Ma mair a tan patit lo jorn quan s’assabentèc de çò que lo Pair Nadau existissèva pas, que decidiscoc de jogar pas aqueste marrida colhonada (segon era) a sos dròlles. Doncas ma sòr tanpauc a pas jamès cresut a la magia de Nadau.
 
Sovent quan disi aquò lo monde me planhen en díser qu’èi pas agut astre, que soi passat a costat de quicòm de fòrt qu’auré podut embelir mon enfança. E ben non pas, soi pas de plànher tan qu’aquò. Me pòdi pas saber mau d’aver mancat quicòm qu’èi pas coneishut, e de mès, me soi tostemps sentit valorizat d’estar “lo dròlle qu’es deu costat deus adultes”, lo que coneish lo gran secret de la vita, de saber que lo Pair Nadau existís pas! Tadadam!
 
Me soi pas jamès tanpauc lengat, èi resistit a l’enveja de condar lo secret aus amics. Los grans m’avèvan hidada una mena de mission, e èri gaujós de la poder complir. Tengoi dinc a la fin, e traiscoi pas lo monde deus adultes.
 
Per contra, es evident qu’aquò me cambièc l’espiar que pòrti dinc ad adara suu monde que m’atorejan. Estant conscient qu’aquò èra pas qu’una bèra mentida, vesoi de plan tot los esfòrces que hasèvan los grans ende hèr créser a l’existéncia de quauqu’un qu’èra pas fin finala qu’un mite. Èi doncas comprés los engranatges de çò que podèm aperar la manipulacion.
 
Solide trobaratz que lo mot es drin fòrt, mes com aperar los artificis desplegats ende balhar una illusion a milierats de personas? Sufís pas que considerar pas sa portada negative, vist que s’agís pas que d’un conde endeu mainadèr. Estoc interessant de véser aquò de l’endehens estant.
 
De tot aquò n’èi gardat totun una maufisança aguda de cap au discors public. Sabi plan que’s pòt hèr créser quicòm qu’es faus, ende’n tirar avantatges, ad un gran nombre que’n serà persuadit intimament qu’es vertat. Solide totun que m’a miat de cap a una cèrta soscadissa sus l’organizacion de la societat e m’a orientat dens ma construccion mentala filosofica e religiosa.
 
A còps, los condes (o los non-condes) de Nadau an rebombs deus estranhs.