Ieu, auriá mailèu la vertut de me sarrar lo ventre mas sabi qu’entre Zaragoza e Madrid se cal mesfisar que i a pas un molon d’endreches onte s’arrestar. Que siá per far de gasolina o per manjar. Erem sortits de l’autorota al nivèl de Calatayud per trobar un restaurant indicat sus un panèl. I aviá un parcatge grandaràs e caliá marchar un pauc per i dintrar mas un còp butada la pòrta... tapas, menù del día, platos combinados: tota la litania de la gastronomia autopistenca espanhòla s’i trapava. Bocadillo jamòn y queso con una coca cola per ieu. El prenguèt lo menú casero. Nos sèm installats dins un recanton.
   
Butèri la pòrta amb l’esquina, pausèri lo cafè sus una tauleta que m’èri brutlar la lenga e portèri la cigareta a ma boca per l’alucar quora l’ai vista. I aviá dos tipes dedins que cercavan la sortida. Los filhs de lor maire! Comencèri de córrer sul pelenc jaune cramat quora m’avisèri... qu’èra pas la bona solucion. Anèri sul parcatge per trapar una veitura que tornava partir en direccion de Madrid mas... èra fotut. Avian raubada la veitura de Sofià e sabiái pas ont èran partits.