Opinion
Qui a dich que la democracia èra… etc.
Los mai vièlhs se’n sovenon… Quand lo fenestron èra pas encara omnipresent dins los ostals, las gents escotavan la ràdio en serada.
Ara, sul fenestron, dins las emissions que son generalament pas en direct live!! per çò qu’aquò permet aital de copar los prepausses un pauc tròp “liberticides” al montatge —non, es pas de censura, çò dison!— vesèm subretot d’artistas que nos vòlon far rire amb lor private life de cada jorn…
Perque pas? Tròp sovent, ailàs, l’interès es limitat mas lo public sembla urós d’escotar las asenadas… e puèi partejar la vida privada d’un comedian es lo nirvana per mai d’un…
Cal ben viure amb son temps…
Vos parlavi donc de las seradas en familha d’un còp èra, del temps que lo pòste de ràdio senhorejava encara dins la cosina-sala per manjar-salon. Escotavem los cançonejaires que parlavan de l’actualitat parisenca generalament d’una faiçon umoristica.
Avián pas besonh d’enrelardar las paraulas amb de mots grossièrs o de mots angleses —çò qu’es grossièr pel mond que coneisson pas lo globish English—; se contentavan d’emplegar la lenga francesa dins totes los registres que pòt aver.
Tot aquò per vos dire qu’ai dins lo cap desempuèi qualques jorns dos vèrses liures d’un poèma d’un cançonièr [Pierre-Jean Vaillard] de l’epòca vièlha —es a dire quand èri jove!— que començava aital: “La luna essent rossa, vegèri qu’èra plena… non… non… La luna essent plena, vegèri qu’èra rossa!” E son tèxte d’un cap a l’autre èra claufit de doble entendre… Los adultes se risán e los dròlles risián de veire e d’entendre los adultes rire.
Anatz saber coma foncionan los entrelaces de la memòria e perqué aquela frasa me fa pensar a la situacion que vivèm en cò nòstre mas tanben en los Estats Units o en Russia.
Lo psicopata del Kremlin fa la pròva cada jorn qu’es un mèstre del doble entendre. Pels Russes que devon subir sa propaganda, la maire-patria es atacada pels Estatsunidencs e l’Union Europèa e sols, lo coratge e l’abnegacion dels soldats permeton e permetràn al país de cabussar pas dins un caòs mortal.
Milierats de jovents se fan massacrar desempuèi un an ara e la messorga potiniana es mesa en scèna un pauc mai cada jorn. G. Brassens èra contra “morir per d’idèas” e o cantava; los paures dròlles son enviats al chaple per rendre credibla la messorga dels dictador… Los Ucraïnians, eles, sabon per qué se baton al mens!
En los Estats Units, fa quatre jorns qu’un discípol del n° 45 ensaja de venir lo cap del Congrès —equivalent de nòstra Cambra dels deputats—… e l’ironia vòl qu’un vintenat de fans del quite n°45 lo vòlon pas per líder d’aquesta assemblada. Totes —lo candidat al joquièr de l’assemblada e los congressmen— an ça que la esposat la tèsi del n° 45 dempuèi lo començament de la temptativa de còp d’Estat lançada per aqueste arlèri. Totas aquelas gents, elegidas o pas, son per instaurar un regim politic diferent a la condicion esprèssa d’èsser los que prendrián las decisions.
Una infima minoritat republicana ensaja d’impausar sas règlas e sa vision de l’Estat contra la majoritat del meteis partit, lo Grand Old Party (GOP). E lo n°45 vòl èsser candidat tornar en 2024… Que serà serà!
Acabarai sus la vida politica nòstra ont, pel primièr còp dempuèi longtemps, cresi, lo poder a pas pogut obténer una majoritat sens que l’oposicion —deuriái dire: las oposicions multiples de drecha e d’esquèrra—agèsse quicòm de constructiu a prepausar e not’ bon président daissa la primièra ministra prene los patacs e los trucs e governar amb lo 49.3 que permet d’adoptar las leis novèlas sens l’acòrd dels parlamentaris. L’assemblada dels zombis compta pas pus mas president, primièra ministre e elegits contunha de parlar de democracia…
Parli desempuèi un brave brieu de democratura; ça que la, m’arriba pas sovent de jogar al PMU…
Bon, vos cal pas calcinar, brave mond, dins los meses a venir, traparem ben una o doas besucarietas per nos sorrire e trobar que la vida qu’avèm val lo còp d’èsser viscuda…
Ara, sul fenestron, dins las emissions que son generalament pas en direct live!! per çò qu’aquò permet aital de copar los prepausses un pauc tròp “liberticides” al montatge —non, es pas de censura, çò dison!— vesèm subretot d’artistas que nos vòlon far rire amb lor private life de cada jorn…
Perque pas? Tròp sovent, ailàs, l’interès es limitat mas lo public sembla urós d’escotar las asenadas… e puèi partejar la vida privada d’un comedian es lo nirvana per mai d’un…
Cal ben viure amb son temps…
Vos parlavi donc de las seradas en familha d’un còp èra, del temps que lo pòste de ràdio senhorejava encara dins la cosina-sala per manjar-salon. Escotavem los cançonejaires que parlavan de l’actualitat parisenca generalament d’una faiçon umoristica.
Avián pas besonh d’enrelardar las paraulas amb de mots grossièrs o de mots angleses —çò qu’es grossièr pel mond que coneisson pas lo globish English—; se contentavan d’emplegar la lenga francesa dins totes los registres que pòt aver.
Tot aquò per vos dire qu’ai dins lo cap desempuèi qualques jorns dos vèrses liures d’un poèma d’un cançonièr [Pierre-Jean Vaillard] de l’epòca vièlha —es a dire quand èri jove!— que començava aital: “La luna essent rossa, vegèri qu’èra plena… non… non… La luna essent plena, vegèri qu’èra rossa!” E son tèxte d’un cap a l’autre èra claufit de doble entendre… Los adultes se risán e los dròlles risián de veire e d’entendre los adultes rire.
Anatz saber coma foncionan los entrelaces de la memòria e perqué aquela frasa me fa pensar a la situacion que vivèm en cò nòstre mas tanben en los Estats Units o en Russia.
Lo psicopata del Kremlin fa la pròva cada jorn qu’es un mèstre del doble entendre. Pels Russes que devon subir sa propaganda, la maire-patria es atacada pels Estatsunidencs e l’Union Europèa e sols, lo coratge e l’abnegacion dels soldats permeton e permetràn al país de cabussar pas dins un caòs mortal.
Milierats de jovents se fan massacrar desempuèi un an ara e la messorga potiniana es mesa en scèna un pauc mai cada jorn. G. Brassens èra contra “morir per d’idèas” e o cantava; los paures dròlles son enviats al chaple per rendre credibla la messorga dels dictador… Los Ucraïnians, eles, sabon per qué se baton al mens!
En los Estats Units, fa quatre jorns qu’un discípol del n° 45 ensaja de venir lo cap del Congrès —equivalent de nòstra Cambra dels deputats—… e l’ironia vòl qu’un vintenat de fans del quite n°45 lo vòlon pas per líder d’aquesta assemblada. Totes —lo candidat al joquièr de l’assemblada e los congressmen— an ça que la esposat la tèsi del n° 45 dempuèi lo començament de la temptativa de còp d’Estat lançada per aqueste arlèri. Totas aquelas gents, elegidas o pas, son per instaurar un regim politic diferent a la condicion esprèssa d’èsser los que prendrián las decisions.
Una infima minoritat republicana ensaja d’impausar sas règlas e sa vision de l’Estat contra la majoritat del meteis partit, lo Grand Old Party (GOP). E lo n°45 vòl èsser candidat tornar en 2024… Que serà serà!
Acabarai sus la vida politica nòstra ont, pel primièr còp dempuèi longtemps, cresi, lo poder a pas pogut obténer una majoritat sens que l’oposicion —deuriái dire: las oposicions multiples de drecha e d’esquèrra—agèsse quicòm de constructiu a prepausar e not’ bon président daissa la primièra ministra prene los patacs e los trucs e governar amb lo 49.3 que permet d’adoptar las leis novèlas sens l’acòrd dels parlamentaris. L’assemblada dels zombis compta pas pus mas president, primièra ministre e elegits contunha de parlar de democracia…
Parli desempuèi un brave brieu de democratura; ça que la, m’arriba pas sovent de jogar al PMU…
Bon, vos cal pas calcinar, brave mond, dins los meses a venir, traparem ben una o doas besucarietas per nos sorrire e trobar que la vida qu’avèm val lo còp d’èsser viscuda…
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Criticar Putin, criticar Trump, en demorara totjorn quauqu'a ren e benleu qu'aqueus òmes demoraran dins l'istòria.
Avetz pas de poder sur eus ni sur degun politic. Los dejos de la politica son pus negres que las tenebres de la Bible.
De mai, dins nòstra societat d'uei tota critica sera condemnada qu'entraina sistematicament una opausicion a los que critican.
Alaidonc batissam lo monde a partir de l'energia d'amor que nos fai veire lo biais positif de las causas, tot çò que vai plan pus leu que s'apesantit sur lo negre, per poder cambiar quauqu'a ren.
Començam de nos remembrar que sem daus esser d'amor e qu'avem besonh de consolidar aquò per tornar trobar nòstre poder.
Sens amor nos laissam dominar per la paur, paur de mancar, paur de se far reprimandar. Tomban dins l'obeissença, la mediocritat, la depression e puei la resignacion, Avem pus de vam.
Imaginam una granda flamba verta de la guerison que nos envelòpa, envelòpa lo monde e laissam nos portar per aquò pus leu que los politics e los medias que son messongiers, manipulators. S'en iran d'eus mesmes.
M’en rementi plan d’aquò de la vièlhassona radio, ençò de nosaus s’escotava « radio andorra »
Es aiceste « aqui radio andorra » que me tafurava, me pausavi questions ?
Cossi se podiá que per nosaus quora disiam « aqui » èra de patoès, mentre qu’a l’encòp una radio ça disiá « aqui ». Cap de responsa me veniá…Gausavi pas demandar la mestra èra pas socenta, totjorn nos repotegava per un mot de patoès escapat.
Coma setz braves e garruts aqui l’indicatiu de la radio, me fa florir un polit ramelet de remembres.
https://www.youtube.com/watch?v=IyIo06x7quI
Los cretges del temps se tampan pas
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari