Opinion
Sócrates e la democracia corintiana
Per aquesta nòva rubrica fotbolistica, vos prepausi de vos passejar en Brasil.
Se lo fotbòl demòra l’espòrt mai popular dins lo Mond, fau dire que lei jogaires professionaus se son ben alonhats de l’interès de la massa dei suportaires, se parlam de nivèu de vida en tot cas. En Brasil, lo temple dau balon, lei joves uei jògan a la bala per carrieras en esperar tocar lo bilhet ganhant e se mudar en vertadiers professionaus multimilionaris. Mai es pas totjorn estat lo cas. Au debut deis ans 80, quora lo país d’America Latina èra mestrejat per una dictatura militara, la situacion dei fotbolaires èra pas bòna.
Es dins aqueu contèxte que lei Corinthians, lo club mai famós de São Paulo, coneguèt un vertadier periòde d’autogestion. Maucontents dei salaris pietadós, de la corrupcion e de la manmesa dau govèrn sus lei competicions de fotbòl, lei jogaires dei Corinthians profiechan d’un cambiament de presidéncia per prene lo poder e aver en man tota la gestion dau club, en votar a la majoritat totei lei decisions.
Sócrates e Ze Maria son au còr d’aquela lucha. Lo primier, grand fraire de Raí e jogaire reconegut per sa tecnica, serà capitani de Brasil a la copa dau Mond de 1982. L’autre ganhèt la copa dau Mond de 1970 amb Pelé. Emmenat per aquelei legendas (qu’elei, èran pron privilegiats pendent la dictatura), la còla dei Corinthians milita per la democracia en Brasil. Un militantisme actiu que s’aficha de pertot: sus de bandieròlas portadas abans d’encòntres oficiaus o e mai amb de messatges escrichs sus la camisa blanca e negra dau club. Recebèron lo sosten d’intellectuaus e de militants brasiliers que luchavan còntra la dictatura de Figueiredo. “Sus lo terren, luchavan per la libertat, per cambiar lo país”, declarèt Sócrates qu’es mòrt en 2011.
La democracia corintiana, coma l’apèlan, serà tanben una capitada esportiva perque lei Corinthians ganharàn dos còps lo campionat brasilier, amb un jòc flame que fasiá lo bonaür deis espectators. Mai coma tota bòna causa s’acaba, leis ancians patrons dau club tornan au poder e amb la fin dau regim militar en 1985, es pas mai jutjada necessària aquela experiéncia d’autogestion. D’alhors serà pas jamai reprodusida dins d’autreis esquipas dau campionat de Brasil.
Se lo fotbòl demòra l’espòrt mai popular dins lo Mond, fau dire que lei jogaires professionaus se son ben alonhats de l’interès de la massa dei suportaires, se parlam de nivèu de vida en tot cas. En Brasil, lo temple dau balon, lei joves uei jògan a la bala per carrieras en esperar tocar lo bilhet ganhant e se mudar en vertadiers professionaus multimilionaris. Mai es pas totjorn estat lo cas. Au debut deis ans 80, quora lo país d’America Latina èra mestrejat per una dictatura militara, la situacion dei fotbolaires èra pas bòna.
Es dins aqueu contèxte que lei Corinthians, lo club mai famós de São Paulo, coneguèt un vertadier periòde d’autogestion. Maucontents dei salaris pietadós, de la corrupcion e de la manmesa dau govèrn sus lei competicions de fotbòl, lei jogaires dei Corinthians profiechan d’un cambiament de presidéncia per prene lo poder e aver en man tota la gestion dau club, en votar a la majoritat totei lei decisions.
Sócrates e Ze Maria son au còr d’aquela lucha. Lo primier, grand fraire de Raí e jogaire reconegut per sa tecnica, serà capitani de Brasil a la copa dau Mond de 1982. L’autre ganhèt la copa dau Mond de 1970 amb Pelé. Emmenat per aquelei legendas (qu’elei, èran pron privilegiats pendent la dictatura), la còla dei Corinthians milita per la democracia en Brasil. Un militantisme actiu que s’aficha de pertot: sus de bandieròlas portadas abans d’encòntres oficiaus o e mai amb de messatges escrichs sus la camisa blanca e negra dau club. Recebèron lo sosten d’intellectuaus e de militants brasiliers que luchavan còntra la dictatura de Figueiredo. “Sus lo terren, luchavan per la libertat, per cambiar lo país”, declarèt Sócrates qu’es mòrt en 2011.
La democracia corintiana, coma l’apèlan, serà tanben una capitada esportiva perque lei Corinthians ganharàn dos còps lo campionat brasilier, amb un jòc flame que fasiá lo bonaür deis espectators. Mai coma tota bòna causa s’acaba, leis ancians patrons dau club tornan au poder e amb la fin dau regim militar en 1985, es pas mai jutjada necessària aquela experiéncia d’autogestion. D’alhors serà pas jamai reprodusida dins d’autreis esquipas dau campionat de Brasil.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
"Sou Flamengo e tenho uma nega chamada Tereza" ... (Mon país tropical - Sergio Mendes)
Matieu,
Coma lo dròlle corintian que foguèri - car es lo Santa Cruz de Recife qu'a mon atencion dempuèi bèlas annadas -, me sentissi particularament pertocat per ton article. Per malastre èri pas encara nascut a-n-aquela epòca (mon primièr sovenir fotbolistic es de 1986 quand, a pena nascut, plorassavi a cada còp que mon paire cridava un "gòòòòòu" de jòia per la còla de Zico, arrestada sul camin per la de Platini). Totun, la Democracia corintiana reprèsenta, dins son breu passatge, la mesura positiva de la passion brasilièra pel fot. E pensi a-n-ela amb una emocion prigonda. Vos prepausi a totes d'agachar lo documentari "Ser campeão é um detalhe" per ne compréne melhor: es disponible sus aqueste ligam amb de jostítols en anglés http://www.youtube.com/watch?v=MNyRGt95cWw
Malurosament, e coma dises, aqueste espòrt passa per una crisi de valors colossala - e encara mai al Brasil. Quitament "lei joves jogant a la bala per carrieras" se veson mai rarament a l'ora d'ara... fach que foguèt lo tèma dins una de las cronicas "socio-politico-fotbolisticas" que Sócrates dedicava mensualament a la revista d'actualitats Carta Capital.
E parlem pas de la Copa de Monde de 2014, car me fa vergonha la tragedia sociala que s'i produsís...
Finalament fau una pichona rectificaccion: lo Corinthians jos sa democracia foguèt per dos còps campion paulista (es a dire, del campionat de clubes de l'Estat de Sant Pau) - e non pas brasilièr, pr'aguò faguèsse una campanha bèlissima al long del campionat nacional de 1982, tot en arribant a las mièja-finalas.
Mercés d'aver fach conéisser aquela polida istòria al public occitan!
Saudações corintianas,
Márcio
Sócrates quora es arribat en italia, un jornalista li avia sonat:
"Qui es l'italian que estimes de mai, Mazzòla o Rivera?"
e Sócrates li risponguet:
"Li conóisso pas. Siu aicí per leger Gramsci e lenga originala e estudiar l'istòria dau moviment obrier".
Èra grand jogaire, mètge, fumava e beviá...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari