Lo safran es una espècia pauc emplegada en Occitània. Es pas desconeguda mas se fa rarament servir. Per tant, per excepcional que siá l’ingredient, aquel fricòt se ditz aital:’amb safran’, en tot  remarcar la singularitat. La preparacion del plat es plan simpla e consistís a bolhir las tripas en companhiá d’un parelh de pès de pòrc, d’alhs, carròtas e un saurengat de ceba, tot perfumat d’èrbas nolentas e d’espècias, dont lo safran, que, en mai de la sabor, i porgirà tanben una polida color daurada. A l’ora d’ara, aquel fricòt es conegut en Carcin e en Albigés, ont es fòrça tradicional e presat, mas dins l’ancian temps deviá èsser mai estendut perque dins de comptes de 1445 del convent dels fraires menors d’Avinhon (Provença) trobam aquela anotacion: Item in dos diamas de saffran per mettre en las tripas.
 
Uèi, totun, en Provença es un plat desconegut, e mai a las bibliotècas se’n garden qualques recèptas medievalas.
 
 
Tripas amb safran
 
Ingredients: 1/2 kg de tripas de pòrc, 2 pès de pòrc, 150 g de codenas de pòrc, 2 cebas, 2 carròtas, d’alhs, vin blanc, aigardent de prunas, ferigola, laurièr, safran, pebre, grais d’auca e sal.
 
Preparacion: d’en primièr atalhonarem las tripas en cairats e, en  acabant, coparem los pès en quatre tròces. O metrem tot dins una ola, o cobrirem d’aiga, o daissarem sul fuòc, o menarem al bolh e n’escamparem l’aiga. Puèi i metrem las codenas e una botelha de vin, finirem de cobrir amb d’aiga e o tornarem daissar sul fuòc. Salarem e pebrarem, i apondrem qualques brins de ferigola e una fuèlha de laurièr e, lo bolh pres, rebaissarem la flama e daissarem bolhir a fuòc doç, amb l’ola cobèrta. Mentretant, pelarem la ceba e tres o quatre alhs e o chaplarem tot. Puèi pelarem las carròtas e las atalhonarem en rodèlas. Quand tot serà prèst, metrem un culhierat de grais d’auca din una caçairòla e la daissarem sul fuòc, puslèu doç. Quand lo grais serà caud, i metrem la ceba e los alhs e o saurengarem. I balharem qualque remenada amb lo culhièr de fusta, i apondrem las carròtas, tornarem remenar e, quand la ceba se farà transparenta, o tirarem del fuòc e o apondrem dins l’ola. I apondrem tanben qualques brins de safran e un veironèl d’aigardent e o daissarem bolhir. De còp en còp, se cal, i apondrem un pauc d’aiga cauda. Remenaren tanben, de còp en còp, per que s’arrape pas al cuòl. Al cap de tres o quatre oras d’ebullicion o tirarem del fuòc e servirem. I deu demorar un chuc escàs.
 
Variantas: i podèm apondre dos culhièrs gròsses de bolhon d’ola o un parelh de clavèls de girofle. I podèm saurengar una tomata abocinada, qualques rametas de jolverd (chaplats) o un culhieirat de farina. Podèm cambiar l’aigardent contra d’armanhac, lo grais d’auca contra de lard, e las codenas contra un òs de cambajon. O podèm far amb de tripas de vedèla o d’anhèl. En Albigés d’unes, a taula, l’acompanhan amb de taperas e de cornissons en vinagre.