Bandièra01 1180x150: Comuna de Tolosa

Opinion

Lo TGV irracional

La gara de Calatayud
La gara de Calatayud
Marçal Girbau

Marçal Girbau

Filològ e promotor cultural, especializat sus las relacions occitano-catalanas.

Mai d’informacions
E ben, sembla que òc. Après divèrses assages falhits e d’anóncias fantasmas, definitivament aquesta setmana son estadas inauguradas las linhas de TGV dirèctas entre Barcelona e París, entre Catalonha e Occitània. L’encargada d’avançar la bona nòva, fa ara pauc mens d’un mes, foguèt la ministra espanhòla Pastor, que, amb totas las onors, semblava èsser estada l’enviada especiala de Rajoy per receptar­ als catalans l’antidòt anti­independentista.
 
Non voldriái pas esclafar l’entusiasme a degun, mas soi de los que pensa que gaireben sièis oras e mièja de viatge per anar de Barcelona a París contunhan d’èsser excessivas per gausar de voler far la concurréncia a l’avion, encara mai s’avèm en compte que los prèses non acompanhan. Poiriam tanben èsser concessius e pensar qu’ara avèm fait un primièr pas en tot esperar que l’Elisi decidisca de desencalhar los investissaments que cal per bastir los trams de via de nauta velocitat que mancan del costat occitan -gaireben 300 quilomètres, entre Perpinhan e Avinhon. Tot fa pensar, totun, qu’aiçò non se passarà pas abans 2030. Non soi especialista en gestion aeronautica, mas soi segur que pendent aqueste bèl temps las entrepresas del sector se seràn ja engatjadas per trobar los mecanismes necessaris per redusir los temps d’espèra, d’embarcament e de retards abituals, aital coma lo temps dels transfers entre aeropòrt e vila. E, de tota manièra, quitament se fin finala lo calendari francés s’acompliguèsse, malgrat totes los envestiments que se faguèssen, cal remembrar una obvietat: tostemps aurem 1200 quilomètres entre Barcelona e París. D’acòrdi, serà lo mercat e lo temps los encargats de resòlvre qual es lo que ganha. Mas, d’en primièr, daissatz-me èsser esceptic.
 
Ça que la, a ont non i a cap de dobte que lo tren si que poiriá far la concurréncia a la veitura privada e a l’avion d’un biais plan aisit es suls trajèctes entre las capitalas catalanas e occitanas. Aital, dins una primièra corona i trobariam de vilas coma Lhèida, Tarragona, Barcelona, Girona, Perpinhan, Narbona, Montpelhièr, Carcassona o Tolosa. Se tracta de trajèctes que la màger part se tròban per dejós los 400 quilomètres de distància, entre vilas mejanas que poirián dificilament gaudir d’una ofèrta aeriana competitiva que las connectèsse e qu’ara per primièr còp seràn brancadas per una linha de camin de fèrre. Amb las nòvas connexions, doncas, un barcelonés que vòlga beure un gòt de mauresca montpellerenca e vesitar la vila natala del sieu rei En Jaume, dit lo Conqueridor, a partir d’ara o poirà far en pauc mens de tres oras e –amb un bocin d’astre– li costarà a l’entorn de 40€, una vertadièra victòria, se prenèm en compte qu’amb lo veïcul privat son tres oras e mièja de rota e un fetge e part de l’autre de peatges e de combustible.
 
Mas çò qu’es absolutament allucinant, çò que non es de creire, çò qu’es pròpri de païses non desvolopats o d’estats que non vòlon lo desvolopament, es la connexion prepausada per Espanha e França entre las ciutats de Tolosa e Barcelona. Quina prigonda vergonha que las doas ciutats mai dinamicas d’un punt de vista economic actualament de l’Arc Mediterranenc sián brancadas sonque amb un tren per jorn e per sens, e amb d’oraris pensats mai per benlèu de toristas catalans que vòlgan visitar la ciutat de Carcassona e dinnar un cassolet, que non pas pensats per de ciutadans que se devon desplaçar per anar al trabalh, per organizar de reünions d’afars, per seguir los corses de l’universitat, o per, simplament, tornar a l’ostal. Qu’un tolosan que vòlga anar a Barcelona per far qualques reünions de trabalh li calga prendre un tren la velha, e tornar l’endeman de las reünions, es a dire, doas nuèits de sojorn a la capitala catalana es inacceptable. E es encara mai inacceptable sustot s’o comparam amb la quantitat de trens per jorn que fan, per exemple, l’anar e venir de Calatayud a Barcelona. Barcelona es exactament a la meteissa distància de Calatayud, que de Tolosa. Calatayud arriba a pro pena als 20.000 abitants. L’aglomeracion de Tolosa arribarà lèu-lèu al milion. A Calatayud non i a cap d’interés economic ni mai estrategic. A Tolosa i a una fòrta industria que vòl trabalhar en malhum amb l’industria de Barcelona. A Calatayud non i a una populacion catalana emigrada recentament qu’aja un grand interés d’anar a Barcelona e al revèrs. A Tolosa avèm los catalans del 39 e, ara, los nòus joves catalans emigrants que començon d’èsser de mai en mai que nombroses, e que vòlon poder anar a Barcelona aisidament. E ben, e malgrat tot aquò, Calatayud a quatre còps mai de connexions amb Barcelona per jorn que Tolosa.
 
Aquesta es l’Euroregion que vòlon. L’Euroregion Madrid - Calatayud - París. Aquò’s França e Espanha. Las lums, que disián abans... 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

Stabilo Boss Fanjeux
14.


Un còp mai assistissèm a la vision de qualques personas que pensan plan que 20000 personas son pas brica si que son pas catalans. Demandan respècte per eles(e ieu soi lo primèr en voler veire una Catalonha liura) mas son pas capaças de respectar als autres.
Barram tanben la gara de Figueres?

  • 0
  • 0
Domergue Sumien Ais de Provença
13.

#11 Completament d'acòrdi.

  • 6
  • 0
Pimflòid
12.

E, lo Mediterranèu!
Qu'as rason de n'aver pro de las discriminacions... mes ne't trompes pas d'enemic !

Uei sus France Culture, que s'i parlava d'un ahar de corrupcion a Marselha (recentament que n'i a qui's son hèits gahar) e que i avè un elegit marselhés d'invitat. La jornalista que'u demandè si aquestes problèmas èran especificament marselhés o si s'encontravan tanben en França tota.

Lo tipe que'u citè en exemple un cas similar dens los "Hauts de Seine" e que'u digó qu'a Marselha que se'n parla mei per'mor qu'ei ua vila istoricament estigmatisada.

De qué'u responó la jornalista parisiana, credetz?

"Oui, c'est une ville haute en couleurs!"

E haut, té! Pren te ua estigmatisacion de mei dens las dents!

Qu'èra uei de cap a 6h50 sus France Culture si voletz escotar aquesta "pèrla" en podcast.

Mentre que Marçal Gibrau qu'a las soas opinions, que s'i pòt non pas estar d'acòrd dab eth mes be crèi qu'ei ua persona rasonabla qui ac pòt adméter quand se trompa.

Lavetz si vòs escotar o léger informacions entà t'esmalir e gular per'mor qu'as malícia au dehens e que la te cau har sortir, que pòt estar ua bona causa.

Mes que't conselhi meilèu France Culture o autes media franchimands : que n'i a bèths uns qui s'ac meritan mei que los cronicaires deu jornalet!

  • 7
  • 1
mathias gibert Cetta
11.

#9 Benlèu. Mas per ieu, lo respècte d'autrú es mai important que la geografia o la sintaxi, meme occitana.

  • 7
  • 1
Pimflòid
10.

#1 Qu'as "Un occitan abominable"!!!... lol!!! B'ei charmant!!!

Essajas de't venjar deu regent qui't disè que parlavas mau francés o deu pepé qui't disè que parlavas mau patués?

Qui parla un "bon" occitan per tu?

Los locutors naturaus qui an ua prosodia occitana e un vocabulari plen de gallicisme?

Los neò-locutors qui an ua prosodia hòrt influenciada peu francés, per l'espanhòu o peu catalan e qui espudeishen los empronts au francés, mèma los qui datan deu sègle XIV?

Arrés sonque lo ton pepé?

Arrés sonque tu?

S'avem tots un occitan abominable peu vesin e si lo vesin e'ns ac repròcha a cada còp qui obrim la boca o qui prenem la pluma, n'anaram pas plan luenh amassa...

  • 8
  • 2

Escriu un comentari sus aqueste article