e degun autre.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari