1. Totjorn mai bas
 
Devers 1910, un bèu jorn de prima, un avion susvolava la comuna de Ròcabruna. Aquò arribava per lo promier còup. Cadun au cafè se gonflava de l’aver vist de fòrça pròche, d’aver entrevist lo pilòte emb son càscol de cuer. Per n’acabar emb la discussien, una practica declaret: “faiáu de ramas per lei manhans quilhats sus l’amorier, l’òme a passat tant pròche que m’a dich: “Mèstre, aurietz de fuec?”.
 
Va cuntet François ABBE naissut en 1906 a son fiu André.
 
 
2. Sason seca
 
A-n una data desconeissuda, aguet luec la darniera processien a Sant Aigòu(f). Partiá cada estiu de la capela sant Pèire de matin e s’acabava au meme luec, lo sera. Sa tòca èra d’obtenir de Sant Aigòuf e de Dieu, Eu, que faguesson puei plòure (Sant Aigòuf si podriá revirat en francés per Saint Aqueux). Aquest estiu d’ailà èra pron sec e lei fisèus s’èran descoratjats. En tornant de Sant Aigòuf, a la gafa dau Fornèu, lo portaire de la crotz de la processien l’aviá trempada dins una lòna dau rialet en diguent: “as pas vogut faire plòure mas ara ti banharàs”.
 
L’estiu seguent lo romiatge siguet suprimit e pus jamai si faguet.
 
Quauqueis annadas avans, lo rèire-grand Abbe de mon rèire-grand èra estat victima indirècta d’aqueste romiatge, qu’eu si faiá vièlh. Prior dei blancs e endecat, l’avián botat sus sa cadiera davans la capela Sant Pèire en esperant lo retorn de la processien. Mas aviá agantat frei per cauva d’un Ponent dei fòrts e n’èra puei mòrt quauques jorns après.
 
Va cuntet François Abbe (1906-1989) d’après çò que li aviá cuntat son pairgrand Jean Abbe (1840-1926).