Opinion
Jòga que jogaràs
L’enfer est pavé de bonnes intentions.
Fin finau los sols que pas jamei esturen consultats per lo Ministre de l’Educacion, son los quites mainats… Mes d’i aver soscat de longa, los Mossurs de París, los inspectors de “sèi pas que”, los “professors d’IUFM” e autes especialistas s’an acabat de gessir la “refòrma” dau temps escolar…
Egau tot mainat auré podut díser tres causas simplassas qu’an escapat aus saberuts oficiaus:
1) Avem besunh de jogar e donc de temps per ic héser.
2) Avem besunh d’afeccion per cadun e de temps personau d’atencion daus grans per pravar com fau.
3) Avem besunh de dromir e donc de temps a l’ostau
Tres causas que saburen de tot temps las mametas, mes qu’escapèren aus Mossurs que sonque pensan los dròlles com un topin d’emplenhar de saber.
La refòrma qu’a previst de redusir un chic lo temps escolar dens la jornada per organisar de las activitats “periescolaras”. Son sovent autas activitats guiadas per apréner causas de mei. Los regents qu’auràn de deishar plaça aus animators, entrainats, eths tanben, a ensenhar dens lor domèni.
Fin finau, passam de l’activitat escolara a l’activitat periescolara e damoram dens l’apréner.
Perqué pas? Los regents ne son pas, solide, los sols ensenhaires possibles, mes jo n’i vèi pas gran cambiament, manca que l’animator es sovent encara mens format a las Sciéncias de l’Educacion que non pas lo regent.
La formacion d’un petit òmi passa tanben per la projeccion dens l’imaginari e lo bastit d’aqueth imaginari se passa hòra los grans dens un teatre pròpri que, d’a costuma, aperam lo jòc. Es pendent aqueth temps que lo petit masèra lo monde atau d’ic héser son, e d’i gahar l’enveja d’i créisher.
En multiplicar lo temps d’ensenhament de l’animacion, la refòrma es a redusir encara lo temps de jòc: de qué avem contra l’imaginari daus petits? Es pr’amor que nos escapa que refusam de los i deishar lo temps de víver?
Lo dimècres de matin, que per mantuns èra lo moment de dromir, se va passar a l’escòla. Mes dromir tanben es un moment de bastit de l’imaginari, se levar tardèir, s’enujar dens l’ostau matinau, sonque héser çò que passa dens lo cap quan passa dens lo cap, es tanben un temps per apitar la personalitat, un temps de libertat e la libertat n’es pas reservada aus grans. Que sèi qu’i avè una tropa de nins dens los centres de lésers lo dimècres (e non pas a casa). Mes on es lo progrés de generalizar la causa?
Los mainats son tròp sovent gavidats en grops: i a la classa, i a las trencas d’atges, i a l’espòrt eca. Es pas sonque dens la familha que lo dròlle se va véser reconéisher una existència pròpria tau coma persona umana. Egau, los nins coma los grans son emplenhats en permanéncia d’una tropa de sentits, d’emocions o tot simplaments d’opinions, qu’an hrèita de partejar dab lo çò d’aute dau monde. Se diven frèitar a la realitat dau lor desir atau com dau desir de l’aute… Aquò tanben es un camin indispensable a cadun atau de se bastir dens la comunautat umana.
Perqué donc, encara redusir aquò au profièit dau traitament colectiu?
Lo nòste Ministre a plan pensat quan dishut que los temps de trabalh escolar es tròp important, mes vorrí saber se pas jamei un jorn, espièt espelir un petit d’uman?
Fin finau los sols que pas jamei esturen consultats per lo Ministre de l’Educacion, son los quites mainats… Mes d’i aver soscat de longa, los Mossurs de París, los inspectors de “sèi pas que”, los “professors d’IUFM” e autes especialistas s’an acabat de gessir la “refòrma” dau temps escolar…
Egau tot mainat auré podut díser tres causas simplassas qu’an escapat aus saberuts oficiaus:
1) Avem besunh de jogar e donc de temps per ic héser.
2) Avem besunh d’afeccion per cadun e de temps personau d’atencion daus grans per pravar com fau.
3) Avem besunh de dromir e donc de temps a l’ostau
La refòrma qu’a previst de redusir un chic lo temps escolar dens la jornada per organisar de las activitats “periescolaras”. Son sovent autas activitats guiadas per apréner causas de mei. Los regents qu’auràn de deishar plaça aus animators, entrainats, eths tanben, a ensenhar dens lor domèni.
Fin finau, passam de l’activitat escolara a l’activitat periescolara e damoram dens l’apréner.
Perqué pas? Los regents ne son pas, solide, los sols ensenhaires possibles, mes jo n’i vèi pas gran cambiament, manca que l’animator es sovent encara mens format a las Sciéncias de l’Educacion que non pas lo regent.
La formacion d’un petit òmi passa tanben per la projeccion dens l’imaginari e lo bastit d’aqueth imaginari se passa hòra los grans dens un teatre pròpri que, d’a costuma, aperam lo jòc. Es pendent aqueth temps que lo petit masèra lo monde atau d’ic héser son, e d’i gahar l’enveja d’i créisher.
En multiplicar lo temps d’ensenhament de l’animacion, la refòrma es a redusir encara lo temps de jòc: de qué avem contra l’imaginari daus petits? Es pr’amor que nos escapa que refusam de los i deishar lo temps de víver?
Lo dimècres de matin, que per mantuns èra lo moment de dromir, se va passar a l’escòla. Mes dromir tanben es un moment de bastit de l’imaginari, se levar tardèir, s’enujar dens l’ostau matinau, sonque héser çò que passa dens lo cap quan passa dens lo cap, es tanben un temps per apitar la personalitat, un temps de libertat e la libertat n’es pas reservada aus grans. Que sèi qu’i avè una tropa de nins dens los centres de lésers lo dimècres (e non pas a casa). Mes on es lo progrés de generalizar la causa?
Los mainats son tròp sovent gavidats en grops: i a la classa, i a las trencas d’atges, i a l’espòrt eca. Es pas sonque dens la familha que lo dròlle se va véser reconéisher una existència pròpria tau coma persona umana. Egau, los nins coma los grans son emplenhats en permanéncia d’una tropa de sentits, d’emocions o tot simplaments d’opinions, qu’an hrèita de partejar dab lo çò d’aute dau monde. Se diven frèitar a la realitat dau lor desir atau com dau desir de l’aute… Aquò tanben es un camin indispensable a cadun atau de se bastir dens la comunautat umana.
Perqué donc, encara redusir aquò au profièit dau traitament colectiu?
Lo nòste Ministre a plan pensat quan dishut que los temps de trabalh escolar es tròp important, mes vorrí saber se pas jamei un jorn, espièt espelir un petit d’uman?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Qu’ac resumitz tot dens aquesta question : « de qué avem contra l’imaginari daus petits ? »
L’imaginari que hè pravar la pensada libra, que hè lo ciutadan avisat, curiós, tolerant e plen de ressorça.
Dab l’imaginari e l’imaginacion qu’aprénem a concéber d’autas possibilitats, a non pas acontentà’ns d’ua maishanta situacion, a trobar solucions navèras, a saunejar d’un monde melhor e calcular quin hà’u possible.
N’ei pas çò que vòu la societat dita « liberau ». La societat « liberau » que vòu monde productius e sosmés (lo pretendut « liberalisme » ne pertòca pas sonque la libertat d’enriquí’s delà tota mesura, autan viste com poishquin, e rai tà las còstas sociaus o enviroamentaus).
Tà çò qui ei de’ns « emplenhar de sabers »… estossi lo cas ! mes los sabers en question que semblan d’estar definits mei anar mei segon l’obsession deu riquèr materiau, deu tot-utilitari e deu tot-economic, jos la forma mei cort-termista. Ecologia ? cultura ? istòria ? arts ? tà qué har, vivant ! Credóssim aus tecnocratas, n’aprenerem pas mei a léger : be seré pro de saber comptar.
Jogar ? Avejà’s ? Imaginar ? Tot aquò qu’ei coma apréner ua auta lenga* : un desperdici de temps, arren mei.
* Lhevat l’anglés, solide ! e a condicion de’u gavachejar.
Adiu Collèga!
Que i a causas qui m'agradan hòrt dens aqueste article!
"sonque pensan los dròlles com un topin d’emplenhar de saber"? B'ès optimista! Que crèi meilèu que veden l'escòla com un lòc de reproduccion de las inegalitats socialas e de dressatge de massa!
Qu'an plan lejut Bourdieu, los ministres!
Mes aqueras practicas que las podem cambiar.
Un grop qui't poderé interessar : http://www.gfen.asso.fr/fr/accueil
Qu'i soi.
completament d'acòrdi dab aqueth tèxte. totun quicharí mei encara sus l'argument qu'embauchar animators en plaça de régents, es se hidar a personau a còps pas briga format meilèu qu'a professionaus. es una mena de privatizacion forçada de l'ensenhament, que l'educacion nacionala se descarga deu son ròtle per intervenents exteriors. aquò's la classa, per un gobernament de gaucha !
Una plan bona reflexion. Avètz joslinhat una evidéncia que tant de monde an doblidat o doblidan: l'educacion dels mainrages se passa essencialament amb la familha (coma la transmession de la lenga).
Brave
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari