Bandièra01 1180x150: Comuna de Tolosa

Opinion

Michel Delpech, victima de l'esnobisme francés

Joan-Marc Leclercq

Joan-Marc Leclercq

Musician de profession, autor d’un líber de conversacion suu gascon, d'un roman istoric "Ucraïna", d'un diccionari de rimas e de duas pèças de teatre.

Mai d’informacions
L’Estat francés es e estoc totjorn una tèrra d’esnobisme intellectuau. L’especialitat de l’elèit deu país, màgerment parisenc mes imitat un pauc de pertot, es de fabricar “casas” on se botan artistas e creators, e d’on es fòrça mauaisit de sortir.
 
Es atau qu’existís curiosament dus estiles musicaus desseparats per una frontièra tan fòrta que non pas çò qu’èra lo mur de Berlin: la “Cançon Francesa” e la “Varietat”. Sols los aiatòllahs franceses an lo poder de botar un artista d’un costat deu mur o de l’aute. Es impossible de’n cambiar.
 
Pas besonh de precisar que la “casa” de la Cançon Francesa es qualificada de “bona” quan l’auta es forçadament “marrida”. Lo mitan intellectuau francés venèra doncas l’un e teng l’auta en hasti.
 
Es au contacte d’estrangèrs qu’aquesta situacion me pareishoc clarament. Jo que coneishi plan Polonha, me soi apercebut de çò que, quan disètz qu’ètz anats véser un espectacle la velha, lo monde vos demandan pas com aquí: “T’a agradat?” mes “An plan jogat?” Lo monde te pausicionan pas coma jutge o critic, mes vòlon pas sonque saber se l’espectacle èra qualitadós. Se trufan drin de conéisher ton gost personau pr’amor qu’es justament personau.
 
Michel Depech, que’ns deishèc i a pauc, avèva la particularitat d’aver un pè dens cada “casa”. Èra doncas lo simbèu de l’artificialitat deu jutjament.
 
Ausiscoi l’artista peu purmèr còp aus entorns de las autos-tumairas de la vòta deu vilatge de la mairbona, on la cançon Pour un flirt avec toi  virava shens de cès. Ma sòr e ma cosina se caravan pas d’aqueste cantaire beròi e sexy deu quau colleccionavan las fòtos. Degun podèva pas escapar au “la la la la la la” que t’entrava dens lo cap tra la debuta. Lo michel Delpech èra lavetz conegut coma “cantaire ende gojatas”.
 
Las cançons de Delpech an tanben lo pecat, aus uelhs de l’intelligéntsia francesa, d’estar tròp “aimables”, çò qu’es considerat coma estar “innocentàs”. Se tractatz de subjèctes de societat, vos cau aver un espiar critic, maishant o quitament crudèu, un pausicionament plan trencat, se que non seratz pas considerat com un cantaire à textes. Aquò rai se los tèxtes deu Michel descrivèvan la vita vitanta d’un biaish que pertocava vertadèrament lo còr deu monde dambe una qualitat poetica tostemps presenta e fòrça tendressa.
 
La cançon Le chasseur es un exemple deus bons. Ende jo e monde de ma generacion, es una cançon contra la caça. Mes Delpech a pas mots agressius ni tampauc nhargaires, conda pas que l’istòria simpla d’un caçaire que, gahat per la beutat de la natura viventa a l’entorn, prefera se passejar meslèu que non pas tuar bèstias.
 
Dambe mon fesilh dens las mans
Au hons de jo me sentissèvi
Un drin copable
Lavetz soi partit solet
Èi pres mon espanhenc  
En passejada …
 
Aquò l’empachèc pas d’estar nomejat en 1979 “cantaire preferit deus caçaires” e de recéber una copa en seteme de 1981 peu magazine Le Chasseur Français.
 
Es son amic Lauent Voulzy que trobèc benlèu la milhora definicion: “Dambe son calam, lo Michel gahava l’epòca dambe una doçor vertadèra”.
 
E aquò, ende l’elèit intellectuau francés, t’ajuda pas d’entrar dens “lo club”.

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

Pèir
11.

*pausicionament: posicion, postura (posicionament se necessari, amb O perque es un cultisme donc Pos- e non Paus-)

  • 0
  • 0
ltrobat
10.

La conversion de Delpech n'èra pas hicada a l'amagat peus medias. Qu'ei paranoia d'at díser. Que'm brembi aver vist lo Delpech ne parlar 20 ans i a en çò de Mireille Dumas e mei d'un còp recentament après la sortida deu son libe "J'ai osé Dieu".
Despuish la soa mort, uns quans medias qu'an evocat la soa fe...

Après, lo Joan-Marc qu'a rason de suslinhar l'esnobisme deus esperits franchimands. E ne'vs parli pas de çò que podetz enténer dens lo mitan de l'Educacion nacionau quan gausatz díser que v'agrada d'escotar Michel Delpech (o Joe Dassin), sustot quan avetz l'imatge de quauqu'un de "cultivat" e assaberut (aparentament, n'ei pas possible de s'interessar a l'antiquitat grecò-romana, a l'istòria de las ideas en tot s'agradar de las cansons de Delpech)...

  • 0
  • 0
Prot
9.

#8 Se i a pas que son nom qu'es/èra occitan, li podem pas assinhar "a son insu" una origina occitana se que non vol dire que redusissèm cada gent a son nom, a son origina, que ven de cops de generacions e de generacions enrèir. Podèm pas assinhar o redusir un francés o un occitan a sas originas africanas per amor que son nom es peul o bambara... per exemple, seria neci.

  • 0
  • 0
marxelin Narbona
8.

Miquèl Delpuèg o Michel Delpech ? Un cantaire d'origina occitana mai s'èra nascut en region parisenca.

  • 0
  • 0
LECLERCQ Joan-Marc
7.

#1 Adiu l'Amolaire.
Te vòli rassegurar.
Purmèr, pòdes cercar dens tot çò qu'èi escrit dempuèi bèra pausa, i a pas una soleta frasa que "vomisca lo crestianisme". Te sentissi esmalit peus mèdias que son pas tendres dambe aquesta religion e disi pas qu'as pas rason. Estosse sonque dambe lo crestianisme ...

Un deus mos darrèrs articles èra basat sus un tèxte extrat de Gość Niedzielny qu'es un magazine catolic polonés. Vaquí çò que'n disi : "Ja que sii pas catolic, aqueste magazine m’agrada plan, pr’amor que balha una informacion de qualitat sus subjèctes de totis, d’actualitat, e’m permet atau de recéber l’expression d’un aute caire de comprénguer lo monde que’ns entorneja. "

Soi benlèu l'atèu que va lo mès sovent a la gleisa pr'amor que ma hemna e ma hilha son cresentas. Adara soi a aprestir una version "soul" ende l'aumoinaria estudianta de Tolosa de l'imne de las JMJ que's debanaràn aqueste estiu.

Soi sovent a tornar brembar los radics crestians de l'esquèrra francesa, pr'amor que sabi qu'aquò embèstia uns amics mens e tanben qu'es vertat.

Apuèi, s'as l'impression que soi favorabla aus musulmans, aquò veng deu hèit que se parla fòrça d'eths per aquesta passa, es que m'agrada de restablir unas vertats de quan en quan, quan daubuns passan l'òsca. Com es un subjècte recurrent, es normau que'n parli sovent. I avosse autant de charradissas suu catolicisme, benlèu lo monde aurén l'impression que soi catolice ...

Sabi pas se t'èi rassegurat, mes au mensh auré ensajat.
Amistats.
JML

  • 3
  • 0

Escriu un comentari sus aqueste article