Amb son paquetatge nosat,
Al cap d’un baston,
Pausat sus son espatla,
Semena de granas de malautia.
 
Granas pichonas,
Eiriçadas de picas,
Grelhan e espelisson,
La marrana ganha!
 
D’un pas leugièr,
Passa, mina de res,
Compta los que demoran,
Los que son res.
 
Sa lenga de pelha,
Difusis lo poison:
“Pas pus de potons,
Pas pus de contactes”.
 
Son baston d’un mètre vint,
Mesura la distancia,
Pas mai, pas mens!
 
Sos amics de la nauta,
Tenon sa fuèlha de rota:
“Moralhes a gratis,
E cambiaments de mots”,
Serpenteja la Novela-lenga,
Pauc a cha pauc.
 
Los que petan la santat,
Son venguts de:
“Portaires sanes”.
 
Lo mond a cambiat,
Pas pus de potons,
Es vengut un mond: 
“Sens contacte”.
 
Los malauts son suspèctes,
Son sonats de “Cases”!
 
Mèfi de pas se’n aprochar.
Per pas tornar: “Cas contacte”!
Se que non, es grèu!
 
Mas al pais de l’Arpalhand:
“Los contactes de Cases contactes,
Son pas Cas contacte”!
Of! Sèm salvats!
 
E se’n torna,
A fach son trabalh,
Serà plan remunerat!
 
Mas son paquetatge es voide,
Pas lo mendre pichon poton,
Al fin fons.
Pas un sorrire,
Pas d’amistat.
 
Benlèu, qu’un jorn,
Encontrarà lo Baselic,
E que serà petrificat,
A son torn,
Per sèt ans de mai!





Cris (lo 19/04/2022)