Opinion
DLUO e DLC, per i véser pus clar
Quauquas consideracions agrò-alimentàrias, per çanjar un pauc...
Entremitan los grands problèmas d’aqueth monde, pòdem mencionar la surexpleitacion de les ressorças naturalas e lo gassilhatge alimentari. Aquò me carga lo borit de véser de gents gitar au borrièr de norritura perfèitament comestibla, amèi mème pas entamiada. Aquera norritura que los quites praubilhèirs poiràn pas minjar, perce qu’es pretendudament passada.
E aquò vèn de la confusion entre DLUO (data lemita d’utilisacion optimala) e DLC (data lemita de consomacion). Autscòps, n’avèvan pas besonh de’queras indicacions: coma i avèva pas de refrigerators, crompèvan pauc e sovent, mingèvan rapidament, e sufisèva de gueitar e de sentir un produït per saber s’èra bon. Adara nos hísam tròp a’queras datas, un brave utís comerciau per nos manipular.
La DLUO es apausada sus los aliments non perissables (produïts secs, surjalats) e s’acompanha d’una mencion discreta mès qu’a tota son importància: “à consommer de préférence avant”. En realitat, pòdem minjar lo produït un, dus, dètz ans après; sàbem qu’una boèita de consèrva pòt se consomar dens los dètz ans, e sàbem qu’i a d’amators de shardinas a l’òli bien pus vielhas. Simplament, serà benlèu un pauc mens gostós, o s’esbrigalharà un pauc (ex. pan de meròc). Dens nat cas serà colonisat per les bacterias patogènas, en rason de les divèrsas tecnicas de conservacions aplicadas! D’alhurs, un mème produït, vendut demb una DLUO de 1,5 mes en França es vendut demb una DLUO de 9 mes a l’estrangèir!
La DLC (ont i a sonqu’escrivut “à consommer avant”) se tròba sus los aliments perissables: produïts leitèirs, carns, peishs frescs... Los quites produïts leitèirs son comestibles dinc a 2 mes après la DLC! Veiratz, çanjaràn pas d’aspècte lo lendoman de la DLC... Es que son pasteurisats. En realitat, solas les DLC de produïts carnats son a respectar!
La rason de tot aquò es qu’un produït “fresc” se vend milhor, e fau donc paréisher”fresc” lo mèi que se pusqui. Mès au prètz d’un tarrible gassilhatge, au detriment de la planèta, deus qu’an res a minjar,... e de les quitas entrepresas.
Pensatz-i e bon apetit!
Entremitan los grands problèmas d’aqueth monde, pòdem mencionar la surexpleitacion de les ressorças naturalas e lo gassilhatge alimentari. Aquò me carga lo borit de véser de gents gitar au borrièr de norritura perfèitament comestibla, amèi mème pas entamiada. Aquera norritura que los quites praubilhèirs poiràn pas minjar, perce qu’es pretendudament passada.
E aquò vèn de la confusion entre DLUO (data lemita d’utilisacion optimala) e DLC (data lemita de consomacion). Autscòps, n’avèvan pas besonh de’queras indicacions: coma i avèva pas de refrigerators, crompèvan pauc e sovent, mingèvan rapidament, e sufisèva de gueitar e de sentir un produït per saber s’èra bon. Adara nos hísam tròp a’queras datas, un brave utís comerciau per nos manipular.
La DLUO es apausada sus los aliments non perissables (produïts secs, surjalats) e s’acompanha d’una mencion discreta mès qu’a tota son importància: “à consommer de préférence avant”. En realitat, pòdem minjar lo produït un, dus, dètz ans après; sàbem qu’una boèita de consèrva pòt se consomar dens los dètz ans, e sàbem qu’i a d’amators de shardinas a l’òli bien pus vielhas. Simplament, serà benlèu un pauc mens gostós, o s’esbrigalharà un pauc (ex. pan de meròc). Dens nat cas serà colonisat per les bacterias patogènas, en rason de les divèrsas tecnicas de conservacions aplicadas! D’alhurs, un mème produït, vendut demb una DLUO de 1,5 mes en França es vendut demb una DLUO de 9 mes a l’estrangèir!
La DLC (ont i a sonqu’escrivut “à consommer avant”) se tròba sus los aliments perissables: produïts leitèirs, carns, peishs frescs... Los quites produïts leitèirs son comestibles dinc a 2 mes après la DLC! Veiratz, çanjaràn pas d’aspècte lo lendoman de la DLC... Es que son pasteurisats. En realitat, solas les DLC de produïts carnats son a respectar!
La rason de tot aquò es qu’un produït “fresc” se vend milhor, e fau donc paréisher”fresc” lo mèi que se pusqui. Mès au prètz d’un tarrible gassilhatge, au detriment de la planèta, deus qu’an res a minjar,... e de les quitas entrepresas.
Pensatz-i e bon apetit!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1
S'i avèva marcat ''jamai'' per la DLUO d'una boèita de cassolet, seré la veritat... E s'i avèva escrivut ''tròp tardièr pauron'' sus un salami, seré logic tabé, vist qu'aqueste es un produït fresc carnat.
Se vòletz hèser una pregària avant d'anar au supermercat, pòdetz totjorn pregar sent Edoard... Leclerc, bien entendut.
Un estiu me voliái crompar una bóstia de conserva d'un "Tradicional Cassolet Tolosenc Fresc" de marca de distributor. Sul DLUO i aviá de marcat "Jamai". Espantat, l'ai pas crompada.
Sus un embalatge de 250 gramas de Salami danés lo DLC indicava "Tròp tardièr pauron..."
Sus un entrepan a la maionèsa de marca Sodebèl vegèri un "La caganha te serà un poèma cara a çò que t'espèra..." en plaça de la data de consomacion.
De segur, ai res crompat, mas una question me demòra : me demandi totjorn se foguèri pas salvat per l'intervencion d'una entitat qué que foguèsse. Crèsi personalament a la tèsi del miracle.
Existís un sant a pregar abans de dintrar dins los supermercats per nos ajudar a resistir a las tentacions e pas crompar de mèrdas ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari