Divendres, 2.12.2022 03h00
Cada 20 de novembre fa un an de mai que França refusa aus enfants del país lo drech a lora cultura. Dempuèi que l’ONU votèt en 1989 la Convencion Internacionala dels Dreches de l’Enfant.
Es sempre bon de rementar çò que dempuèi 33 ans nòstre Estat regeta e çò que ditz aquel article 30 refusat pels enfant de França:
“Dins los Estats ont existisson de minoritats etnicas, religiosas o lingüisticas o de personas d’origina autoctònas, un enfant autoctòn o d’aquelas minoritats non pòt pas èsser privat dau drech d’aver sa vida culturala pròpria, de practicar sa religion o d’emplegar sa lenga pròpria en comun amb los autres menbres de son grop.”
S’agís plan de lengas autoctònas, las que son d’aicí, e dempuèi plan mai de temps que lo francés. Se tracha pas de la multituda das lengas vengudas dau defòra.
Nòstre país qu’aima tant de faire lo bèl-bèl d’Umanitat denèga lo drech a la diversitat culturala de sos dròlles. Foguèt denonciat en son temps que Mitterand èra president e lo Rocard primièr ministre, e maugrat aquò sempre mantengut pels seguidors.
En 2008 l’ONU demandèt que se quite aquela resèrva, de badas. De longa França es criticada sus aquel sicut e encara l’estièu passat pel comitat onusian dels Dreches Umans coma o croniquèrem. Au contra cada annada s’espandís dins la premsa e las escòlas una informacion falsa suls dreches de l’enfant.
Pecaire aicí lo democrata deu èsser bravament caput. Mas mèfi, la sordièra es una malautiá que pòt èsser fatala a la democracia.
Es aitau que lo progrés progressa
Comentaris
2 de decembre 08.04h
Quina vergonha. Un cop de mai! Sèm pas en democracia mas en denicracia!
Valora aquest comentari:
1

0
1
Comenta
Lo comentari es estat mandat corrèctament