Dins l'interminable an 2020, un an que fòrça auràn cocha de daissar endarrièr, nòstra frairala vesina, Catalonha, se languís de l'estrambòrd d'octòbre de 2017. S'es alonhada la "Revolucion dels Sorires", lo Principat a pas obtengut son independéncia, los exiliats son encara luènh de lor país, los presonièrs son pas desliurats e mai an de patir un regim d'encarceracion mai dur, lo president Torra a perdut sas foncions pr'amor de qualques mots afichats al palais de la Generalitat, es pas arribat lo signe de l'acabada de la repression de l'independentisme catalan.
A aquelas nafraduras infligidas per l'estat espanhòl e sas autoritats judiciàrias se pòt apondre las feridas dins l'independentisme. Pareis d'aver desmembrat l'unitat e la transversalitat que li donèron de victòrias dins la societat catalana, en particular dins lo referendum e las mobilizacions popularas d'octòbre de fa tres ans. Ara se devesís entre los partisans de las concessions amb Espanha (que pasmens concedís pas res ela) e los que son en favor de contunhar amb ambicion la lucha contra aquel estat, amb dos fronts, dintre lo Principat e defòra (lo Conselh per la Republica, lo combat judiciari europèu). Cossirós, çò'm par, de far sortir de preson per totes los mejans son cap Oriol Junqueras, ÈRC pacha lo budget amb lo govèrn espanhòl e s'atrai la colèra de fòrça independentistas, mentre que los anticapitalistas de la CUP, en principi mai unilateralistas, renóncian a l'independéncia immediata en prepausant un segond referendum d'aicí a 2025; de son caire, lo tresen grand partit independentista, Ensems per Catalonha, del president Puigdemont, que vòta uèi per designar son candidat a las eleccions catalanas, es pas exempt d'ambigüitats, ja qu'un dels dos possibles primadièrs, Damià Calvet, sembla pas gaire luènh del pachisme d'ÈRC, mentre que la candidata Laura Borràs se proclama mai rompedurista. Mentretant e coma se las fòrças independentistas foguèsson pas pro levadas d'amira, las doas associacions màgers de l'independentisme, l'ANC e Òmnium, son la primièra muda e la segonda mai preocupada de far tombar la monarquia espanhòla que d'arribar a la libertat.
Que cal far? Plorar? Ja sabètz que per ieu plorar resolverà pas jamai qué que siá. Dins la sorna selva de l'independentisme d'aquestes jorns espelís una flor acolorida: Primàrias (en catalan "Primàries"). Son de ciutadan·a·s que se vòlon organizar per renovar l'independentisme, per s'entraversar en l'incapacitat dels partits oficials d'arribar a l'independéncia totun ja votada, e per contunhar la lucha cap a la libertat de Catalonha, en considerant encara valid lo referendum de 2017 e indispensable de passar a l'estapa del contraròtle del territòri. N'es pròcha la jornalista mediatica Pilar Carracelas, e mai que mai, son foncionament es democratic, descentralizat, participatiu. Sonque cal signar un sagèl republican que repren las valors comunas a l'immensa majoritat de l'independentisme. Ara son a votar dins d'assembladas localas al nivèl de la comarca (l'encontrada catalana de basa) per constituir una lista a las eleccions catalanas.
Degun pòt pas saber, de segur, quin serà l'avenidor exacte d'aquela formacion dobèrta davant los conservatismes electorals, mas çò d'interessant es la volontat populara de recobrar lo movement independentista de la basa estant. Se disiá que l'independentisme n'èra lidèr lo pòble: eles o vòlon demostrar en recordant que la democracia son las personas, non los partits.
Tanben me fan pensar que s'es agut prepausat d'organizar d'assembladas occitanas dins las encontradas nòstras. En Catalonha e Occitània, governem-nos!
Aqui lo rassèc del mantrà « governèm nos » repapiat de longa dempuèi 50 ans. Vèsi que se contunha de shiular cançon e repic entrò n’èsser saziats.
Sufís pas de cantar per enantir s’averiga cada jorn dempuèi lo mièg sègle de cançon occitanistas.
Catalonha es un modèl segur, mas es lo modèl a pas siègre, vist qu’an brica capitat e qu’a virat en descofida. Catalonha es lo modèl a reproduzir pas ! De tot biais ne sèm pas a ne poder far retiple !
Aqui lo rassèc del mantrà « governèm nos » repapiat de longa dempuèi 50 ans. Vèsi que se contunha de shiular cançon e repic entrò n’èsser saziats.
Sufís pas de cantar per enantir s’averiga cada jorn dempuèi lo mièg sègle de cançon occitanistas.
Catalonha es un modèl segur, mas es lo modèl a pas siègre, vist qu’an brica capitat e qu’a virat en descofida. Catalonha es lo modèl a reproduzir pas ! De tot biais ne sèm pas a ne poder far retiple !
Aqui lo rassèc del mantrà « governèm nos » repapiat de longa dempuèi 50 ans. Vèsi que se contunha de shiular cançon e repic entrò n’èsser saziats.
Sufís pas de cantar per enantir s’averiga cada jorn dempuèi lo mièg sègle de cançon occitanistas.
Catalonha es un modèl segur, mas es lo modèl a pas siègre, vist qu’an brica capitat e qu’a virat en descofida. Catalonha es lo modèl a reproduzir pas ! De tot biais ne sèm pas a ne poder far retiple !
Sièrve de ren d'aver un modèl se lo sabèm pas utilizar. Fa mai de 45 ans que Catalonha sièrve de modèl a Occitània. Catalonha a evolucionat, Occitània es totjorn demorada enfangada dins una crisi sensa fin, en preda ai jacobinistas omnipotents, ai secessionistas lingüistics crassós, ai occitanistas culturals drogats ai subvencions e embarrats dins lo minimalisme castanista, e ai nacionalistas occitans etèrnament dividits dins lu sieus pichins conflictes ridiculs. Catalonha nos porrà ... Legir la seguida
Lingüista, professor agregat de gramatica e director de la revista electronica universitària Lingüistica Occitana. President de l'associacion Los amics de Jornalet
4 comentaris
En cargament
4 comentaris
Mandar
