Dimars, 12.11.2019 03h00
Dus ans e siès meses se son dejà passats dempuèi l’eleccion d’Emmanuel Macron com president de la republica de l’Estat francés. E òc, lo temps passa lèu …
Çò qu’a aperat mon atencion es que, au parat d’aqueste pichon eveniment, lo sondatge tradicionau es apareishut dens los mèdias: aqueth de la quòta de popularitat de l’elegit, o meslèu quantas personas son satisfèitas de sa politica. La shifra es de 34%, sia un tèrç.
Es un taus pro comun se comparam dambe autes presidents, levat solide lo praube François Hollande que n’èra pas qu’a 14% au medish moment …
Quan espiam las institucions de l’Estat francés e de la V-au republica après la refòrma Chirac-Jospin qu’a installat un regime presidenciau, vesèm plan que lo president teng totis los poders dens sa man. Los deputats de la majoritat son estats causits per eth (o son partit) e’u deven lo pòst, l’amassada nacionala se pòt pas causir lo calendari de las votacions (es l’executiu que decidís, sia lo govèrn, totis nomentats … peu president) e s’ac cau, l’article 49.3 permet au president de hèr com se los deputats existissèvan pas.
Dens uns paises, uns contrapoders (pensi màgerment a poders locaus) permeten de contrabalançar aqueste desaplom politic, mes dens un deus paises mes ipercentralizats deu monde com l’Estat francés, aquò existís pas. Lo president decidís sol, s’agís d’una monarquia electiva.
Normalament la Democracia sosenten qu’es lo pòble que teng lo poder. I sèm pas vertadèrament. L’autoritat estatala seguís pas la volontat que d’un tèrç de la populacion. Vesèm plan que lo compte i es pas.
La solucion seré solide d’associar mès lo pòble a las decisions que pertòcan sa vita vitanta, au lòc de’u deishar causir una sola persona sus çò que conde au finestron o sa bona cara, e de’u balhar “las claus de la botiga” sense recors.
Mes las institucions de la V-au republica francesa son pas brica adaptadas ad aquesta vision de la vita politica, a mès de proximitat, a mens de centralisme, en un mot a mès de democracia.
Comentaris
14 de novembre 09.07h
#1 Mercés per vòste comentari.
1) Èra una litòta, que permet au monde que son pas d'acòrdi o que descobren aqueste biaish de pensar d'estar pas butat e d'i poder soscar. Soi d'acòrdi dambe vosautes.
2) Vesi pas francament l'opausicion entre las duas idèias. Es un pauc la medisha causa. Ende jo es sosentenut que, avèssen lo monde lo poder de decidir vertadèrament, se poderén desbarrassar deu carcan economic. Aquò pertòca tanben lor vita vitanta.
3) Aquiu tanpauc es pas francament ... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
2
0
13 de novembre 18.39h
1) « Normalament la Democracia sosenten qu’es lo pòble que teng lo poder. I sèm pas vertadèrament. », Se me permetètz de verificar qu'ai plan comprés çò escrit mai naut, auriam mailèu degut legir «
Normalament la Democracia sosenten qu’es lo pòble que teng lo poder. I sèm vertadèrament pas. »
2) « La solucion seré solide d’associar mès lo pòble a las decisions que pertòcan sa vita vitanta, au lòc de’u deishar causir una sola persona sus çò que conde au finestron... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
3
0
1
Comenta
Lo comentari es estat mandat corrèctament
2 comentaris
(8 vòtes)
En cargament
2 comentaris
Mandar
