“I aviá mai d’un GAL: lo de la polícia espanhòla (lo blau), lo de la Guardia Civil (lo vèrd), lo dels militaris e dels servicis secrets (lo marron), lo de la polícia francesa (lo blanc) qu’èra directament concernit per las accions perpetradas sus son territòri... e lo GAL de Carlos, lo roge!
 
Aqueste foguèt lo mai actiu dins la “guerra sucia”: compausat de mercenaris professionals, d’ultradrechistas, de neonazis, de neofascistas, de criminals professionals, d’assassins, d’ex-legionaris e d’ex-membres de l’OAS, doncas, èran pagats pels meteisses servicis centralizats que lo GAL blau (format per la polícia e los servicis d’informacion del Ministèri de l’Interior, los mai actius en Iparralde) mas tanben, sustot, pagats per una còla d’entrepreneires rics d’Espanha e del Bascoat. Objectiu: l’eliminacion fisica dels etarras, notadament los qu’avian l’estatut de refugiat politic en França, e la fin de l’impòst revolucionari d’ETA. Que jamai obtenguèron pas malgrat tota la moneda despensada e tota la guerra sala del GAL roge. Nombre presumit de victimas: un trentenat.
 
— Cossí es possible que jamai foguèt pas perseguit?
 
— En Espanha èra in-to-ca-ble. Un exemple: en abrial de 1985 Licata, que serà comdemnat per aquel delicte, anèt pròche Marbella onte reçaupèt per part de Carlos e de son conhat e associat Didon l’argent per pagar los mercenaris qu’avian assassinat lo jornalista Galdeano. Una comission rogatòria arribèt al tribunal del canton per investigar sus aquelas relacions. La responsa foguèt clara: “discutatz del sèxe dels àngels”.
 
— Aquò te fa rire...
 
— E ben òc! Mas son contacte màger èra dins la polícia, un cèrt Elmut. Coma Carlos èra arribat dins la region en 1977 mas per integrar una seccion policièra especializada dins la lucha contra lo narcotrafic sus la Costa del Sol. Puèi, pendent mens d’una annada, foguèt lo cap de la Brigada d’informacion de Bilbao e doncas lo superior ierarquic del José Amedo Fouce e del Michel Dominguez, los responsables operacionals del GAL. Aprèp tornèt sus la Costa del Sol onte foguèt nomenat comissari d’una vila mejana pròche Marbella, aquela onte demorava Carlos. Elmut, lo patron dels servicis de la polícia nacionala d’aquela ciutat, aviá una autra fonccion, oficiosa aquela d’aquí: èra responsable dels “contactes” amb los òmes del GAL. Sabem per exemple qu’a l’estiu 1987 s’amassèron a Marbella Carlos, Elmut, Amedo Fouce e Julio Hierro Moset, davancièr d’Elmut al pòste de Bilbao e condemnat dins l’afar Segundo Marey. Es Elmut que los metèt en relacion ambe Carlos.”