Un trebuc que torna per pausas e qui hè puishèu: la distribucion de gatgets e produits comerciaus davant las escòlas, per las enterpresas eras medishas.
 
Lo comèrci que s’invita au programa. E solide, ne parlam pas aquiu de venta de libes escolars, mes de marcatatge feròç e intrusiu. Per aquestes torns, qu’ei la marca Panini, especialista de la venta d’autopegants a colleccionar, que s’i torna un còp mei dab la maishanta costuma d’enviar quauques venedors a l’entrada de las escòlas, entà distribuir, a gratis, los sons famós àlbums de fotbòl. Mes qu’ei causa sabuda, s’ei a gratis, b’ès tu lo produit! E qu’ac saben, lo mainatge qu’ei ua cibla aisida, e donc lucrativa.
 
Tres mes après la victòria de l’equipa de França a la darrèra copa deu monde de fotbòl, solide qu’èra bona l’escadença entà capitalizar!
 
Que sembla tant evident que ne hèn pas lo quite esfòrç de s’estruçar au darrèr deu mendre alibi pedagogic, com ac hèn los gigants americans Google o Microsoft. Nani, que tiran dret, shens nada vergonha, ua autorizacion prefectorau en guisa d’ immunitat.
 
Açò dit, vertat que ne s’en.hican pas au dehens de las escòlas, çò qui ahorteish d’aulhors lo sentiment d’impunitat. Los venedors que son enviats au portau, per carrèra, entà’s guardar de tot arcast, çò pensan. Ua ipocrisia mei, dens un monde que la morau o l’etica an huejut despuish bèra pausa. Juridicament, ne’s pòt pas combàter. Los parents qu’ac denoncian sovent ( perm’or l’operacion qu’ei arrenovelada a cada escadença espòrtiva d’endom), las equipas pedagogicas tanben, en de balas. Los mainats que son contents, e Panini que’s pòt fretar las mans.
 
Ua tau crida au consum non deberé pas existir totun, de nada faiçon. E quan òm sap quin se’n vedó la societat Vistedit entà véner abonaments a las escòlas (shens escàder s’i sovent, precisament perm’or de l’aspècte intrusiu deu comèrci a l’escòla), òm poderé pensar qu’arrefusar la preséncia de Panini, quan serà davant e non pas au dehens, estorre la mendre de las causas. O benlèu los de Vistedit qu’aurén debut véner produits efemèrs en plaça de revistas utilas? Aquò qu’ei un aute debat...
 
Mes atau, a l’imatge de la societat nosta, que’ns deisham anar, benlèu perm’or que s’i passan causas mei grèvas de per lo monde, alavetz un pauc de business, ne’n vam pas har ua mustra!
 
Mes jamèi çò de mei maishant non deberé justificar çò de mendre mau.
 
Sustot, au delà de l’aspècte comerciau, que cau tanben mentàver las instruccions de la marca, qui limitan la distribucion aus sols mainats, çò hidè un venedor, shens n’aplicar la consigna, per’mor non, las mainadas ne las agrada pas lo fotbòl, que’s coneish...
 
Un còp mei, donc, com si ne n’i avè pas pro dens la nosta societat mercantila, que cau lutar contre l’invasion de la publicitat e deu marcatatge ciblat, e protegir, com se pòt, los nostes mainatges, e díser non, en tot hà’us saber la cordeta, drin espessa aquiu.
 
E se denonciar lo capitalisme feròç e pòt semblar simplòt o futile, non pas hà’c que seré ua error qui tant varré a aceptà’u.