Ja en çò dels Cèltas, lo muguet, anonciator de la prima, caçaire dels patiments de l’ivèrn, èra la flor de la benaürança.
Segond una legenda, lo 1 de Mai de 1561, lo rei Carles IX que li avián fait present d’un pel de muguet coma amulet, decidiguèt que cada 1 de Mai n’ofririán a totas la dònas de la cort.
La costuma, encoratjada a la debuta del sègle XX pels cordurièrs e perfumaires, s’es generalizada.
Mas tre la revolucion industriala, e mai precisament lo 1 de Mai de 1886, los malastrucs que patissián, aclapats pel trabalh e la misèria, sabián que las campanetas primaveralas sufirián pas a lor portar la benaürança; la caliá demandar ambe fòrça en arrestant lo trabalh e en la cridant dins las carrièras. Mas, a Chicago, la manifestacion s’acabèt dins la sang. Per commemorar aquela tragèdia, a partir de 1889, lo 1 de Mai venguèt una jornada de revendicacions. Ja, a l’epòca, pels obrièrs aclapats per de setmanas de 60 oras de trabalh, la benaürança passava per una reduccion d’aquel temps a 8 oras cada jorn. Desfilavan, un triangle roge a la botonièra que los tres costats egals simbolizavan lo partatge del temps en tres parts egalas: lo del trabalh, del léser e del sòm.
Uèi que la part temps de léser - temps de trabalh dins una vida es en discussion, es a se demandar, se lo nòstre President, tornat elegit de fresc, multiplicava pas los desplaçaments, en aquesta debuta de Mai, per convéncer lo monde que el, melhor que lo pel de muguet, los pòt portar la benaürança, que lo secret n’es de trabalhar mai longtemps, de produsir e de consumir mai, totjorn mai, e aital d’aviar la Creissença.
Mas lo mes de Mai, mes del muguet es tanben lo temps de las cerièiras —e de las tomatas cerièiras—, coma lo punhat de las que recebèt sul mercat de Cergy.
Un comentari
En cargament
Un comentari
Mandar
