1 de febrièr 22.38h
Retorn e JC
L'usatge escriut general e occitan es JC, que se ditz Jèsus Christ de pertot, e non pas Christ, tot cort, ni a l'escriut, ni a l'oral.
L'evangelisme fondamentalista a costuma de díser e escriure Christ, coma marcaire.
Aquel movement sosten una dreita dura, le sionisme, Trump e le president de Brasil que mena una politica ultraliberala.
Tota connotacion amb' aquel movement politico-religios important oltra-atlantica es contraproductiva per l'occitanisme.
Valora aquest comentari:
0
2
31 de genièr 15.18h
#8 Aqui oi ! Coumo faire ? La cèrco la respuonso, l'oucitanisme, despièi de decenìo ?
Valora aquest comentari:
1
0
31 de genièr 07.52h
#7 Degun dobte per quant a la volontat de GJB o de GC, mès consí tornar motivar una lenga desmotivada dins una societat utilitarista?
Valora aquest comentari:
1
0
30 de genièr 09.16h
#5 Aviai, çaquelà, mai que mai comprés abans l'explicacion de text pels nècis, explicacion qu'aclaris e simplifica, solide, per los, coma ieu, qu'an la comprenèla pas tròp plan agusada.
Aquò dich, per anar a de consideracions mai pragmaticas, soi d'acòrdi que nòstra vida sociala se passa en defòra del,- ailas, pichon monde occitan-occitanista- e tan melhor! Mas soi segur, e ne fau sovent l'experiencia, que se pòt revelhar la paraula, o, pel mens, far nàisser la curiositat, suscitar... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
3
0
29 de genièr 22.37h
#3 Quand òm parla occitan, quinas convivialitats de mai e de mens ? E ben, maina-te, car Mèfi-31 que de parlar occitan, aquò servís pas a res : e tomba fòrça, estant que "servir", aquò's bon pels esclaus, e qu'esclaus, o volèm pas èsser, ges ni mica !
Valora aquest comentari:
0
0
29 de genièr 21.15h
#4 nani, es pas complicat; las gents an una vida sociala amb fòrça amics e amigas dins d'associacions culturalas o clubs esportius, que l'occitan i es pas o pòt pas èsser d'usatge. Practicar l'occitan implica de jónher d'associacions occitanistas, mai que mai culturalas, e de se trencar del monde usual.
Valora aquest comentari:
1
0
28 de genièr 16.12h
#1#2#3
Tant me'n diretz! Soi perdut, sabi pas pus se legissi " The international Journal of philosophical Studies" o lo Jornalet. Solide soi, çaquelà, que legissi pas LA DESPACHA, nimai SUD-OUEST, nimai NICE-MATIN....
Me damne! Coma Tarn aquesta passa, lo nivèl monta.....
Valora aquest comentari:
5
0
28 de genièr 13.43h
#2 Podèm pas far l'androna sul determinisme identitari, e lingüistic que nos escapa, idealista o realista que fosquèssam. L'emplèc d'una lenga pluslèu qu'una autra, independentament del esfòrt personal variable, depend del benefici o de la recompensa esperada, o de la perda per manca, notadament en tèrmes de convivialitat sociala. Quand òm parla occitan, quinas convivialitats de mai e de mens?
Valora aquest comentari:
0
0
28 de genièr 09.06h
#1 La volontat que'n parla aicí l'autor de l'article, e la libertat que li es ligada per necessitat foncionala, son dos mites, doás representacions fantasiosas del mond e de se. Quora disi : "fau çò que vòli", me cresi liure. O soi pas, en realitat, estant que, quora vòli çò que vòli, soi pas liure d'o voler pas : m'o tròbi voler, e res mai. La volontat me travèrsa, mas non m'aparten pas : aparten pas a degun. La volontat es una fòrça cega e e dessenanda que fa èsser çò qu'es l... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
5
0
27 de genièr 12.53h
Occitan, una motivacion
La motivacion es fonccion del rapòrt beneficis/esfòrts ligat a un compòrtament donat.
Quales ne son les determinants en mestior d'occitanisme?
Podèm díser: quand òm vòl, òm pòt?
Valora aquest comentari:
0
0
1
10 comentaris
(8 vòtes)
En cargament
10 comentaris
Mandar
