Dimècres, 27.1.2021 03h00
Lo vocabulari occitan es un domeni de libertat.
Nòstra lenga balha a cadun de poder fargar de mots novèls que se comprenon sulpic e an un efièch de sens fòrt.
Son gostoses, de vertadièrs bonbons de lenga.
Prenètz los mots en ‘um’ coma mesclum, qu’es plan conegut per dire una mescla d’ensaladas. Mesclum es, coma pastís, un tèrme generic redusit dins la vida vidanta a un sens plan precís.
Lo pastís de segur es lo pastagà, lo jaune. Mas en realitat es una pasta e pòt èsser una còca, lo rambalh dins un ostau, lo trabalh dau pastissièr o una situacion trebolada: “Que pastís per dintrar en vila!”
Per lo mesclum se ne pòt trapar de tot, mesclum de monde, de vin, de pensadas. La finala en ‘um’ dona la generalizacion.
Atau lo ratum es la ratalha tota, e lo tristum una tristesa ontologica. Lo negrum nos aganta quora tot çò que se pòt imaginar de negre nos emplena e nos aclapa. Lo ventum recampa tota la ròsa das vents emai los ventolets sens noms, e l’estelum (o estelam) lo cèl tot.
Quora la Region volguèt faire una multi-festassa per l’òc prenguèt lo titól Total Festum degut au Glaudi Alranq per o dire fòrt e cort. Amarum, frescum, tendrum, joventum, la tièra n’es gaireben infinida que ne podètz inventar quand n’avètz de besonh.
Es una das rasons que fasián dire a Delavouet que la lenga nòstra es jove. Aqui lo bèl e lo bon de la libertat e l’astre qu’avèm dins nòstra lenga occitana, que dison rosegada de vielhum, de fargar de mots novèls per dire lo novelum.
Comentaris
1 de febrièr 06.50h
Ieu, descurbèri lu mòts en -UM embé Joan-Pau VERDIER e la sieu cançon "AMARUM":
"qu'es una nuèit coma d’autras
chau pas zo dire en francès
qu'es l’amarum a ma pòrta
que bufa çò qu’escrive"
Valora aquest comentari:
0
0
28 de genièr 12.58h
Solide que l'occitan a encara aquela capacitat de creacion ( sustot quand prenèm coma referencia lo francés, lenga venguda acodada e enregdesida), tan melhor e ne podèm èsser uroses.
Mas , l'article me mena a una autra reflexion:
Plan sovent, quand dintram en contact amb un mot novèl o que conèissiam pas, l'adaptam pas a las règlas de prononciacion de nòstre parlar.
Dins la magèr part dels parlars lengadocians ( de l'Agenés a las Cevenas, mai o mens), lo "m" final se redusís en... Legir la seguida
Valora aquest comentari:
3
0
27 de genièr 14.51h
Meritas un veritable oscum!
Valora aquest comentari:
5
1
1
Comenta
Lo comentari es estat mandat corrèctament
3 comentaris
En cargament
3 comentaris
Mandar
