Copar la coeta d’un lusèrp per capitar una sopa d’amarum,
 
I pensatz pas!
 
Arrancar las aletas d’un peis per capitar un bolit de foliá,
 
I pensatz pas!
 
Arrapa las arpas d’un esquirolet per capitar un pastet de malastre,
 
I pensatz pas!
 
Desrabar las patas d’una mosca per capitar un rostit d’asirança,
 
I pensatz pas!
 
Peltirar los uèlhs d’un aucèl per capitar una ensalada de fotre,
 
I pensatz pas!
 
 Trencar la boca d’un vèrme per capitar un pastís de nescium,
 
I pensatz pas!
 
Tot aquò s’es jamai vist... jamai vist!
 
Mas, uèi, dins nòstre país,
 
Veire un falord armat d’un cotèl descapitar un òme aliberaire del dire,
 
pensatz-i... aquò s’es vist ... Aquò s’es vist ... Aquò! S’es vist!!!
 
E, viratz-lo coma o volretz, es pas de creire!
 
Quina patirassa! Quin patiment! Quin Pati!