Quand escrivi aquestas regas, la novèla ven de tombar: Lusenac Arièja Pirenèus Fotbòl jogarà pas ongan lo campionat fotbolistic exagonal de Liga 2. Lo comunicat, regde coma la justícia, o anoncia: “ Per ordonància del 4 de setembre de 2014, lo jutge dels referits alprèp lo Tribunal administratiu de Tolosa fòrageta la demanda de suspension de la decision del Conselh d’Administracion de la Liga del Fotbòl Professional datada del 27 d’agost de 2014, despausada per la SASP Lusenac Arièja Pirenèus. Decision del C.A. de L.F.P. refusant d’autorisar lo club de Lusenac a participar al campional de França de Liga 2”. Atal s’acaba lo fuèlheton judiciari, començat tre la fin del campionat precedent. Durèt pauc o pro tres meses de temps per desembocar sus una decision inica.
 
En quatre mots, Lusenac Arièja Pirenèus Fotbòl es un club fenomenal desempuèi totjorn. D’efièch, per tan luènh que me sovengue, lo club de fotbòl de la ciutat calquièra agèt un palmarès exepcional a l’agach de l’importància de la comuna sus laquala viu. Amb sos 551 estatjants recensats en 2011, Lusenac a totjorn possedit un club de fotbòl jogant dins de campionats de nauts nivèls, sovent a l’òrle de professionalisme. Ven de passar qualquas annadas en Nacional qu’es la tresena division dins l’organisacion del fotbòl exagonal. L’an passat, arribat segond del campionat, se ganhèt atal, esportivament, sa plaça en Liga 2.
 
Èra sens comptar que, de pel monde, lo fotbòl a ja fach la pròva qu’a pas res a véser amb l’etica umana, pas mai qu’esportiva. Sabi se i a qualques braves benevòles dins de clubs de vilatge qu’i creson encara, mai soi plan obligat de rebrembar que lo fotbòl es l’activitat umana qu’a generat l’oliganisme. Siá dich en passant ai après que lo mot a per origina lo nom pròpri d’un ivronha irlandés de Londres, Patric Hooligan, qu’anava al fotbòl pas que per se bagarrar amb los autres suportaires. E coma èra bandat a la clau, pas totjorn amb los suportaires avèrses. Aquí ont, al rugbí, se chima convivialament, al fotbòl bevon fins a pèrdre canturla. Al fotbòl se son vistas las pièjas ignomias: un suportaire de Tolosa assassinat dins las carrièras de Belgrada; un suportaire del París Sant-German assassinat per un autre suportaire del París Sant-German, darrièrament lo melhor jogaire de la còla fotbolistica de Tizi-Ozó es tuat dins l’estadi a còps de pavats per un suportaire… de son equipa. La bestiesa fotbolistica coneis pas de termièra e transpassa tota logica. Aquò’s aquò la folia.
 
Quand dins lo fotbòl l’argent es de la partida, aquí es encara mens question d’educacion, de morala, d’obligacion d’exemplaritat o de valors umanas. Aquí ges de solidaritat. Es la fièra a tira qual pòt. Totes los coquins se recampan e asugan lors dents. Tot se crompa e tot se ven. Se crompa mai que de jogaires, se crompan tanben d’arbitres e de partidas. Quand ne vira se crompan de sòcis del Conselh d’Administracion de la Liga de Fotbòl Professional, de la Federacion Francesa e Fotbòl (benlèu per d’unes “a l’amagat de son bon voler”). La corupcion es a totes los nivèls. I pas qu’a véser cossí foguèt atribuida l’organisacion de la Copa del monde de 2022 al Quatar. Aquel emirat es un Estat productor de petròli, mas es subretot lo tresen productor mondial de gas natural. Tan val dire qu’es anomedat. Tal un monstre afamat, la F.I.F.A. s’es ronzada suls petrodolards.
 
Ja, i a agut mai de 1000 obrièrs que son mòrts suls obradors dels estadis que son a se bastir dins l’emirat. A n’aquel ritme, la Confederacion Sindicala Internacionala prevei que 4000 obrièrs desfuntarián dins los estadis del Quatar avant l’inauguracion de la competicion. La premsa internacionala denoncia las condicions de trabalh dels obrièrs que s’aprentan, ni mai ni mens, a las dels esclaus. Segon Sr Sharan Burrow, secretari general de la C.S.I., “Sens los cambiaments necessaris dins lo melhorament de las condisions de trabalhs, i aurà mai d’obrièrs que van morrir a bastir las infrastructuras de la copa de monde que non i aurà de fotbolaires que treparan las pelenas d’aquestes estadis”. Mas aquò rai! La F.I.F.A., que representa lo monde del fotbòl, es pas una organisacion filantropica. Lo paradòxe es que sap que la màger part dels obrièrs que subreviuran al calvari dels obradors, pagarán per anar véser las partidas. Atal es l’alienacion sociala…
 
Per ne tornar en çò nòstre, crenti plan que o Lusenac Arièja Pirenèus Fotbòl siá estat assassinat per las instàncias bailejairas del fotbòl exagonal. Lo fotbòl professional es estat lo primièr espantat per las performàncias esportivas de Lusenac. S’i esperava pas. Es estat pres de cort. Jamai auriá pensat qu’amb tan pauc de mejans se pògue trabalhar tan plan al fin fons d’aquesta val occitana. Atanben, tre la debuta, los notables del fotbòl volián pas d’un nan destorbaire. An tot fach per se desbarrassar d’aqueste vilatge de 551 estatjants. Ne soi quitament a me demandar se dins aquel afar la justícia a pas plegat del costat del pus fòrt. Dins aqueste dorsièr lo dobte me tafura. Plànhi que l’etica, mas subretot l’esperit esportiu, siague pas estat respectat.
 
Pel moment lo Lusenac Arièja Pirenèus Fotbòl es pas escrich dins cap de campionat. Benlèu que li farán una pichona plaça dins lo campionat de França amator? Mas la question es de saber çò que van far los bailes lusenòls d’aquel negati de justícia? Demorarán dins la cafaròta de las vipèras? M’arriba de pensar que se devon damnat d’aver causit una disciplina esportiva ont la malonestetat e la corrupcion son la règla. Ont l’abnegacion e la solidaritat son agachadas amb mesprés, las gents onèstas coma de marcianas.
 
Quand la canalha dels patricolaires se’n pren al fotbòl, aquò’s son totes los espòrts que ne patisson, son totes los espòrts collectius que son preses en ostatge. Los crimis (al sens pròpri) del fotbòl an de consequéncias negativas per totas las vertadièras activitats esportivas. Aquí perqué las forfachuras del fotbòl devon de longa èsser publicament desnonciadas.