Dimècres, 8.12.2021 03h00
Veni de la Filmotèca de Catalonha, una oasi de cultura e coneissença qu’anoblís lo quartièr del Raval de Barcelona. Me passegi per aquelas carrièras e remarqui qu’aquela Barcelona m’aperten pas pus, me senti coma un estrangièr en aquela part de ma vila plena d’una vida fòrça alonhada de ma Barcelona, la de la mitat dels ans setanta, una Barcelona plena de pantaisses e d’utopias après la foscor que la daissèt lo franquisme. Mas ara parlarai pas d’aquò.
Ai assistit a la projeccion d’un documentari realizat per un amic italian que coneguèri fa d’annadas a Ostana, en Piemont.
Ostana es un vilatge enclavat dins una polida val e environat de magnificas montanhas, de las qualas se destaca, impressionant e gaireben perfièch, lo mont Vísol.
Fredo Valla es un realizaire especializat en cinèma documentari istoric, es un personatge pivelaire. Lo primièr còp que lo vegèri me semblèt lo “Caballero con figura triste”, un Quishòt del sègle XX. Un òme grand e magre, amb d’uèlhs que t’analisan a cada moment, amb lo pel long e blanc e una barba ponchuda que sembla de voler enrasigar e jónher la tèrra, amb sas valadas e amb sas montanhas, qu’el adòra.
Ai sovent ausit a parlar del mond dels catars d’Occitània; un mond de castèls e mistèris destruches. O reconeissi: aviái pas jamai aprigondit aquela part de l’istòria d’Euròpa.
Bogre, la granda eretgia europèa es lo títol d’aquel meravilhós e exaustiu documentari de Fredo Valla. Es una leiçon d’istòria a travèrs d’images plens de sensibilitat, gaireben extrèms, ont Valla entrepren un camin geografic e istoric pel catarisme entre França, Bòsnia, Bulgaria e Itàlia per explicar lo mond dual dels bons òmes, dels dieus bon e marrit e de la lucha dels òmes per la defensa de la libertat de las idèas e cresenças.
Bogre es l’istòria d’un masèl d’òmes, mas pas de lors idèas, l’istòria d’una religiositat luènh de l’arrogància de la Glèisa repressiva e de son braç executor, l’Inquisicion de l’Edat Mejana. Lo fuòc es, dins lo documentari, un element recurrent e obstinat. Quand l’òme descobriguèt lo fuòc, l’utilizèt per se calfar e se protegir de las bèstias ferotjas que se sarravan de las caunas. Pus tard l’utilizèt coma puniment contra los erètges.
Malgrat tant de massacres perpetrats al nom de Dieu e del poder, lo fuòc non a pas jamai capitat a destruire la libertat dels òmes e de lors idèas.
Quitèri la sala de cinèma mai aürós que quand i intrèri, me sentiguèri mai ric e mai savi, convencut que luchar per la libertat e la beutat ten totjorn son sens.
Mentre que la bèla musica de Walter Porro ressona dins mon esperit, en apondent de poesia als images del Fredo, en pojant las Ramblas qualqu’un me demanda de fuòc per atubar una cigarreta.
Se lo cinèma es cultura, Bogre es son encarnacion e Fredo Valla, lo braç executor de la Beutat.
Ont èra Dieu quand l’orror regnava a Auschwitz? çò me demandi en arribant a l’ostal.
Comentaris
12 de decembre 16.08h
#7 #5 Juste ua question tà que sia clar : quin(a)s istorian(a)s aperatz negacionistas e qué nègan svp?
Per'mor si parlatz de Julien Théry e Alessia Trivellone e si voletz díser que nègan lo fèit que i aja avut massacres de personas jos un pretèxte religiós aus sègle XIII e XIV en Occitania, que'us èi entrevistat e que'vs poish enviar los enregistraments on reconeishen clarament que i a avut massacres pendent la crosada albigesa, monde brutlats, etc...
S'ei enquèra aquò, qu'èi pr... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
0
0
10 de decembre 17.15h
#5 Efectivament, per levar la trapèla del negacionsime, çò melhor, e de plan luènh, èra d'interrogar Felip Martèl, e subretot pas los arlèris ideologics de l'actuala escòla universitària d'istòria de França, perduda dins un deliri revisionista a pro pena credible. Plan mercés per aquesta precision rasseguranta.
Valora aquest comentari:
3
0
10 de decembre 17.01h
#5 Mercés per la vòsta responsa! Qu'esperi tanben de poder véder lo vòste film lèu :-) !
Valora aquest comentari:
0
0
10 de decembre 10.13h
oc, dins lo film la ilh a des estorians patentats de l'universitat, en Bulgaria, Italia, Bosnia. Per Occitania ai volgot adotar un lengage cinematografic diferent. Lo filme dura 200 minutes e far un travalh cinematografic es pas com escriure un libre. Totun vos aseguro que dins lo film ilh a pas d'esoterisme (totun i pòl esse tanben de bon esoterisme) e pas de magia, ni de negacionism, que me sembla que vai fòrt al mes de qualquis estorians frances e occitans, magara just per far diferent. ... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
6
0
9 de decembre 10.57h
Que'm triga de véder aqueste film per'mor que soi apassionat de tot çò qui pertòca los nostes eretics medievaus, que'm demandi quand va acabar per sortir en dvd o passar per ua projeccion près de Tolosa o de l'Arièja...
Dens la banda-anóncia que s'i vèd personas qui coneishi per la partida occitana :
- Jean Louis Gasc, fotograf e autor d'un libe suus catars publicat a las edicions Trajectoire.
(ua maison d'edicion meilèu especialisada sus l'esoterisme e la magia que sus l'istròri... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
6
0
8 de decembre 10.03h
Ont èra Dieu quand l’orror regnava a Auschwitz ? O ben lo "dieu" en question es una putaranha de las bravas (un demiurgue, çò disián los gnostics paleocrestians), o ben non a cap mena de poder dins aqueste mond (responsa dels crestians dits "catars"), o ben non es pas enlòc, çò de tot bias totalament inverificable scientificament, ja que las sciéncias non òdon aver l'idèa pus mendre de çò "mesurable" e donc "observable" e "objectivable" de çò que poiriá plan èsser une "dieu"... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
11
0
8 de decembre 09.19h
Bonas reflexions Joan. Vegèri tanben la projeccion lo passat dijòus a la Filmotèca e vertadièrament "Bogre" es una òbra perfiècha. Un film qu'ajuda a comprene lo vertadièr objectiu del cinèma, fòrça util per comprene qué signifiquèt lo movement dels Bons Òmes fa uèch-uèch cents ans, e qu'ajuda a soscar sus lo nòstre present e futur.
Valora aquest comentari:
13
0
8 de decembre 06.45h
Extraordinari! Quina suspresa de trobar, aqueste matin, dins Jornalet, un article (en occitan, segur) de Joan Isaac, lo grand cantaire de "A Margarida" o de "Només han passat cinquanta anys", entre plan d'autras. E Joan Isaac parlant de "Bogre" e saludant l'immens trabalh del cineasta occitan Fredo Valla. Que Joan Isaac ne siá mercejat. Que lo trabalh de Fredo Valla ne siá lausejat. Que Jornalet contunhe de nos ofrir moments atal. Òsca.
Valora aquest comentari:
26
0
1
Comenta
Lo comentari es estat mandat corrèctament
8 comentaris
(21 vòtes)
En cargament
8 comentaris
Mandar
