Divendres, 17.6.2016 03h00
La question merita d’èsser pausada al moment que lo Conselh Regional de la region Lengadòc-Rosselhon-Miègjorn-Pirenèus ven de lançar una consulta populara per causir cossí nomenar aquela novèla region.
Demest las cinc causidas possiblas somesas al vòte figuran Occitània e Occitània-País catalan. Ara Occitània dins sas raras etnolingüisticas desbòrda plan largament dels limits d’aquela region e cobrís lo terç Sud de l’Estat francés levat lo Bascoat Nòrd e la Catalonha Nòrd. S’espandís fins a las valadas alpinas occitanofònes del Piemont italian a l’Est e a la Val d’Aran enclausa dins la “Generalitat” catalana de l’Estat espanhòl.
Los sondatges recents mòstran un cèrt afogament per Occitània coma nom per la novèla region.
Es legitim de considerar que la causida d’Occitània seriá importanta sul plan simbolic. Fariá apareisser Occitània sus la “mapa de França” e sus la mapa del mond e li assegurariá un debut de reconeissença oficiala.
Es tan legitim de considerar que seriá una causida reductritz exclausent de fach de pans sencèrs d’Occitània: Provença (çò qu’agradariá fòrça als provençalistas anti-occitans), Auvèrnha, Lemosin, una partida de Guiana et de Gasconha.
Sola la causida: Occitània-País catalan prendriá en compte Catalonha Nòrd quitament se la reivindicacion dels partits e movements catalans es puslèu la de la creacion d’una collectivitat territoriala pròpria, en esperant la reünificacion amb los Catalans del Sud dins un Estat catalan independent.
De segur, las populacions occitanas de las novèlas regions Auvernha-Ròse-Alps e Aquitània-Lemosin-Peitau-Charentas se mobilizan gaire per donar un nom occitan a lors regions mas es pas una rason per quitar de proclamar lor caractèr occitan.
Lo Partit de la Nacion Occitana contunha de recomandar lo nom d’Occitània centrala coma mai justificat mas estant que aquela proposicion es pas estada retenguda, considerariá coma un mendre mal la causida d’Occitània o, a la rigor, d’Occitània-País catalan.
Pr’aquò, se pòt que le Conselh Regional fin finala causisca un nom que devesisca mens e que siá mens identitari qu’Occitània. E mai Occitània foguèsse retengut, i auriá encara los filtres del Conselh d’Estat e del govèrn que generalament seguís lo vejaire “consultatiu” del Conselh d’Estat.
Rampelem que lo primièr ministre, Manuel Valls, totben que siá d’origina catalana e catalanofòne, es ferotjament jacobin e a dich publicament son regèt de noms identitaris per las novèlas regions.
I a d’excepcions a aquela intransigéncia de principi.
E d’en primièr la de Bretanha, region mantenguda tal coma èra, dins la crenta, sens dobte, que i aja de trebolici identitari ligat a una renaissença de las “bonetas rojas”.
En Corsega, ont los nacionalistas-independentistas son al poder, an paur, vist de París, que los movements clandestins tornen far d’atemptats.
L’identitat occitana dins sas diferentas manifestacions es pas pro fòrta e los Occitans aiman de se devesir. Provòcan pas las meteissas crentas. Lo Partit de la Nacion Occitana encoratja pas los Occitans a la violéncia mas sèm forçats de reconeisser que l’Estat jacobin recula solament davant son usatge.
Manuel Valls, coma la classa politica francesa, d’esquèrra tant coma de drecha, sobereinista o non, son los contunhaires dels jacobins de la revolucion francesa de 1789. Aqueles creèron los departaments e lor donèron de noms geografics de montanhas o de rius justament per escafar los païses istorics e tota identitat etnica.
Cal pas aver paur dels mots, se tracha d’un etnocidi (assassinat de nacion) planificat per que los Bretons, los Flamencs, les Alsacians, los Còrses, los Catalans, los Bascs e los Occitans perdan lor lenga e lor cultura e vengan exclusivament franceses dins una republica una e indivisibla. Urosament, aquela entrepresa d’assimilacion, amb l’ajuda de l’escòla de Jules Ferry, de l’armada puèi dels medias parisiano-centralistas, a pas completament capitat.
Mas lo vertadièr problèma d’aquelas novèlas regions es endacòm mai. Son eissidas d’una reforma territoriala que contunham de denonciar. E, coma las que las precediguèron, demòran de nans politics sens poders vertadièrs, especialament sul plan fiscal e legislatiu. Res a veire amb los “Länder” alemands o las “autonomias” de l’Estat espanhòl.
Lo fach que los occitanistas sián redusits a se batre per lo nom d’una region e sián silencioses dins las autras regions es una avoacion d’impoténcia politica.
Lo Partit de la Nacion Occitana pensa que tant que i aurà pas un nombre significatiu d’elegits occitanistas a tots los nivèls del milafuèlhas administratiu, serà pas possible d’afeblir seriosament lo jacobinisme que nos vòl assimilar cap e tot per tots los mejans, amai la colonizacion de pòblament.
De campanhas electoralas s’anoncian per 2017: las eleccions presidencialas per laquala soetam que un candidat dels pòbles de França siá present, puèi las eleccions legislativas que devèm pas daissar monopolizadas pels partits franceses e lors sucursalas.
Tots los militants politics occitans s’i devon engatjar, pas al nom d’una region mas al nom de lor nacion, Occitània. Existirà vertadièrament als uèlhs de la populacion occitana son que se an d’elegits e se son determinats a prene lo camin de l’independéncia.
Comentaris
20 de junh 17.15h
#17 "Tots aqueths parçans que ne son pas mei occitans segon los electors lengadocians."
Doas remarcas :
-çò qu'apelatz los "electors lengadocians" son tanben de gascons (2 departaments complets e 3 mièg-departaments) e de catalans, e de monde que se reconeisson dins cap d'aquelas categorias.
-lo fach de se dire occitan empacha pas degun de se dire tanben occitan.
En fasent lo bilan : sul retalhatge regionala 0 consultacion, sus las competéncias regionalas 0 consultacion, sul foncionament ... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
3
0
19 de junh 21.46h
#15: Au demiei deus 50 000 d'Anem-Òc, que i avè tanben monde de Gasconha, Lemosin, Provença, Auvernha... Tots aqueths parçans que ne son pas mei occitans segon los electors lengadocians.
Valora aquest comentari:
0
1
19 de junh 20.17h
#8 Dins mon licèu general e tecnologic, i a un professor d'occitan dempèi d'annadas, totes los escolans sabon que se pòt prene occitan coma LV2 o 3, lo collègua fa l'esfòrç de passar dins totas las classas de 2ndas. Sus 900 liceans (que totes an la libertat de se marcar) son pas qu'entre 4 e 6 liceans cada an que se marcan a aquela opcion.
Valora aquest comentari:
2
0
19 de junh 19.55h
Pel nom de la region, veirem ben. Saber s'es una bona o una marrida causa que LRMP sia nomenada "Occitanie", l'avenir o dirà (se lo nom es oficializat). La causa positiva es que tant de monde se reconescan dins aqueste nom (per milantas rasons, que son pas totjorn plan esclairadas); es una victoria occitana, plan mai larga que los 50 000 manifestants d'Occitània tota de las darrièras "anèm-oc". Cresi qu'es aquo que cal retenir d'aquesta consulta.
Valora aquest comentari:
2
1
18 de junh 22.06h
#8 L'escòla en francés, òc. Lo bèl afar! Cal creire que los occitans i an sabut lor interés , sequenon aurián pas abandonat l'occitan en massa. Lors ancèstres arrestèron de parlar lo celtic au profièch del latin per exactament las meteissas rasons, economicas e socialas. E lors descendents abandonaràn lo francés tot parièr sense trantalhar. Mas serà pas per tornar a l'occitan, vos cal pas far d'illusions.
Valora aquest comentari:
7
0
18 de junh 03.01h
"Occitanie" nom oficiau d'una euroregion francesa ? Puta de victòria suu mesprés que coneishón los riales occitanistas a revelar aqueste nom a la fàcia deu monde !
En 1978, peu prumèr còp, au mens en Agenés, una candidata Claire Modat se presenta a las legislativas dab l'etiqueta ecologista/occitanista. Passi sus las reaccions d'estonament amusat e de condescendéncia francholharda. Clara es una beròia dauna (catalana e professora d'anglés) n'estó pas tròp escarnida. Mes sos suportai... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
7
1
17 de junh 20.13h
#8
''Entre los ans 1880 e 1950 quand los nòstres papets e reires papets anavan a l'escòla, los i daissèron lo dreit de causir entre aprendre tot en francés e .... tot en francés''
... En mème temps, perqué aurén estudiat l'occitan vist qu'èra la lenga de l'ostau ? (Sabi, sui de meishanta fe :D)
#9
Un de mos papès, neishut a Bordèu, avèva son pair neishut en Armanhac e sa mair en Aunís : èra ''occitan'' ? Se vòletz vos basar sus lo lòc de neishença de la persona per la consid... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
5
1
17 de junh 19.11h
Urosament que los que risistiguèron als nazis entre 1941 e 1945 esperèron pas qu'una majoritat de "franceses" se decidiguèssen a resistir !!!
Los que creson a una Occitania independenta son benlèu utopistas. Mas los que creson poder salvar epuèi oficializar la lenga occitana dins l'espandi oficial de l'estat francés, utopistas, o son al mens aitant. França non vòl pas de nosautres, de ges de biais.
Aquò dit, de qué França es lo nom ? Es lo nom d'al mens doás causas. Es, per ieu, ... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
1
0
17 de junh 19.11h
Urosament que los que risistiguèron als nazis entre 1941 e 1945 esperèron pas qu'una majoritat de "franceses" se decidiguèssen a resistir !!!
Los que creson a una Occitania independenta son benlèu utopistas. Mas los que creson poder salvar epuèi oficializar la lenga occitana dins l'espandi oficial de l'estat francés, utopistas, o son al mens aitant. França non vòl pas de nosautres, de ges de biais.
Aquò dit, de qué França es lo nom ? Es lo nom d'al mens doás causas. Es, per ieu, ... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
10
2
17 de junh 17.24h
#6
Escrivètz "Aquò se ditz democràcia, mic. I a pas pus democratic que la mòrt d'una lenga per manca volontària de transmission."
Comparam çò que se pòt comparar
Entre los ans 1880 e 1950 quand los nòstres papets e reires papets anavan a l'escòla, los i daissèron lo dreit de causir entre aprendre tot en francés e .... tot en francés.
La resulta la coneissètz tant coma ieu !
Dempuèi los ans 1950 e dinc adara dins los collègis e los licèus al moment de causir d'aprendre una le... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
12
2
Comenta
Lo comentari es estat mandat corrèctament
17 comentaris
(6 vòtes)
En cargament
17 comentaris
Mandar
