En la gara de Sant Ròc si parla ja gavòt perqué es a la debuta o esquasi de la linea Nissa Conh (alias Coni, en toscan Cuneo).
 
Aquela istòria, chal la contar lèu: las cabinas telefonicas son ja desapareissuas dau païsatge denans de disparéisser de la memòria. 
 
Aquò si pòl racontar en occitan, en italian, en anglés e en totplen de lengas mas pas en francés!
 
José de Sant Ròc, èra un joinòme sociable, qu’amava jogar as cartas, as bòchas, beure un còup amb los amics, charrar de tot e de ren. Mas un jorn, los emplegats dals PTT son venguts metre una cabina!
 
Despí, José es pus lo meme, vei pus los amics. 
 
S’alestisse coma un richàs, entra en la cabina, fa un numèro, ditz quauqua ren e a un soguinhe que jamai ne’n a vist coma aquò!
 
Los amics si demandan: que fa, que ditz?
 
Un jorn an una idea. Coma la gara de Sant Ròc es una gara de merçs, son plen de cartons, de cartonasses, de cartonnassasses, ne’n avian mes a costat de la cabina. 
 
 
 
(De seguir)