Lo conflicte entre Israèl e Palestina nos manja la tèsta e nos tira lo fetge a nosautres leis occitans. Es quicòm d’important e i devèm èsser sensibles, mai pas ipersensibles, pas ninòiament sensibles.
 
A la lèsta: ma posicion es lo pacifisme, lo refús de l’òdi e la cèrca d’una coexisténcia egalitària entre josieus e arabis; soscrivi ais arguments savis de Gerard-Joan Barceló e, dins un autre registre, d’Iniciativa per Occitània.
 
Mai es inacceptable que nosautres leis occitans, coma populacion ja prefondament alienada, se laissem devesir entre certanei faccions extremistas pròpalestinianas o pròisraelianas.
 
Es encara pus inacceptable que leis occitanistas, que son en teoria la partida pus conscienta dau pòple d’òc, se disputen entre elei sus la question araboisraeliana. Es un acte de traïson o, en tot cas, una demission intellectuala. Un occitanista digne d’aqueu nom pensa d’en primier a Occitània. Pensarà après a Israèl e Palestina.
 
Que fan lei palestinians, en retorn, per sostenir la causa occitana? Ren.
 
Que fa Israèl, en retorn, per sostenir la causa occitana? Ren.
 
Avètz vist lei militants de France-Palestine Solidarité o de France-Israël sostenir l’occitan per carrieras, aicí? Se son preocupats, un sol còp, de la subrevivéncia dau pòble occitan e de la defensa de sei drechs inalienables sus la tèrra d’Occitània?
 
Lo movement Libertat deuriá pas sostenir la causa palestiniana tant que ges de movement palestinian organizarà pas, recipròcament, d’estagis per nos ensenhar çò que nos manca ais occitans: la consciéncia patriotica, lo coratge extraordinari, la resisténcia a l’adversitat, l’esperança insubmersibla, la fiertat sempre pus fòrta que l’umiliacion.
 
Lo Partit de la Nacion Occitana deuriá pas sostenir Israèl tant qu’Israèl nos fornisca pas, recipròcament, una assisténcia materiala concreta a la liberacion d’Occitània. Que leis israelians vengan au país e que nos ensenhen tant de causas que sabèm pas metre en plaça: la volontat de fèrre per bastir un estat independent, lo patriotisme solid, l’experiéncia de l’autogestion dins lei kibbutz, l’innovacion agronomica e tecnologica, e mai que mai la redifusion eficaça de la lenga nacionala.
 
Dau ponch de vista lingüistic, leis israelians an sauput far de l’ebrieu una lenga viva de comunicacion e un instrument indefugible d’integracion sociala per lei nòuvenguts. Abans lo sègle XX, l’ebrieu aviá foncionat pendent de millennis coma una lenga exclusivament sabenta e religiosa que degun la parlava pus dins la vida vidanta. Lei precursors de l’estat d’Israèl saupèron redinamizar la lenga ebrieva en li donant un estandard, en li rendent de foncions de comunicacion illimitadas. Donèron ai gents l’enveja de defendre l’ebrieu e de li testimoniar quicòm de fondamentau: la leiautat lingüistica. Tant de trachs que mancan encara a la lenga occitana.
 
Sabi perfiechament que totei lei recèptas de l’ebrieu se pòdon pas aplicar automaticament a l’occitan. Mai l’ebrieu nos pòt transmetre d’experiéncias utilas (me’n caudrà parlar aicí).
 
Agafem totei leis ensenhaments, de quin costat que vengan. Pensem d’en primier a nosautres, nosautres, nosautres: coma occitans, aicí e ara. Occitània risca de desparéisser lèu-lèu coma comunautat lingüistica e coma nacion. Palestina e Israèl an de problèmas terribles mai riscan pas de s’evaporar dins lo neient coma Occitània.