Bandièra01 1180x150: Comuna de Tolosa

Opinion

Clima: ren serà pas mès coma avant

Joan-Marc Leclercq

Joan-Marc Leclercq

Musician de profession, autor d’un líber de conversacion suu gascon, d'un roman istoric "Ucraïna", d'un diccionari de rimas e de duas pèças de teatre.

Mai d’informacions
Bon, en resumit, i a tres pausicions suu cambiament climatic:
 
1/ Es devut a las activitats umanas.
 
2/ Es naturau, es un cicle de la Tèrra.
 
3/ Es una engana, i a pas de recauhament.
 
Per ara, la pausicion 3 a fòrça baishat, pr’amor de las consequéncias que’s deishen véser a cada còp mès.
 
La 2 a totjorn sons partidaris, mes son minoritaris.
 
De mon costat, gausissi avoar qu’i coneishi pas ren en climatologia, doncas respècti los autes biaishes de pensar, me servissi totun de mas coneishenças autas per soscar e me disi que, se 1 es una engana, vesi pas quin lobby poderé estar pro poderós per hèr créser aquò au monde sancèr, lavetz que las fòrças economicas mès importantas e influentas se son bastidas sus tecnologias polluentas. Quin interés aurén de’s tirar una bala dens lo pè? Soi doncas sus 1 a l’ora d’ara.
 
Mes se l’idèia 1 es la mès espandida, me disi en tot espiar los mèdias e’n parlar a l’entorn, que lo monde ac cresen benlèu pas. Coma disi sovent: tan que sèm pas destorbats dens nòsta vida quotidiana, comprenguèm pas la problematica.
 
E totun i a pròvas devath nòstes uelhs. Am un sequèr per la fin de heurèr que, de costuma, se tròba au mes de julhet. Las còstas son roganhadas, i a mauhuec en Rosselhon dejà en ivèrn, ostaus que’s henalhan pr’amor que lo terrenh s’esbonís. Am dejà refugiats climatics dens lo Pacific, mes d’aquò nòstes mèdias parlan pas tròp.
 
E doncas soi encara susprés d’ausir au finestron jornalistas díser: “Los especialistas cranhen una manca d’aiga per aqueste estiu.” Seriós? “Per aqueste estiu”? Non pas, caleré meslèu anónciar qu’a comptar d’ara ren serà coma avant e que vam solide mancar d’aiga.
 
Se cau brembar que l’agronòme René Dumont (véser imatge) a estabosit lo monde en 1974 en béver un veire d’aiga a la television e tot explicar que, se’ns avisam pas, arribaré un jorn a mancar. Tot lo monde s’èra trufat d’eth. E ara i sèm.
 
Soi doncas susprés cada jorn de véser qu’aqueste cambiament que va arribar, qu’arriba e qu’es dejà arribat es pas brica percebut per un fum de monde. Lo projècte d’autorota entre Castras e Tolosa n’es un exemple. Es un projècte d’una auta epòca, deu mitan deu sègle XX-au. Voler rotlar mès viste per ganhar 20 minutas sembla hòu s’i soscam cinc minutas.
 
Se l’aiga manca, la desertificacion de nòstas regions va benlèu obligar nòstes arrèr-hilhs a migrar de cap au nòrd.
 
E benlèu doncas camèus van pèishen sus l’obrador de l’autorota Castras-Tolosa que serà pas utilizada.
 
Cresi qu’es lo sol tèma peu quau espèri francament m’enganar.
 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris


I a pas cap de comentari

Escriu un comentari sus aqueste article