Picar “Z. + Arcaishon” sus Internet menava a de centenats de contenguts, del jornalista classic al youtubaire especialista en passar pels devisaires Facebook. Pro lèu, una trencadura franca apareguèt entre media oficials, establits, e opinion populara, o mailèu desopinants actius de las rets socialas.
 
Èrem al mes d’agost: d’un costat los editorialistas coneguts e los experts patentats èran en vacanças, de l’autre l’abséncia de Jòcs Olimpics o de Copa del monde de fotbòl daissava de temps de cervèl disponible.
 
Los uns al telefòn de lor luòc de vilegiatura estant defendiàn lor corporacion al nom de la libertat d’expression, los autres sus Internet dins lors cambras ramentavan las paraulas de pas tolerar d’aqueste bota-fuòc professional.
 
D’un latz o fasian d’un biais moligàs, en mòda automatica, de l’autre latz l’asirança, lo racacòr, lo vòmit montavan. Tant coma l’espèr de solucions de trobar. Tant coma las idèas d’accions de menar.
 
Cronicaires. Editorialistas. Jornalistas. Umoristas. Artistas. Politics. De noms començavan de circular.
 
Bretanha. Corsega. Auvèrnhe. Berric. Aups. Cevenas. D’adreiças començavan de circular.
 
Escriches. Entrevistas. Tròces d’òbras. Tròces de mitings. Tròces d’emissions. De pròvas començavan de circular.
 
Mansardas. Garatges. Abrics. Cavas. Tutas. D’amagatals de tota mena començavan de paréisser sus “èrm.enebit.com”.
 
Èri a senhalar tot aquò al servici nacional centralizat concernit quora lo patron passèt lo cap per la pòrta:
 
“Adieu, Miquèl! As trobat quicòm?
 
— Pas grand causa, un còp de mai. (Prenguèri mon quasernet) Lo Z. veniá d’arribar en Arcaishon. Passèt prendre las claus a l’agéncia de locacion a 4 oras. Comandèt a manjar a 7 oras e mièja sus un sit especializat. Sonèt lo famos N. a 9 oras. Se retrobèron a 11 oras a la discotèca, abans la dobertura, per s’installar tranquilament dins lo carrat VIP. Partiguèt a 1 ora del matin, cansat, çò sembla. Vaquì.
 
— Rescontrères pas digús?
 
— Ba, de segur! Lo patron del club e los emplegats. Lo JPL, l’animator de France Télévision, s’ataulegèt amb eles dins la serada, de femnas atanben, mas bon, èra pas son bòrd. Un velhaire l’acompanhèt per sortir de la discotèca, fins a sa veitura: i aguèt pas de problèma.
 
— D’acòrdi. Anem! Es ora de s’amassar. “
 
L’ai seguit dinc a la sala. Kevin i èra pas. Lo patron prenguèt la paraula.
 
“Bon. Ai vist amb cadun l’avançada de las recercas. Sabem ara que lo Z., abans de sortir del Pilat, devisèt par SMS amb una persona qu’avià un telefonilhet pre-pagat. Se passèt pas qu’a la discotèca. Perdem son senhal del costat de Camicàs aquí tanben. Aquel telefòn foguèt crompat fa un brieu en gara de Tolosa Matabuòu. Serà malaisit de ne saber mai sus aquel sicut... Per contra, Miquèl, te cal trobar las personas que sortiguèron del Pilat a l’entorn d’1 ora del matin, un pauc abans, un pauc aprèp. Los geeks, contunhatz de cercar mas i aurà lèu de trabalh per vosautres: Kevin ven de trapar la veitura del Z., parcada pròche las tòrres dels Cacièrs a Chicago. I vau sul pic.”