Opinion
Religion (II)
La dusau part d’aquesta soscadissa sus la religion se clina ara suus escrits sents, l’Ancian e lo Navèth Testament. Es un subjècte solide fòrça complèxe e estant pas un especialista, pòdi simplament parlar de mon experéncia pròpia aquò dessùs.
Receboi una educacion religiosa e angoi au catequisme. Lo deu purmèr endret on demoravi (deu costat de la plaça Eraklés a Tolosa) e lo deu dusau (Sent Simon còsta Baisha Camba) èran autant similaris que non pas lo jorn e la nueit.
Me brembi de la dauna que’ns hasèva lo purmèr cors en çò son e que demandava “çò que poderem hèr end´ajudar los autes a l’entorn” e parlavam de subjèctes de totis de la vita vitanta. Sa referéncia màger èra lo Navèth Testament. Aquò m’agradava plan.
Tot au contra, lo curat de Sent Simon, dambe sa sotana e son barret, èra fòrça autoritari e’ns hasèva repapiar frasas que’ns pareishèvan pro escuras. Vesèvi pas brica lo rapòrt entre los dus ensenhaments. Nos contava meslèu l’Ancian Testament.
Estoc aquò l’encausa de mon aluenhament de la religion. Un moment arribèc quan preferèi me n’anar véser los avions de la basa de Francasau qu’èra au cap deu camin.
Estoi fòrça decebut e esmalit a l’encòp quan comprenoi que tot çò que’ns contava lo vielh prèste èra pas Istòria mes una seria de mites. Lo problèma èra que la confusion èra, pensi, apertament entertenguda.
Tornèi trobar aquò quan una estudianta de la facultat deu Miralh (ara Joan Jaurés) a qui balhava un cors d’Esperanto me digoc que las escrituras sentas son interessantas d’un punt de vista istoric. Confusion.
Un aute jorn, lavetz que parlavam de lengas, mon sògre me demandèc quina lenga parlavan Adam e Èva. Estoi fòrça empipiatjat per respóner. Confusion encara.
Lo sentit de confusion se hascoc encara mès hòrt quan m’assabentèc de çò qu’Èva, un imatge deus simbolics, èra pas lo mite de la purmèra hemna mes de la dusau. La purmèra hemna s’aperava Lilith, estoc creada a egalitat dambe Adam, mes estoc mandada aus in.hèrns per s’estar susmautada contra Diu.
Aqueste personatge fòrça emblematic estoc estremada de las escrituras per Constatin, l’emperator d’Orient, que voloc bastir una religion que l’agradava mès e qu’èra mès acceptadera politicament per son epòca. Èra pas crestian mes amassèc un concili ende tornar escríver l’Ancian Testament.
Estoc eth tanben que decidiscoc que lo jorn de repaus seré lo diumenge e non pas lo dissabte com es dit dens la Bíblia (!).
La dusau causa que’m veng a l’esperit quen pensi aus Testaments, es que l’Ancian e lo Navèth son tanben autan desparièrs que non pas lo jorn e la nueit. Vòli parlar de l’esperit que n’emana. L’un es una mena de peplum hollywoodian suberviolent quan l’aute bremba las purmèra annadas deu movement hippy.
Lo simbèu mès clar d’aquesta diferéncia es la dualitat de las duas frasas “uelh per uelh, dent per dent” e “quan te trucan sus la gauta dreta, para l’esquèrra”, qui, segon jo, exprimissen duas filosofias clarament opausadas.
Pensi qu’es au cresent de causir. De mon costat, èi pas jamès trobat dens los Evangiles quicòm que m’agrade pas d’un punt de vista filosofic, lavetz que l’Ancian Testament es plenhat de guèrras e de violéncia.
Lo passatge de Josuah e de las murralhas de Jericho me sembla pas portar un ensenhament de seguir que’ns posca ajudar dens la vita vitanta. An tutat la trompeta, los murs an cadut e gràcias ad aquò, an podut maserar tota la poblacion de la vila. Ne comprengui pas francament la filosofia, en tot saber qu’es un mite sens nada basa istorica. Sembla pas destinat au monde d’uei.
Per contra, la vita de Jèsus es plenhada de messatges de patz aus quaus pòdi pas estar insensible. Mes los istorians an pas encara trobat un rapòrt satisfasent entre lo personatge deus Evangiles nomejat Jèsus e lo personatge istoric qu’es pas citat peus cronicaires de l’epòca. Empacha pas d’anar a çò d’essenciau sens s’interrogar sus las circonstàncias exactas de las hèitas.
De seguir.
Receboi una educacion religiosa e angoi au catequisme. Lo deu purmèr endret on demoravi (deu costat de la plaça Eraklés a Tolosa) e lo deu dusau (Sent Simon còsta Baisha Camba) èran autant similaris que non pas lo jorn e la nueit.
Me brembi de la dauna que’ns hasèva lo purmèr cors en çò son e que demandava “çò que poderem hèr end´ajudar los autes a l’entorn” e parlavam de subjèctes de totis de la vita vitanta. Sa referéncia màger èra lo Navèth Testament. Aquò m’agradava plan.
Tot au contra, lo curat de Sent Simon, dambe sa sotana e son barret, èra fòrça autoritari e’ns hasèva repapiar frasas que’ns pareishèvan pro escuras. Vesèvi pas brica lo rapòrt entre los dus ensenhaments. Nos contava meslèu l’Ancian Testament.
Estoc aquò l’encausa de mon aluenhament de la religion. Un moment arribèc quan preferèi me n’anar véser los avions de la basa de Francasau qu’èra au cap deu camin.
Estoi fòrça decebut e esmalit a l’encòp quan comprenoi que tot çò que’ns contava lo vielh prèste èra pas Istòria mes una seria de mites. Lo problèma èra que la confusion èra, pensi, apertament entertenguda.
Tornèi trobar aquò quan una estudianta de la facultat deu Miralh (ara Joan Jaurés) a qui balhava un cors d’Esperanto me digoc que las escrituras sentas son interessantas d’un punt de vista istoric. Confusion.
Un aute jorn, lavetz que parlavam de lengas, mon sògre me demandèc quina lenga parlavan Adam e Èva. Estoi fòrça empipiatjat per respóner. Confusion encara.
Lo sentit de confusion se hascoc encara mès hòrt quan m’assabentèc de çò qu’Èva, un imatge deus simbolics, èra pas lo mite de la purmèra hemna mes de la dusau. La purmèra hemna s’aperava Lilith, estoc creada a egalitat dambe Adam, mes estoc mandada aus in.hèrns per s’estar susmautada contra Diu.
Aqueste personatge fòrça emblematic estoc estremada de las escrituras per Constatin, l’emperator d’Orient, que voloc bastir una religion que l’agradava mès e qu’èra mès acceptadera politicament per son epòca. Èra pas crestian mes amassèc un concili ende tornar escríver l’Ancian Testament.
Estoc eth tanben que decidiscoc que lo jorn de repaus seré lo diumenge e non pas lo dissabte com es dit dens la Bíblia (!).
La dusau causa que’m veng a l’esperit quen pensi aus Testaments, es que l’Ancian e lo Navèth son tanben autan desparièrs que non pas lo jorn e la nueit. Vòli parlar de l’esperit que n’emana. L’un es una mena de peplum hollywoodian suberviolent quan l’aute bremba las purmèra annadas deu movement hippy.
Lo simbèu mès clar d’aquesta diferéncia es la dualitat de las duas frasas “uelh per uelh, dent per dent” e “quan te trucan sus la gauta dreta, para l’esquèrra”, qui, segon jo, exprimissen duas filosofias clarament opausadas.
Pensi qu’es au cresent de causir. De mon costat, èi pas jamès trobat dens los Evangiles quicòm que m’agrade pas d’un punt de vista filosofic, lavetz que l’Ancian Testament es plenhat de guèrras e de violéncia.
Lo passatge de Josuah e de las murralhas de Jericho me sembla pas portar un ensenhament de seguir que’ns posca ajudar dens la vita vitanta. An tutat la trompeta, los murs an cadut e gràcias ad aquò, an podut maserar tota la poblacion de la vila. Ne comprengui pas francament la filosofia, en tot saber qu’es un mite sens nada basa istorica. Sembla pas destinat au monde d’uei.
Per contra, la vita de Jèsus es plenhada de messatges de patz aus quaus pòdi pas estar insensible. Mes los istorians an pas encara trobat un rapòrt satisfasent entre lo personatge deus Evangiles nomejat Jèsus e lo personatge istoric qu’es pas citat peus cronicaires de l’epòca. Empacha pas d’anar a çò d’essenciau sens s’interrogar sus las circonstàncias exactas de las hèitas.
De seguir.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
decerni au maneschau Leclerc la grand crotz de teologia aplicada, a100 % d'acordi amb eu; ieu jitèla de la franc maçonariá e de la maucresença, ai pas agut la mendra educacion religiosa e fai soncament dos ans qu'ai començat de legir integralament l'ancian testament dins la traducion occitana de Joan Larzac e ai poscut mesurar l'abissi, l'avenç que li a entre lei dos tèxtes sacrats, l'ancian e lo novèu, encara que me ne dobtavi, que d'absurditats, que de crudèutats, que de non-sens ! e lo coran qu'a estendut lo poder d'aqueu Dieu gelos e sanguinari a tota l'umanitat ! semitas e antisemitas dins lo meteis sac de garris, d'alors ebrèu e arab son de lengas vesinas
#1 D'après la Genèsi, Dieu a creat leis animaus, pas leis uòus: doncas, la galina èra aquí avant l'uòu...
Si uei, l'òm tòrna parlar de religion quò es pas un asard. Dins tots los pais, dins totas las civilisacions, dins tots los cars dau monde i a una religion o daus esperites.
Si l'òm tròba uei, daus escrichs que datant de Jesus Crist quò vòl quand mesme dire qu'i i avia de las civilisacions tant avançadas, fai 2000ans, coma la nòtra. La religion catolica a estada una de las pus messontgieras. Es pas estonant que l'òm tòrna vers lo bodisme, lo chamanisme.
L'istoria començaria emben la genesa? mas dins lo mot genesa i a lo mot gene. Quò seria alaidonc una manipulacion genetica. Daus monde aurian fabricat per una manipulacion genetica una autra raça umana. Quò es per aquò que la genesa commença 4000 o 5000ans avant JC.
Los scientifics d'uei fan de las manipulacions geneticas mas an pas enguera compres qui de la pola o de l'uòu nasquet lo premier. Coma lo gene es la vista, la transmission de l'ereditat, l'òm pòd aver paur de nòstres aprentis scientifics sorciers.
A parlat dins ton article de dualitat. La dualitat quò es la separacion entre lo blanc e lo negre, lo bian e lo mau, entre lo chaud e lo freg...A chaque còp i a dos camps que se fan la guerra lo pus sovent. Nos chau tornar trobar l'unitat, unir lo blanc e lo negre. La dualitat es la separacion entre lo corps fisic e l'amna. Lo mot d'ordre materialiste es : nurir, lotgear, vestir. Apres l'òm porria pensar a esser uros.
Lo mot d'ordre de l'unitat es d'abòrd esser uros e veiretz qu'i aura solidaritat e abondança. La gleisa catolica a dich "fau s'occupar daus autres, de tots los paubres". La vertat quò es que chau s'occupar de se en prumier, de s'aimar se-mesme, far lo plen d'amor avant de poder aimar los autres.-
Es pas un asard si l'om tòrna parlar de l'uman dins nòstra societat. I a jamai agut tertant de psi, de guerissors, de contetators de la medecina. La relacion es au còr de la nòstra societat mas l'òm vòl pas zo veire talament avem estat condicionat per un monde materialiste e inuman. Chau pus prejar mas lachar prisa, escotar çò que vòstre còr resent, çò que vòstre intuicion vos guide. Sem a la fin d'un temps ente lo regard de l'esser uman era dirigeat vers lo defòra (criticas, jutgeaments) e la debuta d'un temps nuòu entre lo regard se vira vers l'interior de se.
Setz pas obligear de me creire mas quò es dins l'aer dau temps.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari