Cars legeires que non sai, jamai non ai escondut mon supòrt a la bastison d'una Republica de Catalonha vertadièra, e pas solament simbolica coma cal reconéisser que o foguèt lo 27 d'octòbre d'arunan. Benlèu foguèri ninòi de creire qu'arribariá tre sa proclamacion, mas cresi encara qu'es necessària fàcia a una Espanha que se vòl tornar centralizar e refusa de rompre amb sas tendéncia autoritàrias, e legitima perque me sembla que la vòl la majoritat del pòble de Catalonha, après lo referendum coratjós e mai eroïc del primièr d'octòbre de 2017. E tornarmai mas pensadas van als presonièrs e exilhats politics catalans, que lo solet espèr de liberacion es l'arribada de la republica catalana.

Vivèm pereu un periòde estranh ont se pòt constatar que los dos camps semblan vencuts. D'un caire, los independentistas an pas daverada la libertat del país e pareisson d'aver pas pus d'estrategia clara, mas d'autre caire, Espanha govèrna Catalonha sonque amb la repression, e l'agressivitat de l'unionisme es lo signe indiscutible que se sap minoritari en tèrra catalana. La situacion es blocada e la resisténcia interiora complicada.

Coma refusi de me resignar perque sabi que la resignacion significa la desfacha, ai decidit de jónher lo Conselh per la Republica, que, jos la direccion de Carles Puigdemont, se balha l'ambicion de menar, de l'estrange estant, Catalonha cap a la libertat.

O ai fach non solament perque me considèri catalan, mas tanben perque, enfin, l'independentisme catalan trespassa lo quadre estatal espanhòl: l'ai pogut jónher en declarant una residéncia en "França" e un ciutadanatge francés. Amb sa lucha per la libertat, la nacion catalana va delà lo drech del sòl e lo drech de la sang, e afortís, pr'amor de sas valors intrinsècas de democracia e progrès, sa dobertura a tot lo Mond!

Vos farai doncas una demanda: que jongam totes lo Conselh per la Republica, e pas solament los que, coma ieu, se senton tan catalans coma occitans.

I vesi doas rasons màgers. La primièra es la solidaritat amb la nacion vesina, que sa lenga es encara tan pròcha de la nòstra, e mai ajam seguits de camins desparièrs. A travèrs d'aquela solidaritat de la proximitat, podèm tanben afortir lo drech universal dels pòbles de decidir liurament lor avenidor.

E la segonda, que nos deuriá èsser pereu evidenta, es que la republica catalana es potencialament tanben occitana; pòt èsser, perqu'es son territòri es a l'encòp catalan e aranés, doncas a l'encòp catalan e occitan, un espaci binacional. Per tant, en jonhent lo Conselh per la Republica, amb nòstres fraires e sòrres d'Aran, poirem refortir l'occitanitat de la Republica, e servar sencer l'espèr d'èsser liures nosautres tanben un jorn.

Fraires e sòrres d'Occitània, totes al Conselh per la Republica!

 
 
 

---

Vesitatz: consell.republicat.cat