Opinion
Fin definitiva de sorire?
Una causa qu'a marcat una amiga naissüa aicí mas de parents installats en Provença maritima e d'origina parisenca es la manca de sorire dins los magasins, per carrieras. Un amic mi disia: per la sociabilitat, Var es lo departament dals Alps Maritims quaranta ans en reire.
Al contrari de regions ont lo monde se dison bònjorn e mai a d'estrangiers, aicí, sus la Còsta d'Azur, non. E parlo ren dal comportament ambals toristas, mas amb la populacion locala, quotidiana. Dins los magasins, quasi aver l'impression que lo comerciant ditz: "a!, pecaire, i èra degun e mi venon destorbar!". Doncas, en inversant, coma capir ce que passa en cò dals autres per capir ce que se passa en cò nòstre.
Una ipotèsi. Que tòrna sovent e que penso valida, per malastre. Lo braçatge intens de populacions dins nòstra region, fa que los gents se reconoisson plus. An plus d'identitat comuna per se far fisança, partatjar, far de projèctes ensèm. Se malfisan dals autres, d'autant mai que los autres son encara diferents d'els. E que los primiers citats son ren de la region. Per un pauc que demorèsson dins un quartier o residéncia pabalhonària, dins l'anonimat de la sieu vila copiaia pegaia sus aquela dal vesin, l'estrès securitari serà mai fòrt. Ren conóisser lo sieu vesin, dòna l'impression que lo vesin es benlèu lo pèjor gus sota la sieu aparéncia. O benlèu que non...
Cal se n’avisar que dins los Alps Maritims (coma en Iscla de França, dins Var, los Alps d'Auta Provença) son mai de 70% dals mòrts dins lo departament an naissut autra part que lo 06.
Explicacion "Las regions dal sud atrason una populacion mai eatjaia que desira i passar la sieu retiraia". França es un país tròup grand per que tot lo monde se conoisse, sigue unifòrm. Lo ròtle de la region a una sens. Partatjar de valors comunas. Mas fàcia a l'arbitre que deven solament l'argent (via lo trabalh, per los onèstes, parlo ren de la màfia) e la valor comuna. E per lo demai, i es ren d'autre que lo solelh per totes e cadun per se.
Los que son d'origina an un sentiment confús de plus èstre en cò d'els. D'èstre dillüits, despossedits. Quarqua ren es perdut. Mas qué precisament, coma pausar de mòtes subre?
Los arribats après, se sentir ren completament d'aicí, e encara d'autra part (d'aquí las associacions de bretons, de còrsos, de chtis o de belgas de Niça, de Cànoa...) o pantaisar d'exotisme d'autra part per aicí: Espanha, Itàlia, latino. Que totun, franceses aicí, es èstre diferent totun d'un francés de París... Complicat quora l'estat cerca d'escafar las identitats e que los portaires d'aquela identitat se fan rares e que la majoritat ne'n an plus la transmission. Que donar quora an ren recebut? O solament via d'estereotipes, alunhats, pauc valorizats e doncas blocants. La massa se fa per se conformar a l'individualisme, qu'es una valor espetanta de forma. Lo superficial, l'aparéncia es lo lengatge comun, valor de remplaçament per exemple. La Còsta d'Azur, es palhetas e argent, non, totun? Per evitar de conflictes, non cavar de tròup. Parlar de ce qu'es visible, susfàcia, non de ce qu'es profond.
Dins un monde que si conoisson e reconoisson ren, coma far fisança? La diferéncia se ve ja dins la sociabilitat entre lo departament dals Alps e d'Auta Provença, amb aquel de Var e mai encara amb aquel dals Alps Maritims. Lo monde dins Var an encara un pauc mai d'accent que dins los Alps Maritims. Passan ja per de mai rurals. A l'escòla totplen an l'accent dins Var mentre que dins los Alps Maritims es l'excepcion. E arriba que de gents demandèsson d'ont son aquels gents accentuaias...
Al contrari de regions ont lo monde se dison bònjorn e mai a d'estrangiers, aicí, sus la Còsta d'Azur, non. E parlo ren dal comportament ambals toristas, mas amb la populacion locala, quotidiana. Dins los magasins, quasi aver l'impression que lo comerciant ditz: "a!, pecaire, i èra degun e mi venon destorbar!". Doncas, en inversant, coma capir ce que passa en cò dals autres per capir ce que se passa en cò nòstre.
Una ipotèsi. Que tòrna sovent e que penso valida, per malastre. Lo braçatge intens de populacions dins nòstra region, fa que los gents se reconoisson plus. An plus d'identitat comuna per se far fisança, partatjar, far de projèctes ensèm. Se malfisan dals autres, d'autant mai que los autres son encara diferents d'els. E que los primiers citats son ren de la region. Per un pauc que demorèsson dins un quartier o residéncia pabalhonària, dins l'anonimat de la sieu vila copiaia pegaia sus aquela dal vesin, l'estrès securitari serà mai fòrt. Ren conóisser lo sieu vesin, dòna l'impression que lo vesin es benlèu lo pèjor gus sota la sieu aparéncia. O benlèu que non...
Cal se n’avisar que dins los Alps Maritims (coma en Iscla de França, dins Var, los Alps d'Auta Provença) son mai de 70% dals mòrts dins lo departament an naissut autra part que lo 06.
Explicacion "Las regions dal sud atrason una populacion mai eatjaia que desira i passar la sieu retiraia". França es un país tròup grand per que tot lo monde se conoisse, sigue unifòrm. Lo ròtle de la region a una sens. Partatjar de valors comunas. Mas fàcia a l'arbitre que deven solament l'argent (via lo trabalh, per los onèstes, parlo ren de la màfia) e la valor comuna. E per lo demai, i es ren d'autre que lo solelh per totes e cadun per se.
Los que son d'origina an un sentiment confús de plus èstre en cò d'els. D'èstre dillüits, despossedits. Quarqua ren es perdut. Mas qué precisament, coma pausar de mòtes subre?
Los arribats après, se sentir ren completament d'aicí, e encara d'autra part (d'aquí las associacions de bretons, de còrsos, de chtis o de belgas de Niça, de Cànoa...) o pantaisar d'exotisme d'autra part per aicí: Espanha, Itàlia, latino. Que totun, franceses aicí, es èstre diferent totun d'un francés de París... Complicat quora l'estat cerca d'escafar las identitats e que los portaires d'aquela identitat se fan rares e que la majoritat ne'n an plus la transmission. Que donar quora an ren recebut? O solament via d'estereotipes, alunhats, pauc valorizats e doncas blocants. La massa se fa per se conformar a l'individualisme, qu'es una valor espetanta de forma. Lo superficial, l'aparéncia es lo lengatge comun, valor de remplaçament per exemple. La Còsta d'Azur, es palhetas e argent, non, totun? Per evitar de conflictes, non cavar de tròup. Parlar de ce qu'es visible, susfàcia, non de ce qu'es profond.
Dins un monde que si conoisson e reconoisson ren, coma far fisança? La diferéncia se ve ja dins la sociabilitat entre lo departament dals Alps e d'Auta Provença, amb aquel de Var e mai encara amb aquel dals Alps Maritims. Lo monde dins Var an encara un pauc mai d'accent que dins los Alps Maritims. Passan ja per de mai rurals. A l'escòla totplen an l'accent dins Var mentre que dins los Alps Maritims es l'excepcion. E arriba que de gents demandèsson d'ont son aquels gents accentuaias...
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Ecellenta analisi ! Aquí un tèste qu'esplica e detalha bien ce que ieu sente e vese despièi d'annadas dinc ma Cevena... trasformacion endurada per bien d'autres qu'o formúlon mai o mens de biais.
Ieu pense que l'après-Revolucion francesa emb de sa revolucion endustriala e son capitalisme saguèron lo començament de tot aqueste virapassament duradís. L'Estat, son estitucion politica (la Republica francesa) e sa religion (la laïcitat) son una màfia legalizada, una societat d'enterèsses privats que, per auténer l'aver e lo poder, deviáun dinamitar la reiautat (per començar) pièi las comunautats localas emb de faire espetar las concienças regionalas de per l'esòdi rurau forçat. Es per aquò que centralizèron de mai en mai l'economia dinc de grands centres urbans per enauçar una classa sociala cortisana pròcha de lurs enterèsses. Ce que nos mena a l'ora d'ara a la gentrificacion dau cur de las metropòlis e dals borgs segondaris.
Tot es espetat, massificat, argentizat, sobrematerializat e artificializat au còp. En fin finala, sèm descomunautarizats e endividualizats, que la desidentificacion collectiva es la melhor via per un creis contunh dals profièchs de la minoritat politica tota poderosa e de las multinacionalas e autres jaiants de l'economia.
Mès coma ditz lo sénher Guilhem Pujol, en parlent de la colèra populara refolada : "Aquesta colèra prigonda, òrba perque informulada, petarà un jorn o l'autre d'un biais plan destimborlat.... e s'enganarà de cibla. Malaürosament."
Ce que me fai conclurre per aquò d'aquí : "Se fariá temps que reprenguessiam lo poder sus nòstras vidas, a tot aqueles CAS PATOLOGICAS, minoritaris en mai d'aquò, que fan la lei per de populacions entièiras e que, de per lurs accions desumanizadas, son a avalir lo desir d'autonomia e d'auto-sufisença dals pòples, la diversitat umana, lenguistica e culturala, la diversitat animala e vegetala... la Libertat e la Vida per fin de tot còmpte.
#3 Un bon mètge per nos curar d'aquo ? AOC-Lengadoc, plan segur ! Mai eficaç e saboros que lo Subutex de dona Despentese. Que coma o-disia lo savi "la realitat tristassa es una alucinacion deguda a l'ausència d'alcol ". Galejada pas morta !
Explicacion "Las regions dal sud atrason una populacion mai eatjaia que desira i passar la sieu retiraia". E ben car Laurenç, rassegura-te, amb 1 000 € cada mes per tota pension de retirada cadun, la cançon risca de cambiar, lèu lèu ! Nos dises tanben que : "Los que son d'origina an un sentiment confús de plus èstre en cò d'els." Me fa exactament çò meteis a Tolosa, una vila que m'a forçat a l'exili, essent donat l'evolucion del còst del m2 immobilièr. Non reconeissi mai Tolosa. Mas es aital : lo sistèmi que nos es impausat non se bastís a l'entorn de la sociabilitat e de las afinitats localas : se bastís sonque subre la moneda, e ren mai. Ne resulta un sentiment de solitud subragut, e tanben un sentiment d'inanitat de las existénicas, una dereliccion del ligam social que parla d'una societat malauta… En literatura francofòna, las òbres de Houellebecq e de Despentes ne parlan espectaclosament, mas los bons bècs te diràn qu'aquò non es literatura de las seriosas. Totun, qui coneis un bon mètge capable de nos curar d'aquela malautiá ?
Plan bona analisi. La negacion de las identitats per l'estat central parisenc impausa la ficcion fantasierosa d'un "homo-francesus" que seria identic e inter-cambiable del nord al sud e de l'oèst a l'est de "France" . Ideologia qu'agandis malaise e mal-èsser identitaris, foguèsse dins una botèga de Nissa o de Menton. Mal-èsser d'autant mai grand que non se pot formular, vist qu'oficialament en França, dempuèi tota eternitat e per los sègles dels sègles, tot lo mond es francès, qu'un departament val l'autre e patin-cofin. Lo melhor dels monds republicans (français ! ) de Dunkerk a Tamanrasset , fins al moment que la realitat vos pèta al morre. Aquel qu'a pas la grilha d'interpretacion identitària occitana (o corsa, o catalana...) a pas la clau per comprene de que li arriba, ne'n demora nèci, frustrat e fa lo morre. Aquesta colèra prigonda, orba perque informulada, petarà un jorn o l'autre d'un biais plan
destimborlat.... e s'enganarà de cibla. Malaurosament.
"Lo braçatge intens de populacions dins nòstra region, fa que los gents se reconoisson plus". Au men avís n'ei pas la mescla de populacion qui ei a la cauç deu fenomèm. Capvath lo monde que i a granas vilas dab hèra de braçatge e on las gents que son d'accès cortés e sorridents. Dilhèu un començament de responsa ací: https://www.franceculture.fr/emissions/a-voix-nue/juliette-15-de-paris-a-toulouse-les-debuts ("Juliette1/5" a comptar de 13').
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari