Sabètz sens dobte qu’aqueles mots son lo començament d’una famosa pregària jusieva, mas es pas a Dieu que m’adreici ara. M’adreici, en cas que nos pòscan legir en occitan (cresi fermament que nòstra lenga romança es accessibla), als estatjants de l’estat d’Israèl.
 
Es un topic occitanista de prene per modèl la recuperacion de l’ebrieu. Es verai que lo fach que tot un pòble pòsca recuperar coma lenga viva un idiòma mòrt durant mai de 2000 ans (servat ça que la coma lenga religiosa) nos pòt donar esper, a nosautres que lucham per la subrevivença de l’occitan, que sa practica sociala es talament afeblida.
 
En seguida de l’etnisme de Fontan, d’occitanistas sostenon cègament l’estat d’Israèl en nom de la doctrina “una lenga, un pòble, un estat”. Invèrsament, refusan que los palestinians, coma representants d’una nacion aràbia que caldriá unificar coma totas las nacions, tengan un estat pròpri. Alavetz, perqué non militar pas per un estat yiddish? Tanben caldriá dire que Bretanha es pas una nacion perque sa realitat lingüistica es a l’encòp celtica e romança? O que i auriá de bretons vertadièrs? O que los galofòns serián pas bretons? En nom de la fòrça rica diversitat lingüistica del país de Nehru e Gandhi, deuriam pereu admetre que la nacion indiana es pas legitima?
 
Ai longtemps donat supòrt simplament a la patz entre israelians e palestinians, e encara uèi ma motivacion es fondamentalament pacifica. Vòli que los dos pòbles tròben lo mejan de viure ensems. Qual crei de verai que seriá uman de butar de millions de personas a un exòde que foguèsse traumatic e non pas liberatòri coma l’exòde mitic contat dins lo segond libre de la Bíblia?
 
D’autre caire, me pareis d’a fons excessiu de parlar de “genocidi” e de “nazisme” a prepaus de la politica israeliana. Los nazis cercavan l’extermini de massa. Òr, la populacion palestiniana quita pas de créisser. 
 
Non, coma ja me disiá un pastor protestant rescontrat a París, lo pintre pènegre arabofòn Aimé Esposito-Farese, uèi sepelit a Montpelhièr, que practiva lo dialòg de las culturas e religions, es mai simple de comprene lo conflicte se pensam en tèrmes de colonizacion. Se, segon lo cantautor poèta canadenc Leonard Cohen, poiriam resumir aquela guèrra amb la formula “Una tèrra, doas legitimitats”, e se, pereu, desconoissi pas la realitat istorica de l’expansionisme arabomusulman, podèm acceptar l’opression d’un pòble de part d’un autre?
 
“Escota, Israèl. Creses de verai que quand vòles far taisar lo mainat palestinian, quand constrenhes de familhas a s’amolonar sus de territòris cada jorn mai reduches, quand per tu ton vesin es sonque un terrorista que s’escond, onoras la memòria de ton ancessor secutat? Pòrtas amb tu l’eiretatge de sègles d’opression, lo degalhes pas en prenent la sorna cara de l’opressor. Tu que ton relat de sortida d’Egipte èra la metafòra de la liberacion, porgís la man a l’assedat de libertat. Escota, Israèl.”