Opinion
Manganas (XIX)
Fasiá quinze minutas qu’èri a esperar dins aquela androna quand las pòrtas darrièr las cosinas del Lion Burger se dubriguèron. Ai vist dins lo retrò l’òme gaitar a man drecha, a man esquèrra e me veire. Era el, de segur: semblava l’òme de la fòto. S’afanèt, s’engulhèt entre la paret e la veitura, dintrèt e barrèt la pòrta. Vamos!
Soi sortit plan planet de l’aglomeracion puèi avem pres per las departamentalas de las Lanas de Gasconha.
Leunhan. Saucats. Ostens. Velhada. Lucsèir. Poesia de la toponimia.
Sul camin de Labrit, dins lo pinhadar en plen, me demandèt de m’arrestar e de sortir de la veitura. Me palpejèt del cap als pès puèi passèt la man jols sètis, dubriguèt la bòstia de gants, los parasolelhs, los saquets sus la banqueta arrièra ont i avià d’afars per nautres. Pas res. Alara me demandèt se i avià qualqu’un dins la mala.
Me fintèt dins los uèlhs e aguèt aquel riset...
Pensavi traversar Shalòssa, passar l’Ador a Pèirahorada e la frontièra a Dancharia mas el volià pas.
Semblava tròp joine lo K. per aver viscut o al mens conegut lo terrorisme en Bascoat. D’onte venià aquela paur? N’avià ausit parlar dins son clan? Quizás, quizás, quizás... çò cantava la radiò.
Entamenar una convèrsa èra pas aisit. Se mesfisava encara. Per el una Peugeot 308 quitament negra èra pas lo tipe de veitura que s’ameritava per traversar Espanha.
Per semenar la Guardia Civil, segur èra pas çò milhor, mas èra discrèta, digús la guinhariá pas e per que siague pas raubada aviai pensat a qualques antipanatòris, escampats sus la tauleta de darrièr: “Accidents” de Manciet, “Car” de Harry Crews, “Funky guns” dins la colleccion Soul Fiction, “Qualques balas dins la pèl” de Franc Bardòu e “Patria” que venià de sortir dins la colleccion Babel.
Benlèu foguesse per aquò que lo K. avià pas dubèrta la mala. Quizás, quizás, quizás...
Entamenar una convérsa èra pas aisit. Aprofiechèt pas l’oportunitat de parlar lecturas. D’evidéncia m’i coneissiai pas en veitura. I avià lo fotbòl (encara que calià seguir lo meteis campionat...). La nuèit venià. Era l’ora dels contes e de las legendas.
Soi sortit plan planet de l’aglomeracion puèi avem pres per las departamentalas de las Lanas de Gasconha.
Leunhan. Saucats. Ostens. Velhada. Lucsèir. Poesia de la toponimia.
Sul camin de Labrit, dins lo pinhadar en plen, me demandèt de m’arrestar e de sortir de la veitura. Me palpejèt del cap als pès puèi passèt la man jols sètis, dubriguèt la bòstia de gants, los parasolelhs, los saquets sus la banqueta arrièra ont i avià d’afars per nautres. Pas res. Alara me demandèt se i avià qualqu’un dins la mala.
— “De segur!”
Me fintèt dins los uèlhs e aguèt aquel riset...
— “Anem! Perdem pas tròp de temps.”
Pensavi traversar Shalòssa, passar l’Ador a Pèirahorada e la frontièra a Dancharia mas el volià pas.
— “Per Roncesvals alara?
— Vòli pas passar pel Bascoat, ja t’ai dich.
— Es pas lo Paìs Basco, es Navarra.
— Te trufes pas de ieu. Passarem pel Sompòrt.”
— Doncas serà l’Aragon, la Castilha abans d’arribar en Andalosia.
— Vòli pas passar pel Bascoat, ja t’ai dich.
— Es pas lo Paìs Basco, es Navarra.
— Te trufes pas de ieu. Passarem pel Sompòrt.”
— Doncas serà l’Aragon, la Castilha abans d’arribar en Andalosia.
Semblava tròp joine lo K. per aver viscut o al mens conegut lo terrorisme en Bascoat. D’onte venià aquela paur? N’avià ausit parlar dins son clan? Quizás, quizás, quizás... çò cantava la radiò.
— “El Jefe es una leyenda en Burdeos, ¿lo sabías? “
Entamenar una convèrsa èra pas aisit. Se mesfisava encara. Per el una Peugeot 308 quitament negra èra pas lo tipe de veitura que s’ameritava per traversar Espanha.
Per semenar la Guardia Civil, segur èra pas çò milhor, mas èra discrèta, digús la guinhariá pas e per que siague pas raubada aviai pensat a qualques antipanatòris, escampats sus la tauleta de darrièr: “Accidents” de Manciet, “Car” de Harry Crews, “Funky guns” dins la colleccion Soul Fiction, “Qualques balas dins la pèl” de Franc Bardòu e “Patria” que venià de sortir dins la colleccion Babel.
Benlèu foguesse per aquò que lo K. avià pas dubèrta la mala. Quizás, quizás, quizás...
Entamenar una convérsa èra pas aisit. Aprofiechèt pas l’oportunitat de parlar lecturas. D’evidéncia m’i coneissiai pas en veitura. I avià lo fotbòl (encara que calià seguir lo meteis campionat...). La nuèit venià. Era l’ora dels contes e de las legendas.
— “Vòli pas parlar del Jefe. Per contra te pòdi parlar de Carlos.”
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari