Divendres, 10.3.2023 03h00
La basa de tot es çò que definís una lenga. Çò que definís una lenga, es l’intercompreneson. Se, per ex., qualqu’un que parla lo lengadocian e qualqu’un que parla lo provençal se pòdon parlar, lengadocian e provençal son de varietats de la meteissa lenga. (La consciéncia de la lenga, son escritura, etc., i càmbian pas res.)
Lo “lengadocian” e lo “provençal” an de noms convencionals e correspondon pas ni a “Lengadòc” ni a “Provença” d’un punt de vista istoric o geografic, e lors limits respectius dependon de caracteristicas definidas mai o mens arbitràriament.
Al contrari, los limits de la lenga correspondon a sa compreneson per las gents, e son de faits.
Pasmens, l’occitan es vengut segondari par rapòrt al francés, e a l’ora d’ara, es malaisit de jutjar dels limits de sa compreneson. Se cal reportar a la Grammaire (h)istorique des parlers provençaux[=occitans] modèrnes de Jules RONJAT. Se publiquèt en 1930, après lo decès de Ronjat (mort en 1925), e los trabalhs de sa gramatica datan d’abans 1914.
Las indicacions que dona suls limits de la zòna de compreneson de la lenga a l’epòca son preciosas. Abans 1914 la granda majoritat de la populacion la parlava coma lenga d’usatge, e fòrça gents parlavan pas gaire (o pas cap) lo francés, que d’aquel temps la populacion rurala èra immensament majoritària.
Cal comprene tanben que “lenga” e “Estat” son pas forçadament ligats. L’Estat francés (que començèt d’existir cap a 1300 o 1400) a totjorn agut de limits cambiadisses, e a pas jamai correspondut als limits de l’aira de la lenga francesa.
Las lengas neo‑latinas se formèron dins las annadas 700 o 800 per diferenciacion del latin parlat, e començèron a s’escriure a partir de l’an 1 000, a vista de nas. La lenga francesa, al Nòrd d’aqueste ensemble, foguèt de longa marcada per l’influéncia de l’alemand e del neerlandés (per emplegar de mots modèrnes), mentre que l’occitan es fòrça mai pròche de las lengas neo‑latinas del Sud d’Euròpa (subretot amb lo catalan que foguèt longtemps una varietat de la meteissa lenga) fins a Elche e a las Balearas.
La denominacion “lenga d’òc” es tendenciosa perque implica “lenga d’oïl” (emai s’es pas dit), e donc aicesta “al Nord” e aquela “al Sud” …de la “França etèrna”. Mas las lengas se formèron abans los Estats. “Nos ancêtres les Gaulois” son un mite nacionalista francés.
Blanchèt es un ase bastat. Fa d’annadas, anèt presicar als Valencians que lo valencian èra una “autra lenga” que lo catalan. Los Valencians an de reticéncias fòrtas per apelar “catalan” lor fòrma de lenga, pasmens l’Acadèmia valenciana parla de “lenga comuna”, e los valencians cultivats an plena consciéncia que lo valencian e lo catalan son de varietats de la meteissa lenga.
Comentaris
13 de març 23.20h
#9 Per d'unes francés, lo quite René Char es de mal entendre... N'i a per dire que cada poèta se fargar sa lenga minoritària. 'Quò's pas un argument
Valora aquest comentari:
0
0
12 de març 09.47h
#10 Sus lo fons de la question, Sèrgi Granièr a rason. Sus lo fons de la question, es pasmens verai que Blanchet mòstra una terribla manca d'intelligéncia. E totei lei paureis arlèris que son indulgents amb Blanchet mòstran tanben una terribla manca d'intelligéncia. Lafont, revelha-te, son devenguts fòus!
Valora aquest comentari:
4
5
11 de març 20.07h
#1 Botatz cap a cap un locutor natural deu Medòc e un aranés. Que son tots dus gascons mes ne soi pas segur que's comprengan de plan.
E voleré díser que ne parlan pas la medisha lenga?
Valora aquest comentari:
7
5
11 de març 08.15h
"Blanchèt es un ase bastat." Atal comença la conclusion de l'opinion aquesta que, en mai, comprenèm pas cossí n'arribam a aquò, a la fin de "l'article". Es estabosissent de se permetre d'escriure quicòm atal e soi pas segur que servisca la nòstra "causa".
Valora aquest comentari:
19
2
10 de març 23.57h
#3 Taus quites gascons lo Manciet qu'ei de mau compréner...
Valora aquest comentari:
7
1
10 de març 19.25h
#7 soi del tot d'acòrdi amb las precisions que portatz.
Totes los qu'avèm encara la lenga suls pòts, o, tanplan, pas que dins l'aurelha, sèm sortits de cantons ont los isoglòsses partisson dins totes los sens. Es qu'aquò me tracassava quand èri dròlle.?..non...n'ausissiái d'unes qu'anavan al lièch- maites al lèit, qu'avián trapada una malautiá en montant al puèg, que la malautiè lor era passada en davalant dal puòg.....Fasiái pas tròp cas de tot aquò, levat quand comencèri... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
9
2
10 de març 16.23h
Totes los linguistas sabon que l'intercompreneson es pas l'unic critèri per definir una lenga.
L'intercompreneson depend de nombroses elements que son pas linguistics: lo nivèl de coneissença-d'estudi-de pratica-d'interaccions variadas dels locutors, las circonstàncias (avèm totes experimentat una perfiècha convèrsa dins una lenga que nos es estrangièra dins una serada festiva), lo tèma (me parlèssen fission nucleària, en occitan o en turc, comprendriái pas, mas m'arribèt d'aver un... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
11
6
10 de març 14.43h
#4 opa companheiro,
Vc já ouviu falar da linguística (e da sociolinguísta?) é uma ciência.
Vale a pena estudar (pra não dizer besteiras em francês, sobre o occitano) ...
j'dis ça j'dis rien.
Valora aquest comentari:
3
10
10 de març 13.08h
comprenetz aquò sens legir?https://www.youtube.com/watch?v=r1FdF8Qq_fM&t=3s?
l'home fòrt ,conte occitan.youtube.
Valora aquest comentari:
2
0
10 de març 09.12h
#2 Voilà! l'intercompréhension n'est pas un argument sérieux pour définir une langue...sans parler de la notion de ''locuteur passif'' qui doit aussi être prise en compte et qui est absente de cet article très incomplet et superficiel.
Pour ma part, puisque n'importe qui peut s'exprimer, je pense que le gascon et le provençal peuvent être considérés comme des langues ''soeurs'' de la langue d'oc. Il me semble que ça pourrait réconcilier pas mal de monde si on tournait les choses de ... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
17
16
Comenta
Lo comentari es estat mandat corrèctament
13 comentaris
En cargament
13 comentaris
Mandar
