Opinion
OGM (I)
Aqueste còp, poirem parlar deus OGM. Mon opinion sus aquò es nuançada.
En prumèir, me fau precisar que, coma sui fòrt aucupat en’queth moment, hèsi sonqu’una petita introduccion, e un còp que ven serèi mèi scientific e detalhat, promís!
En gueitant Les Guignols de l’Info, viri que la caricatura deus OGM consistèva a los representar coma generators de tumors, brèf a los confónder damb substanças cancerigènas. Diu i auger encara “quauquas” gents que pensan que los OGM son subtanças toxicas ajotadas, finalament coma los pesticides e auts.
Èstim racionaus. Un OGM (qu’es pas una substança ajotada mès l’organisme eth-mème, aquò dit en passant) conten simplament un chic d’ADN en mèi, valà tot.
Ne pòdi pas, scientificament, estar tot empenat contra los OGM dens l’absolut. L’ajost d’un gène pòt A CÒPS perméter de sintetisar una substança insecticida (per exemple) que pòt, de vrai, estar meishanta preu consomator, mès pas mèi qu’un insecticide “quimic”. Mès, quòra s’agís de botar mèi gròssa la planta, sons gruns, etc.,... quala toxicitat?
En duhòra de la toxicitat potenciala de certèns OGM o de la possibilitat de dispersion d’un bagatge genetic mèi adaptat a constrentas (donc risc de baisha de la diversitat genetica), se n’i’n a que vòlen pas minjar d’OGM, lo problèma es essencialament ideologic.
L’anti-OGM - qu’aublida d’alhurs que totas las tomatas actualas son issudas d’OGM, senon se conservarén briga - refusa de consomar un produit dont l’ADN es arrenjat per l’òme, considerant que n’es gaire naturau. Considèra donc que l’òme n’es pas un èster naturau, mès un èster artificiau, hòra de la natura... un robòt, qué? Aima milhor minjar un fruit caperat de pesticides que non pas lo que produís sas pròpas defensas graça au genia genetic... Non, exagèri... N’i’n a tanben que minjan ni OGM ni quimic!
E perqué hèser tant de barsalh autorn deus OGM e ne s’opausar briga aus ibrides? Dens l’absolut, un barrejadís d’ADN es un barrejadís d’ADN.
Bon, anem, arrèsti de peguejar. Fau díser que, òc, mon article es prampó “tirat preus peus” aqueste mes.
Una causa a retenir sonque: finalament, l’òme a paur de l’òme!
En prumèir, me fau precisar que, coma sui fòrt aucupat en’queth moment, hèsi sonqu’una petita introduccion, e un còp que ven serèi mèi scientific e detalhat, promís!
En gueitant Les Guignols de l’Info, viri que la caricatura deus OGM consistèva a los representar coma generators de tumors, brèf a los confónder damb substanças cancerigènas. Diu i auger encara “quauquas” gents que pensan que los OGM son subtanças toxicas ajotadas, finalament coma los pesticides e auts.
Èstim racionaus. Un OGM (qu’es pas una substança ajotada mès l’organisme eth-mème, aquò dit en passant) conten simplament un chic d’ADN en mèi, valà tot.
Ne pòdi pas, scientificament, estar tot empenat contra los OGM dens l’absolut. L’ajost d’un gène pòt A CÒPS perméter de sintetisar una substança insecticida (per exemple) que pòt, de vrai, estar meishanta preu consomator, mès pas mèi qu’un insecticide “quimic”. Mès, quòra s’agís de botar mèi gròssa la planta, sons gruns, etc.,... quala toxicitat?
En duhòra de la toxicitat potenciala de certèns OGM o de la possibilitat de dispersion d’un bagatge genetic mèi adaptat a constrentas (donc risc de baisha de la diversitat genetica), se n’i’n a que vòlen pas minjar d’OGM, lo problèma es essencialament ideologic.
L’anti-OGM - qu’aublida d’alhurs que totas las tomatas actualas son issudas d’OGM, senon se conservarén briga - refusa de consomar un produit dont l’ADN es arrenjat per l’òme, considerant que n’es gaire naturau. Considèra donc que l’òme n’es pas un èster naturau, mès un èster artificiau, hòra de la natura... un robòt, qué? Aima milhor minjar un fruit caperat de pesticides que non pas lo que produís sas pròpas defensas graça au genia genetic... Non, exagèri... N’i’n a tanben que minjan ni OGM ni quimic!
E perqué hèser tant de barsalh autorn deus OGM e ne s’opausar briga aus ibrides? Dens l’absolut, un barrejadís d’ADN es un barrejadís d’ADN.
Bon, anem, arrèsti de peguejar. Fau díser que, òc, mon article es prampó “tirat preus peus” aqueste mes.
Una causa a retenir sonque: finalament, l’òme a paur de l’òme!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari