Dimenge, 28.6.2020 03h00
Adiu brave monde d’Occitània. Sabetz, quand un a frotjat en Lemosin, crese qu’un es ‘bituat a se far mocar e mai a se mocar de se, se-mesme. L’auto-depreciacion, quò siriá un quite biais de viure per chas nos. Quant de còps ai auvit Limotjauds que Lemosins despreciar lor ciutat e lor país. Mas qu’es benleu qu’a fòrça d’auvir dire que lor país, qu’es «lo cròs dau cuòu dau monde», un fons de cròs perdut, an ‘chabat per se far a l’idéia. A, ne’n setz estonats? Vos responde que ai auvit mai d’un còp dau monde d’en defòra dau Lemosin (de la quita gent d’Occitània occitanistas) dire dau mau de queu país e sens zo conéisser, o mas per l’i èsser passat regde sus la granda via sens ne’n aver ren vist, qu’es pas una idéia entau ren mas per purar o per se far plànher, non gran, qu’es suvent qu’un auva, qu’un legís, que lo Lemosin, qu’es pas avenhe. La gent? Lo país? Sauriá pas dire çò que n’en pensan franchament quelas gents mesdisentas mas, d’après, Limòtges, quò vaudriá pas lo còp a las creire, l’i auriá ren a l’i far, e lo país lemosin, quò siriá lo país de la durla, de la campanha verda perduda dins lo nonren sus la diagonala dau voide. Entau disen la gent, entau disen los quites Lemosins: que lo Lemosin, l’i a ren a l’i far, que zo fau quitar per montar a París, que Limòtges, qu’es pas plan brave coma vila, que los Lemosins, qu’es tot mas daus bicanards, daus paisans etc. A ben, fuec de Diu, emb tau una opinion sus se-mesma, me diretz que quò balha pas énvia de lo visitar lo Lemosin.
E ben, m’es ‘vís que siá los Lemosins son dau monde fin que fan creire que qu’es pas la pena de venir per aquí puei que li a ren a l’i far, donc un biais de se pas far “envasir”, de se mainatjar de sòrta, siá los Lemosins an per de verai integrat l’idéia que lor país vau tròp ren, que qu’es totjorn mielhs alhors, que la gent l’i son pas plasentas etc. Si un l’i ‘visa de mai près, l’i a pertant un amor dau país chas los Lemosins, un amor jamai dich, jamai metut en paraulas o plan ralament: quò se fai pas de dire que son país, un l’aima, que son país es lo mai brave dau monde, non, quò se fai pas, quò se ditz pas, quò siriá maloneste zo dire. Los Lemosins son discrets: fau pas far parlar de se, fau pas se far marcar au jornau, fau pas far d’istòrias coma lo vesin… A… qu’es un biais de far pro mai bassetz fin finalament mas quò fai tanben que las lingas de pelhas an viste fach de l’i te far ‘na meschanta reputacion au Lemosin e vos responde que, daus còps, n’i a pro de se far mocar, vesetz, quò siriá tot coma se far tirgossar a tots pas moments, se far secutar si voletz, òc-es, un secutament, coma ad un pitit a qui un ditz e tòrna dire qu’eu vau ren, que ‘chaba per zo creire. Per los Lemosins, qu’es parier. L’i a ‘na tension fòrta entre l’amor dau país e quauquaren coma de l’auto-òdi. Ba, quand un l’i es nascut, un l’i se fai a fòrça, mas coma occitanista que milita pauc que pro per sa cultura, per sa linga, ‘chaba de venir pesant de se far mocar e d’auvir sos compairs lemosins totjorn mauparlar sus ilhs-mesmes, quò fariá belament pitat. Adonc, quant siriá fin, ne’n ai ‘gut mon fais mai d’un còp de quelas mesdisenças vengudas dau dedins mai dau defòra, segur. ‘Laidonc, farai auei un laus dau Lemosin.
De puegs qu’en combas, Lemosin,
nos esniuras d’erbas verdas
de ranas chantant lo país
dins mai de mila peschieras.
Lemosin, país enviblat,
d’unas béstias feraminas,
daus uns leberons subrevists,
de farfalets mai d’eschantits.
Tas aigas lenas mai vivas
que lindas son tan jauventas,
nos fan venir tot esberbits
coma daus conilhs mas eisits.
Tos aubres, chastenhs que jarrics,
nos paran de las frejuras,
e nos balhan bonas fruchas,
las chastanhas per nos tundir.
Ai Lemosin,
ten-te fier,
ten-te druge,
Ses lo pus brave daus país,
poguessa mas ton pòple
dins sa linga respelir.
Comentaris
4 de julh 13.48h
#12 Los occitans, e sobretot los lemosins et auvernhats, participavan força a l'Edat Mejana a l'istoria catalana ambe daus pechetas migracions de repoblament dins los territoris noùs, voides de causa de las guèrras. Au mitan dau sègle XIII, lo trobador "alvernhatz" Pons de Chaptuelh (lo famos Capduelh) qu'era un de los darrièrs senhers auvernhats a negar lo rei de França dempuèis l'annecion de 1213, son omatge personau lo reserva a son char rei d'Aragon (e sèm aluenh de Catalonha vés V... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
2
0
2 de julh 22.08h
En catalonha se ditz encara ,per parlar d'una polida langua: lo millor llimosi. Una bona part de la poesia catalana foguèt escrita en òc. En limosi .
Valora aquest comentari:
1
0
29 de junh 22.24h
#10 Fais pas ci, fais pas ça
Viens ici, mets toi là
Attention prends pas froid
Ou sinon gare à toi
Mange ta soupe, allez,brosse toi les dents
Touche pas ça, fais dodo
Dis papa, dis maman
Fais pas ci fais pas ça
À dada prout prout cadet
À cheval sur mon bidet
Mets pas tes doigts dans le nez
Tu suces encore ton pouce
Qu'est-ce que t'as renversé
Ferme les yeux ouvre la bouche
Mange pas tes ongles vilain
Va te laver les mains
Ne traverse pas la rue
Sinon panpan cucul
Fais pas ci fais pas ... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
3
0
29 de junh 09.29h
Facil de diser de causas atal : pas de generalizacion, etc. E soi plan d'acòrdi sul fons, ça que la ai l'impression que cèrts traits se podon desgatjar si que non a qué servis l'etnologia ?). Cresi ièu a un problème amb l'educacion a la lemosina ne soi segur, basada sustot suls interdits : fagas pas aquò e pas lo rèsta...
Aquò dòna al final de tipes "descolhats", qu'an pas fisança en eles. Me sovèni qu'un jorn agèri un papièr amb d'expressions lemosines entà educar los mainatges... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
6
18
28 de junh 23.57h
#8 Aquesta mena de generalizacion a partir de qualques exemples mal venguts : aquò es tipicament l'anar d'un prepaus racista. Res jamai enlòc non se pòt pas de ges de biais generalizar, de çò que concernís la natura umana.
Valora aquest comentari:
19
0
28 de junh 23.12h
Lo contengut d'aqueste comentari es ocult perque es estat considerat inadeqüat pels legeires de Jornalet
Mostra'l
Valora aquest comentari:
0
26
28 de junh 14.53h
En llemosí sonà lo meu primer vagit ... . E se non è vero, è plan ben trobato.
Valora aquest comentari:
2
0
28 de junh 13.34h
Personalament tròbi que la Corresa, lo plèir de Miuvachas, lo lac de Vaciviera, les Monedieras,..., tot acò's lo paradís sus tèrra : se'n desgàtjan frescor, serenitat, puretat, netetat... Malurosament per jo, i a quasi pas lenge de trabalh labàs, donc impossible d'i anar víver.
Valora aquest comentari:
13
0
28 de junh 11.53h
Aquò me fa fòrça plaser de veire quicòm en lemosin sul site. Los parlars lemosins son los mieus parlars preferits de l'occitan, e es plan triste qu'auèi n'i a pas gaire que sabon parlar lo lemosin. Encara que siá un parlar qu'ausissi pas sovent, es sempre un grand plaser de l'escotar, o encara de parlar amb un que'l parla. La vergonha deuriá pas existir pel pòble lemosin, se foguèsse lemosin, ne seriái mai qu'urós d'aver una tala lenga pel mieu patrimòni. Viscan los nòstres fraires... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
13
0
28 de junh 11.03h
'Quo fat plaser 'quel tèxte !
N'i a pro d'aquel monde que parla de la "diagonal dau voide".
'Quel "voide" qu'existit pas, en Lemosin ante que sèm i'a de la beutat pertot a l'entorn ! Daus vialatges anque lors velhas pèiras, de la pichonas vialas o borgs qu'avian de las grandas istorias, e sobretot de pertot daus braves paisatges, daus riòs bruchents, lo bruch daus aucèus que chantan o enquera los "TUTS" de los cùcs (los petiots grapauds de tèrra) l'estiu a la tombada de la nuèit...
Valora aquest comentari:
14
0
Comenta
Lo comentari es estat mandat corrèctament
13 comentaris
(16 vòtes)
En cargament
13 comentaris
Mandar
