Opinion
Remembrança del Mond d’abans
Abans-prepaus
NDR 1: Coma soi un occitan que viu dins l’Estat francés, d’unas referéncias (Praud, Zemmour, Pierre Ménès...) vos escaparan benlèu... Trantalhetz pas de demandar precisions en comentaris)
NDR 2: Coma sabi que Jornalet, pr’amor de son trabalh flame es victima de tròls, vau pausar de trapelas que van butar los tròls de reagir... Trantalhetz pas de … vos anar faire mólzer o d’anar vos faire una ponheta sus un sit per adults... Farè de ben a tot lo mond, a vosautres en primièr... Bon aquò es dich, sèm partits...
De la vida vidanta d’un còp èra
En aquesta dimenjada de Pascas, me remembri (gràcias a Marc Zuckerberg) qu’es lo cap d’an d’una amiga pròcha (al mens al nivèl del còr, que coma Occitània es bèla, i a 300 km entre ela e ieu) e qu’en plan confinament.... i pòdi pas anar faire petar un poton. Me disi doncas “t’i cal mandar un messatge de tria”. Adoncas, m’en vau furgar dins mos archius per trapar çò que me cal e subretot d’inspiracion per èsser original. Qu’ac sabètz benleu, desirar un anniversari en plan confinament plan coma cal, es un bocin coma un primièr rendètz-vos amorós. Òm sap pas se cal menar un ramelet de flors, una bóstia de chocolats o (coma dison en francés) “un sex toy” per faire plaser...
E en tot furgant soi tombat sus aquesta fòto ont èri amb ma sorineta de còr e aquela amiga pròcha. Coma benlèu las causas totas que son dessús parlaràn pas a tot lo mond, vau esplicar.
Mesa en abisme per temps de pandemia
Alavètz, tu lo nenet, tot bèl sortit del ventre mairal... Tu lo o la vièlha (perdon, a d’ara cal diser “persona annanida”) que capita pas de te rebrembar cossí se ditz “aquel alemand famos que te fa perdre lo cap” (t’ajudi, i disèm “Alzheimer”). O encara tu embarrat dempuèi mai d’un an abans aquela bóstia que los fraires de Lou Seriol i dison “la Maquina enfernala”... Comolat al Pascal Praud, confit a l’Eric Zemmour, claufit de Ciril Hanouna... Amb lo clòsc tant recactat qu’as tot desbrembat... Te prepausi un pichon cors d’istòria...
Cronica de la vida vidanta del temps passat
Alavetz primièr un contèxte: çò que sèm de faire, fòra del costat “selfie pluralista” se dich “un coquelin” (veire un coquelinàs). Èra una mena de causas que se fasián mentre que de gents que s’entravan plan e qu’eran aüroses de se tornar trapar. Mèfi pels afogats de Pierre Ménès, podètz notar que pas degun de nosautres a sas mans jos los vestits d’una autra persona presenta sus la fòto... Aquò vol pas dire qu’avètz pas lo drech de vos palpar en tot vos coquelinant... Ça que la, vos cal assegurar primièr que tot lo mond present son d’acòrdi per se papolhar (e nosautres, coma sèm amics per pas dire familha, s’anavian pas patejar. Se fa pas en familha, quitament dins las valadas isoladas de montanha coma lo daissariá pensar lo film Malaterra). Bon aquò pausat, intram dins los destalhs de l’analisi d’imatge.
Començam a l’esquèrra
La causa que podètz veire a drecha (non parli pas de ma sorineta Dot, parli del bastiment bèl amb de veirinas) i disiam un “restaurant”. Èra una mena de luòc ont se podiá trapar de que manjar. A mai, foncionava pas coma la caça, ont vos cal tuar e pelar la mangiscla... Veire coma lo supermercat ont aprep cal cosinar. Non pas... Èra un endrech magic, ont qualqu’un vos menava una carta amb una tiera de causas de bon manjar. I disiatz “m’agradariá de manjar aquò” e qualquas minutas apuèi, la persona vos menava una sieta comola de la noiridura demandada, amb de cobèrts, toalhons... E melhor encara, se vos mancava quicòm (de pan, d’aiga, de vin)... ben bastava pas que de demandar a qualqu’un que se passejava entre las taulas amb un plateu, plan solide en tot dire “vos pregui” o “sens vos comandar” e paf... La persona vos menava çò que vos mancava.
Per èsser un bocin mai “ponchut”, çò que vesètz pas, es que darrièr aquel restaurant, i a çò qu’en disiam “un musèu”. Es una mena d’endrech onte èran recampandas un molon d’òbras d’art, mai o mens de bona tasta (bon ac disi atal pr’amor qu’aicí sèm a Rodés... E que personalament me desagrada lo trabalh de Pèire Soulages).
Per anar mai luenh
Vos ai pas precisat... Aquel restaurant fasiá tanben “estanquèt”. Doncas, ac podètz pas veire, ça que la, davant nosautres, ben tenem 3 gòts. Son emplenats d’un mesclum de cerealas (a majoritat aubelonadas) que son braçadas per faire una beguda, un drin alcolizada mas pas maissanta de beure, qu’en disiam “cervesa”.
Passem a drecha
Alavètz, lo daquòs que vesètz a drecha... Non, pas l’amiga Laure, çò qu’es darrièr ela. Aquel espaci amb de bandièras... Ne disèm un “vilatge associatiu de festenal”. Èra un endrech amb d’stands ont se podiá entresenhar sus l’occitan, crompar de camisòts (pensada per Danís e Evalina de Macarèl), de bona mangiscla (òc plan vist al fons de la classa, coma dins un restaurant) o encara de cervesa o de lemonada (pensada pel Sebastien de “Brasserie d’Òlt” e plan vist encara al fons de la classa, coma dins “un estanquèt”). Bon dins aquel contèxte precís aquel festenal ne disiam “L’Estivada de Rodés” (enfin, l’annada de la fòto era lo ser de la Breizhtivada)
Çò qu’es amagat
O podètz pas endevinhar tanpauc, cap a nosautres, i a quicòm que se disia “un empont”. Alavetz, èra una mena de bastison en fusta, un bocin subrenaussada. Dessús, s’i pausava de lum, d’amplificators, d’instruments de musica, de micros, e de mond que’n disiam “musicians”. Per tornar dins lo context, lo jorn d’aquela foto, i èran Goulamas’k, Mauresca e Mask Ha Gazh.
Bon es a aquel moment, que los mai aluserpits de vosautres (veire los mai brancats sus BFM o CNEWS qu’eles per contra seran fòrça mens biaissuts) me van dire “Cedric, as dich qu’era en Roerge, nos parlas de Goulamas’k que venon de Puègserguièr, de Mauresca que son d’alentorn del Clapàs e de Mask ha Gazh que venon de Bretanha... An passat los 10 km autorizats”... Òc ben, ça que la vos vau respondre “colhonet, en aquel moment èra pas enebit”
De non pas desmembrar
De fach, tot çò que veni de vos contar, era “bèl temps fa” e se podon pas faire mai adara. Bon es clarament un malastre COVIDIAN (anem neologizar, ai pas enveja de diser “lo” o “la” COVID)... Ça que la, vos sembla pas que los que nos govèrnan nos prenon per de trufas, veire per de cambajons. Sembla que l’endevenir que nos preparan, lo famós “monde d’aprèp” nos va privar d’escasenças d’escambiar entre umans, nos daissar sense cultura e en estat de captivitat argentiva”... Alavètz se volèm nos tirar d’aquò, va tanben caler tirar los dets del cuòl e se bolegar.
Un bocin mai per la rota?
Me cal precisar, soi pas brica “complotista”. Vos vau pas dire “COVIDAR ES MESSORGAR”, ni tanpauc qu’aquela puta de veiròla es “una invencion per nos pegar de vaccins dins los quals i’a piosas per nos contrarotlar amb la 5G” (per las pauras colhas que son de me legir e que pensan aquò... Ben avètz un computor religat al net... O sinon un smartphone? Bon ben va plan, sètz ja “agachats per Big Brother” e i balhètz la permission de saber tot de vosautres.)
Soi pas tanpauc “Francis Lalanne”... Coma soi pichon (1m67) e que soi carradurat coma un nan de Warhammer, los mantèls bèls de cuèr me fan semblar a “Alfred” dins Albator... E las cueissardas me fan semblar a un nan dins un porno BDSM... A mai vos vau pas conselhar de vos potonejar o d’apitar una “bicada granda” per carrièras”
#Resisténcia
Disi tot simplament... Cal gardar un esperit critic alucat e biaissut (e per tant soi pas Zetetician), se cal malfisar de çò que los potents nos prepausan per l’endevenir e pas res daissar passar. Se cal amanhagar e amanhagar los autres... E aquò se pòt pas resumir sonqu’a portar una masqueta per contaminar pas degun. Cal tanben agachar las consequéncias de l’avenidor que los potents nos volon vendre (per que los potents balhan pas jamai res a gratis). Cal veire las consequéncias per molon de gens (artistas, artesans, comerçants pichons, refugiats, precaris...) e çò que van ganhar los potents.
E subretot veire cossí podem totes e totas amassa diser “alavetz, n’avem charrat totes amassa, e fin finala, vesèm plan cossí melhorar lo monde entre nosautres... E avèm pas mestièr de caps, de dieus, de mèstres” e se nos dison “Mais euhhh, sèm nosautres que decidissèm”, ben lor va caler remembrar que, coma dison mos fraires del grop de metal ariegés Sidilarsen... Que sèm de miliards contra una elita. Perque es a totes e totas que farem tot.
NDR 1: Coma soi un occitan que viu dins l’Estat francés, d’unas referéncias (Praud, Zemmour, Pierre Ménès...) vos escaparan benlèu... Trantalhetz pas de demandar precisions en comentaris)
NDR 2: Coma sabi que Jornalet, pr’amor de son trabalh flame es victima de tròls, vau pausar de trapelas que van butar los tròls de reagir... Trantalhetz pas de … vos anar faire mólzer o d’anar vos faire una ponheta sus un sit per adults... Farè de ben a tot lo mond, a vosautres en primièr... Bon aquò es dich, sèm partits...
De la vida vidanta d’un còp èra
En aquesta dimenjada de Pascas, me remembri (gràcias a Marc Zuckerberg) qu’es lo cap d’an d’una amiga pròcha (al mens al nivèl del còr, que coma Occitània es bèla, i a 300 km entre ela e ieu) e qu’en plan confinament.... i pòdi pas anar faire petar un poton. Me disi doncas “t’i cal mandar un messatge de tria”. Adoncas, m’en vau furgar dins mos archius per trapar çò que me cal e subretot d’inspiracion per èsser original. Qu’ac sabètz benleu, desirar un anniversari en plan confinament plan coma cal, es un bocin coma un primièr rendètz-vos amorós. Òm sap pas se cal menar un ramelet de flors, una bóstia de chocolats o (coma dison en francés) “un sex toy” per faire plaser...
E en tot furgant soi tombat sus aquesta fòto ont èri amb ma sorineta de còr e aquela amiga pròcha. Coma benlèu las causas totas que son dessús parlaràn pas a tot lo mond, vau esplicar.
Mesa en abisme per temps de pandemia
Alavètz, tu lo nenet, tot bèl sortit del ventre mairal... Tu lo o la vièlha (perdon, a d’ara cal diser “persona annanida”) que capita pas de te rebrembar cossí se ditz “aquel alemand famos que te fa perdre lo cap” (t’ajudi, i disèm “Alzheimer”). O encara tu embarrat dempuèi mai d’un an abans aquela bóstia que los fraires de Lou Seriol i dison “la Maquina enfernala”... Comolat al Pascal Praud, confit a l’Eric Zemmour, claufit de Ciril Hanouna... Amb lo clòsc tant recactat qu’as tot desbrembat... Te prepausi un pichon cors d’istòria...
Cronica de la vida vidanta del temps passat
Alavetz primièr un contèxte: çò que sèm de faire, fòra del costat “selfie pluralista” se dich “un coquelin” (veire un coquelinàs). Èra una mena de causas que se fasián mentre que de gents que s’entravan plan e qu’eran aüroses de se tornar trapar. Mèfi pels afogats de Pierre Ménès, podètz notar que pas degun de nosautres a sas mans jos los vestits d’una autra persona presenta sus la fòto... Aquò vol pas dire qu’avètz pas lo drech de vos palpar en tot vos coquelinant... Ça que la, vos cal assegurar primièr que tot lo mond present son d’acòrdi per se papolhar (e nosautres, coma sèm amics per pas dire familha, s’anavian pas patejar. Se fa pas en familha, quitament dins las valadas isoladas de montanha coma lo daissariá pensar lo film Malaterra). Bon aquò pausat, intram dins los destalhs de l’analisi d’imatge.
Començam a l’esquèrra
La causa que podètz veire a drecha (non parli pas de ma sorineta Dot, parli del bastiment bèl amb de veirinas) i disiam un “restaurant”. Èra una mena de luòc ont se podiá trapar de que manjar. A mai, foncionava pas coma la caça, ont vos cal tuar e pelar la mangiscla... Veire coma lo supermercat ont aprep cal cosinar. Non pas... Èra un endrech magic, ont qualqu’un vos menava una carta amb una tiera de causas de bon manjar. I disiatz “m’agradariá de manjar aquò” e qualquas minutas apuèi, la persona vos menava una sieta comola de la noiridura demandada, amb de cobèrts, toalhons... E melhor encara, se vos mancava quicòm (de pan, d’aiga, de vin)... ben bastava pas que de demandar a qualqu’un que se passejava entre las taulas amb un plateu, plan solide en tot dire “vos pregui” o “sens vos comandar” e paf... La persona vos menava çò que vos mancava.
Per èsser un bocin mai “ponchut”, çò que vesètz pas, es que darrièr aquel restaurant, i a çò qu’en disiam “un musèu”. Es una mena d’endrech onte èran recampandas un molon d’òbras d’art, mai o mens de bona tasta (bon ac disi atal pr’amor qu’aicí sèm a Rodés... E que personalament me desagrada lo trabalh de Pèire Soulages).
Per anar mai luenh
Vos ai pas precisat... Aquel restaurant fasiá tanben “estanquèt”. Doncas, ac podètz pas veire, ça que la, davant nosautres, ben tenem 3 gòts. Son emplenats d’un mesclum de cerealas (a majoritat aubelonadas) que son braçadas per faire una beguda, un drin alcolizada mas pas maissanta de beure, qu’en disiam “cervesa”.
Passem a drecha
Alavètz, lo daquòs que vesètz a drecha... Non, pas l’amiga Laure, çò qu’es darrièr ela. Aquel espaci amb de bandièras... Ne disèm un “vilatge associatiu de festenal”. Èra un endrech amb d’stands ont se podiá entresenhar sus l’occitan, crompar de camisòts (pensada per Danís e Evalina de Macarèl), de bona mangiscla (òc plan vist al fons de la classa, coma dins un restaurant) o encara de cervesa o de lemonada (pensada pel Sebastien de “Brasserie d’Òlt” e plan vist encara al fons de la classa, coma dins “un estanquèt”). Bon dins aquel contèxte precís aquel festenal ne disiam “L’Estivada de Rodés” (enfin, l’annada de la fòto era lo ser de la Breizhtivada)
Çò qu’es amagat
O podètz pas endevinhar tanpauc, cap a nosautres, i a quicòm que se disia “un empont”. Alavetz, èra una mena de bastison en fusta, un bocin subrenaussada. Dessús, s’i pausava de lum, d’amplificators, d’instruments de musica, de micros, e de mond que’n disiam “musicians”. Per tornar dins lo context, lo jorn d’aquela foto, i èran Goulamas’k, Mauresca e Mask Ha Gazh.
Bon es a aquel moment, que los mai aluserpits de vosautres (veire los mai brancats sus BFM o CNEWS qu’eles per contra seran fòrça mens biaissuts) me van dire “Cedric, as dich qu’era en Roerge, nos parlas de Goulamas’k que venon de Puègserguièr, de Mauresca que son d’alentorn del Clapàs e de Mask ha Gazh que venon de Bretanha... An passat los 10 km autorizats”... Òc ben, ça que la vos vau respondre “colhonet, en aquel moment èra pas enebit”
De non pas desmembrar
De fach, tot çò que veni de vos contar, era “bèl temps fa” e se podon pas faire mai adara. Bon es clarament un malastre COVIDIAN (anem neologizar, ai pas enveja de diser “lo” o “la” COVID)... Ça que la, vos sembla pas que los que nos govèrnan nos prenon per de trufas, veire per de cambajons. Sembla que l’endevenir que nos preparan, lo famós “monde d’aprèp” nos va privar d’escasenças d’escambiar entre umans, nos daissar sense cultura e en estat de captivitat argentiva”... Alavètz se volèm nos tirar d’aquò, va tanben caler tirar los dets del cuòl e se bolegar.
Un bocin mai per la rota?
Me cal precisar, soi pas brica “complotista”. Vos vau pas dire “COVIDAR ES MESSORGAR”, ni tanpauc qu’aquela puta de veiròla es “una invencion per nos pegar de vaccins dins los quals i’a piosas per nos contrarotlar amb la 5G” (per las pauras colhas que son de me legir e que pensan aquò... Ben avètz un computor religat al net... O sinon un smartphone? Bon ben va plan, sètz ja “agachats per Big Brother” e i balhètz la permission de saber tot de vosautres.)
Soi pas tanpauc “Francis Lalanne”... Coma soi pichon (1m67) e que soi carradurat coma un nan de Warhammer, los mantèls bèls de cuèr me fan semblar a “Alfred” dins Albator... E las cueissardas me fan semblar a un nan dins un porno BDSM... A mai vos vau pas conselhar de vos potonejar o d’apitar una “bicada granda” per carrièras”
#Resisténcia
Disi tot simplament... Cal gardar un esperit critic alucat e biaissut (e per tant soi pas Zetetician), se cal malfisar de çò que los potents nos prepausan per l’endevenir e pas res daissar passar. Se cal amanhagar e amanhagar los autres... E aquò se pòt pas resumir sonqu’a portar una masqueta per contaminar pas degun. Cal tanben agachar las consequéncias de l’avenidor que los potents nos volon vendre (per que los potents balhan pas jamai res a gratis). Cal veire las consequéncias per molon de gens (artistas, artesans, comerçants pichons, refugiats, precaris...) e çò que van ganhar los potents.
E subretot veire cossí podem totes e totas amassa diser “alavetz, n’avem charrat totes amassa, e fin finala, vesèm plan cossí melhorar lo monde entre nosautres... E avèm pas mestièr de caps, de dieus, de mèstres” e se nos dison “Mais euhhh, sèm nosautres que decidissèm”, ben lor va caler remembrar que, coma dison mos fraires del grop de metal ariegés Sidilarsen... Que sèm de miliards contra una elita. Perque es a totes e totas que farem tot.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari