Opinion
Lo salari deus patrons
I a, a còps, informacions que’vs arriban mes que comprenguètz pas de tira. Pr’amor, solide, qu’es de mau comprénguer. O, se volètz, n’atz pas la nocion necessària.
Atau ausiscoc qu’au bèth miei deu conflicte en çò de Total Énergies, estoc arcastat au patron de la firma de s’estar autrejat una augmentacion de salari (caleré milhor díser “de revenguts”) de 52% lavetz que los trabalhadors de son entrepresa se baten per aver tanben un creish de salari d’au mens 10%.
Los revenguts d’aqueste patron son, ac cau díser, ara de 6 milions d’euros l’annada. Se dehenoc sus Twitter en tot díser qu’avèva baishat son salari las annadas de la pandemia e que, es aquò lo mes interessant, qu’es pas lo patron mès pagat deu CAC40. Es vertat.
Lo patron mès pagat en França es lo de Dassault Systèmes que ganha 44 milions d’èuros cada annada. 44 milions... Aquò que hè 44 000 000 euros.
Solide que vosautes, com jo, atz pas la nocion de çò que pòt estar 44 milions e de çò que’s pòt hèr dambe autandes sòus. Es pr’amor que sètz monde normaus.
Davant una tala chifra, cresi que cadun a la medisha reaccion, de’s demandar: “Soi jo que soi pas normau o los autes, que semblan trobar aquò acceptable”?
Pr’amor que la question màger es de saber s’aquò es normau. Jo, ac cresi pas. Se calculam dambe un salari de 2 000 euros nets, lo patron de Dassault cruba 18.333 còps mes de moneda. Benlèu que m’engani e que s’agisca de brut peu patron, botèm, lavetz aquò no haré 10 000 còps mès. 10 000 còps mès.
Qui pòt pensar que lo patron es 10 000 còps mès intelligent, qu’a estudiat 10 000 annadas de mès, que trabalha 10 000 còps mès que lo que trabalha dens sas usinas?
Çò que m’estonava en istòria, es de saber com los nòbles avèvan podut deishar créser au bon pòble, pendent l’Ancian Regime, que lors privilègis èran meritats e justes? Es de pas créser, non pas?
E ben los grans patrons deu CAC40 s’i escaden tamben de hèr pensar que tot aquò es normau, qu’i a monde qu’ac cresen.
Atau ausiscoc qu’au bèth miei deu conflicte en çò de Total Énergies, estoc arcastat au patron de la firma de s’estar autrejat una augmentacion de salari (caleré milhor díser “de revenguts”) de 52% lavetz que los trabalhadors de son entrepresa se baten per aver tanben un creish de salari d’au mens 10%.
Los revenguts d’aqueste patron son, ac cau díser, ara de 6 milions d’euros l’annada. Se dehenoc sus Twitter en tot díser qu’avèva baishat son salari las annadas de la pandemia e que, es aquò lo mes interessant, qu’es pas lo patron mès pagat deu CAC40. Es vertat.
Lo patron mès pagat en França es lo de Dassault Systèmes que ganha 44 milions d’èuros cada annada. 44 milions... Aquò que hè 44 000 000 euros.
Solide que vosautes, com jo, atz pas la nocion de çò que pòt estar 44 milions e de çò que’s pòt hèr dambe autandes sòus. Es pr’amor que sètz monde normaus.
Davant una tala chifra, cresi que cadun a la medisha reaccion, de’s demandar: “Soi jo que soi pas normau o los autes, que semblan trobar aquò acceptable”?
Pr’amor que la question màger es de saber s’aquò es normau. Jo, ac cresi pas. Se calculam dambe un salari de 2 000 euros nets, lo patron de Dassault cruba 18.333 còps mes de moneda. Benlèu que m’engani e que s’agisca de brut peu patron, botèm, lavetz aquò no haré 10 000 còps mès. 10 000 còps mès.
Qui pòt pensar que lo patron es 10 000 còps mès intelligent, qu’a estudiat 10 000 annadas de mès, que trabalha 10 000 còps mès que lo que trabalha dens sas usinas?
Çò que m’estonava en istòria, es de saber com los nòbles avèvan podut deishar créser au bon pòble, pendent l’Ancian Regime, que lors privilègis èran meritats e justes? Es de pas créser, non pas?
E ben los grans patrons deu CAC40 s’i escaden tamben de hèr pensar que tot aquò es normau, qu’i a monde qu’ac cresen.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Lou primier blog nociounolisto ouciton en lengo d'oc es noscut
http://nationoccitane.canalblog.com/
Çò qu'’estonava l'autor de l'article, en istòria, es de saber cossí los nòbles avián pogut far creire al bon pòble dels pageses e dels mestierals, pendent l’Ancian Regime, que lors privilègis èran meritats e justes ? Aquò, si qu'es totun de creire, al començament. Per dos camins :
1) Lo pagés noirissiá lo mond, puèi deviá de sa recòlta al nòble.
2) Lo mestrieral deviá moneda (e servicis, notadament de farga) al nòble.
3) Lo clergat el, a fait creire qu'èra indispensable, mentre qu'a despart de salvagardar (en tot ne confiscant l'accès liure) la cultura de l'escrit, non servissiá a res. Mas — en principi — renonciava al "sègle" (vida de familha, enfants, riquesas d'aquel mond…) (Te cresi !)
4) Òr se tròba que lo "bon" nòble (es a dire lo que justificava de son títol), per s'entrainar, la mitat de son temps al combat (caça, cavalariá, mestresa de la via de las armas) non aviá cap de temps per obrar als camps, ni per far de comèrci, ni mens encara per badar dins los libres : e dons los autres, o deviá far per el. El ? Tre qu'un dangièr (generalament armat) se presentava, se deviá portar bèl primièr davant lo dangièr per aparar, protegir, defendre… e plan sovent ne morir.
Plan segur qu'aquò es de teoria. Plan largament. Totum, l'exemple de Pèire d'Aragon a Mureth nos es, en 1209, un plan bon exemple : se portèt bèl primièr davant lo dangièr, e ne moriguèt. A pagat son impòst. Lo de la sang. Mas, seriosament, cap de franceses (o de las gents de las cinc grandas bòrias reputadas estrangièras, coma nosautres occitans) non auriá pogut imaginar Louis XVI, en 1788, montar de cavalhon a l'assalh del dangièr, al perilh de sa vida, per aparar sas gents : sas gents, las i mandava, tot bèl just per anar crebar a sa plaça. A partir d'aquel constat, qué èra vengut un "nòble", senon un parasit ? E lo parasit, l'an acortat d'un cap…
Se tornam als arlèris que se considèron meritar 10 000 còps mai que lors emplegats d'usina e que plaçan lors "revenguts" manlevats a la susor dels autres dins de paradises fiscals, a qué nos servisson ? Quina òbra indispensabla a las nòstras vidas, a las nòstras subrevidas, complisson, per meritar e justificar de sacrificis aital de nòstra part, de privilègis aital, privilègis tals coma cap de duc, de comte ni de marqués del sègle XII non n'a pas jamai agut, quand eles pagavan lors privilègis de lor vida ? Çò que fa remarcar aqueste article, es qu'aquel mond (a 120, se compartisson la mitat de la riquessa mondiala !!!!) son de parasits, ni res mai.
Aqueles son los parasits majors. I a tanben lo parasitisme minor : lo de l'accionariat. Una usina fonciona. Ai l'esperit jogaire. Vau pausar ma moneda sul taulièr del banquièr e li disi de la plaçar en accions sus aquesta usina. L'an seguent, los obrièrs e emplegats de l'usina i agent susat sang e òsses, la plus-valguda a raportat fòrt plan : torni donc a çò de mon amic lo banquièr per versar sul mieu compte corrent la moneda que, PLAN LEIALAMENT, me reven : los dividends ! E qué, ai riscat d'i pèrdre moneda. Ne me cal donc èsser recompensat, non ? Mas ?!! Digatz-me, qué ai fait per los meritar, aqueles dividends ? Ai dormit tot l'an, puèi, al final d'an, veni quérrer moneda ! Qué soi exactament ? Un accionari ? Lo qu'acciona, acciona lo margue de l'aplèit, o fa fonccionar son cap (o los dos). Ieu, non ai accionat res : soi plan mens un "accionari" qu'un parasit. E òm refusarà de melhorar las condicions de trabalh dels emplegats de l'usina, de melhorar lor salari, sonque per poder far créisser mos "revenguts d'accionari"… E mai ne fotràn a la pòrta, per n'anar recrutar de plan mens pagats a l'autra man de lmond : aquò me raportarà mai, e los rebutats subreviuràn (une vida de mèrda encara pièger que la d'abans) de las vòstras ajudas. E totun, non soi qu'un PICHON parasit. Coma avèm vist, n'i a de fòrça mai bèls.
De non compréner qu'aquò èra totalament incompatible amb una politica d'esquèrra de governament a tuat non solament lo partit socialista (en França e endacòm mai) mas a fait tanben crebar tot lo vam electoral de mai de la mitat de la populacion electorala. Es d'aqueste oblit qu'es a mand de crebar la democracia (representativa al mens, non pas la vertadièra, dirècta). D'aquí l'importança d'un article aital. Car los que continuan d'anar votar, emai siá minoritaris, contunuan d'o far, siá per aparar aqiuel sistèmi que los avantatja, siá per la páur d'unes endemans que l'ultra-dreita preten melhorar a còps de matraca, de bòtas, de propaganda, d'unifòrmas e de boc emissari…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari