Opinion
L'endeman del confinament?
O sabèm, vivèm una crisi sanitària excepcionala. Lo coronavirus de 2019 es a paralisar mièja planeta, e mièja umanitat es forçada de se refugiar entre las parets de l'ostal per assajar de limitar lo perilh.
Aquesta nuèch, me demandi quin jorn ne serà l'endeman. Quand la catastròfa aurà passat e qu'aurem de comptar nòstres mòrts, que farem? Tornarem a nòstras costumas d'abans, en temptant de ganhar nòstre pan (amb o sens glutèn), coma podèm? Voldrem tornar far los toristas e consumar sens limits? La natura deurà tornarmai patir nòstra arroganta preséncia?
Desiri per nosautres d'autras causidas. Nos espèri conscients de çò essencial, conscients que la societat de la cobesiá nos aluènha tròp sovent del partatge amb los qu'aimam e qu'avèm pas totjorn temps d'aimar. Enfin nos pensarem dins la natura, e non pas sos "mèstres e possessors" coma voliá qu'o foguèssem Descartes, ara que mesuram quant lo Mond càmbia quand i sèm mens envasissents?
Ja se nòta que los govèrns responsables dels degalhs dins los sistèmas socials s'alestisson per l'endeman: avalisson de dreches, centralizan lor poder e mai pòdon derivar devèrs lo militarisme. Nos voldràn far pagar car los plans de relança que nos anóncian eles.
Doncas, ieu disi que nos alestiscam per l'endeman. Caldrà luchar, non solament per pèrdre pas definitivament lo pauc qu'aviam, mas per jutjar los responsables dels desastres, per lor dire que nos daissarem pas tòrcer, que nos devèm governar perque eles son pas capables de nos governar.
Seràn de jorns, de meses, d'ans de mal viure, mas encara seràn mai durs, aqueles tempses avenidors, se, tanlèu abraçar los e las qu'aimam, avèm pas alestit entre nosautres l'endeman del confinament.
Aquesta nuèch, me demandi quin jorn ne serà l'endeman. Quand la catastròfa aurà passat e qu'aurem de comptar nòstres mòrts, que farem? Tornarem a nòstras costumas d'abans, en temptant de ganhar nòstre pan (amb o sens glutèn), coma podèm? Voldrem tornar far los toristas e consumar sens limits? La natura deurà tornarmai patir nòstra arroganta preséncia?
Desiri per nosautres d'autras causidas. Nos espèri conscients de çò essencial, conscients que la societat de la cobesiá nos aluènha tròp sovent del partatge amb los qu'aimam e qu'avèm pas totjorn temps d'aimar. Enfin nos pensarem dins la natura, e non pas sos "mèstres e possessors" coma voliá qu'o foguèssem Descartes, ara que mesuram quant lo Mond càmbia quand i sèm mens envasissents?
Ja se nòta que los govèrns responsables dels degalhs dins los sistèmas socials s'alestisson per l'endeman: avalisson de dreches, centralizan lor poder e mai pòdon derivar devèrs lo militarisme. Nos voldràn far pagar car los plans de relança que nos anóncian eles.
Doncas, ieu disi que nos alestiscam per l'endeman. Caldrà luchar, non solament per pèrdre pas definitivament lo pauc qu'aviam, mas per jutjar los responsables dels desastres, per lor dire que nos daissarem pas tòrcer, que nos devèm governar perque eles son pas capables de nos governar.
Seràn de jorns, de meses, d'ans de mal viure, mas encara seràn mai durs, aqueles tempses avenidors, se, tanlèu abraçar los e las qu'aimam, avèm pas alestit entre nosautres l'endeman del confinament.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Aimariái tant d'o creire çò qu'escrives. Ièr ai ausit lo Lemaire, lo ministre, aquel que parla coma un libre premsat per l'Ecole Nationale d'Administration (pels amics catalans del sud, alta escola administrativa que formata els cervells dels administradors francesos). E doncas aquel gús nos anoncièt la crisi economica mai grèva dempuèi 1945. Çai sèm! Preparatz vos! Anam pagar lo compte! Sai pas de quane biais! N'ai pas cap d'idèa! Mas, eles eles lo la còla, o sabon.
Sí que m'agradaria un replegament. Ara; després de la Gran Guerra de 1914-18 i de la pandèmia del Grip de 1918 (50 milions de morts amb 5 vegades menys d'humans que ara) vingueren els Folls Anys 20. Passa sempre: après la pluie, le veau temps.
Ai ren d'apondre a ton article... Plan d'acòrd coma te. Nos faudrà de coratge mai de pugnacitat per l'après confinament.
_"jutjar los responsables del desastre"_ /_ "eles son pas capables de nos governar"_ Que non ! que non ! responsables de qué ? innocents com un anhèth que ven de nèisher ! Annadas e annadas que nos asseguran qu'ic prevesen TOT ! qu'ic prevesuren TOT! Son los mei intelligents ! los mei avisats ! dromitz brave monde ! Tot va plan ! praubes pècs qu'ètz ! "Quan l'orgulh ne va a chivau, la misèria que sèc en troças " se ditz ....
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari