Los doctors escrivan coma de porquets. 
 
Tan d’annaias d’estudis per relativizar la comunicacion fins a aquel ponch, son de doctors... en Medecina (sciéncia dicha dura) e non en Sciéncias umanas qué (sciéncia dicha mòla).
 
Los rares modernes pican sus l’ordinator e çò qu’escrivon es alora lisible. Reütilizable en cas similar,  mas benlèu que mal escriure permete als doctors arcaïcs de veire tornar venir lors pacients que pacientan. Son en dessús d’aquelas consideracions bassas benlèu…
 
De vacanças a Dobai, aquò es mai excitant, un raumàs o una bronquita, es coma empilar de legos per elos.
 
E sabo ren se vos arribèt ja, mas quora pausatz de questions al doctor sus vòstra maganha e que li demandatz ren la luna. Mas alena d’un aire crèsp e jeta quarquas sillabas que las ragantatz coma poletz per reconstituir una frasa. Es enervant al possible. Coma se posquessiam ren demandar a un mecanician d’ont vendria la pana o que ròde pilhar per anar sus la nèu? Mas lo doctor, sembla que li pausessiatz de questions e que l’embèstie. Mas lo chèc, lo farètz ben a la fin que. Subretot s’es un especialista. Me dona enveia de partir sensa pagar quora m’acapita.
 
Un jorn avio pilhat o primier apuntament de la jornaia. O doctor arribet 15 minutas après la mieu arribaia e un còup sortit amb la sieu bèla blòda blanca amb una ària seriosa, se pilhet mai 20 minutas per se beure lo cafè. 
 
Cal dire qu’amb una blòda, lo monde es transformat,  coma l’unifòrm. Deu rénder seriós e intelligent.
 
Mas un dals problèmas dals doctors son lor quasi poler de vita e de mòrt sus los pacients. E lor agrada ren quora mostratz que sètz vos lo mèstre de vòstra destinaia.
 
Vos agacha d’un aire auturós. Sap e vos sabètz ren. Es tot. Plegat.
 
A l’espital, es encara un grad superior. Es coma una preson, que cadun es mai o mens obligat d’i anar a un moment o un autre. De còups avèm l’impression que sèm coma de numèros de malautias. Bòn, cal dire qu’un jorn, veguèro un prisonier a l’espital, semblavan de vacanças per el… Mas refresquèt l’ambient de veire una persona amb de manòtas entre nosautres, modèstes ciutadans.
 
A las urgéncias per exemple, vos fan firmar un papier, istòria de dire que sèm d’acòrdi sus lo fach de vos far sanar e de… laishar lo poler sus vos als autres en un trach d’estilo.
 
Qual liege atentament e fa atencion a çò que firman?
 
Mas, per exemple quora volèm sortir, e que malgrat los espaventalhs, volètz partir, cal firmar un papier de descarga de responsabilitat. Question de drech… Mas la santat e la volentat dal pacient dins tot aquò?
 
Subretot que quitament se parlan francés, una lenga latina comprensibla, lo vocabulari tecnic es un lengatge en se. E cal saber decodar, de còups per d’images per realizar de qu’es concretament. Senon, capissèm ren.
 
L’espital es un ritme, una cadéncia. De matin, lo desjunar. 30 minutas per l’acabar e veire tornar lo platèl a las cosinas. Après lo temps de se lavar. E mai, la frema que ven far la cambra e netear, pi la visita de l’especialista. E encara manjar.
 
Perdèm la nocion dal temps. Los jorns se semblan, los luecs son anonimes. Sèm coma dins de casas.
 
Après una granda suspresa, es que l’espital es ren un luec per se repausar. Los lieches son plen de condicions sanitàrias que son gaire confortables. Lo melhor endrech per se repausar es encara èstre al sieu. E lo solet avantatge de l’espital es de poler èstre servit per manjar. Ren mai.
 
S’avètz un vesin, e ben se cal acostumar al melhor coma al pèjor. Una mini vita comunitària. Espital es ren l’ostal.