Torrin borrut
 
Es un torrin blanc (o de ceba, o de tomata) que, de mai, pòrta un confit d’auca o de guit. Lo canonge Eugèni Sòl conta dins’Le vieux Quercy’ cossí l’aprèstan en Carcin:
  Torrin de vineta
 
Ingredients: 250 g de fuèlhas de vineta, 2 uòus, ½ dotzena d’alhs, 150 g de pan secòt (de 3 o 4 jorns), lard, sal e pebre.
 
Preparacion: d’en primièr capolarem la vineta e, en en acabant, pelarem e capolarem los alhs. Quand tot serà prèst botarem un pauc de lard dins una padena (o una coquèla) e la daissarem sul fuòc. Quand lo grais serà caud (mas pas tròp) i botarem los alhs e la vineta e o saurengarem. O remenarem de còp en còp amb lo culhièr de fusta e, quand serà tot saurengat, i apondrem d’aiga e farem montar lo fuòc. Salarem e pebrarem e, lo bolh pres, rebaissarem la flama e daissarem bolhir a fuòc doç. Mentretant, batrem los mujòls amb un ¼ de veirat d’aiga cauda. Al cap d’aperaquí quinze minutas d’ebullicion i vojarem las glairas e las remenarem per las fragmentar. Tres o quatre minutas aprèp, tirarem la padena del fuòc e i apondrem los mujòls. Tornarem remenar un pauc e, còp sec, o vojarem dins la sopièra (o dins las escudèlas), per dessús de lescas finas de pan (leugièrament torrat, s’es possible).
 
Variantas: i podèm saurengar un parelh de cebas capoladas e un culhierat ras de farina. D’unes passan los legums per la passadoira, abans d’i apondre las glairas. Los mujòls se pòdon batre amb un gisclet de vinagre, en luòga d’aiga. Se pòt far mitat vineta e mitat jolverd. Podèm cambiar lo lard contra òli o grais d’auca. O podèm esposcar amb de gruièra raspat, aprèp d’escudelar. I podèm saurengar una lesca de carnsalada, capolada en dats pichons.
 
I a una varianta que, en mai dels ingredients de la recèpta anteriora, pòrta tanben de purèa de patanas (300 g), un veirat de lach (o de crèma) e un culhierat de farina. Lo resultat es una sòrta de crèma espessa fòrça diferenta. En aqueste cas se’n pòt pas far de sopas, mas d’unes i apondon de crostets de pan fregit. Tanben s’i pòt saurengar, abans tot, una lesca de carnsalada, capolada en dats pichons.
 

Torrin de jolverd
 
S’aprèsta de la meteissa manièra que lo de vineta.
 

Autras denominacions
   
Ai pas pogut trobar cap de referéncia etimologica sus la rosta o rostida, mas la solucion benlèu se tròba dins Costums i creences (Costumas e cresenças), òbra de Joan Amades, ont l’autor parla d’una varianta de la costuma que i a en Valespir, parçan catalan que tanben coneis la sopa de ceba:
  E, de segur, una altra accepcion de rosta es tanada, tabassada, mas i vesi pas lo rapòrt amb aquela tradicion.
 

Dialectalismes e localismes