La frenetizacion dau consum per Nadau es ara quasi totala.
 
Ongan çò que simboliza aquela fèsta au Clapàs es un gigantàs “paquet-cadeau” illuminat, totem de reddicion au consumerisme que rosega la planeta. A costat un Mèstre Nadau marginalizat per de Mickeys e un calendièr de l’avent en anglés qu’es certificat de modernitat.
 
Tornam a Nadau. Lo nom occitan es mai pròche que lo mot Noel francés de lor origina latina “natalis” que significa naissença. Nadau, nadiu e natal son de la familha de nacion qu’es comunautat de naissença. (Es una evidencia que los Kanaks an pas encara compresa!)
 
“Nadau e Sant Joan partejan l’an” ditz la nòstra tradicion. Los solsticis son doas fèstas solaras e de fuòc, mas amb de sens diferents. En país d’òc Nadau es la Soca, lo Cacha-Fuòc, un gròs lenhàs que crema lentament, de jorns s’es possible. La “buche” de nadau n’es lo remenbre.
 
Atau lo fuòc es dau dedins, de l’ostalada, e la fèsta nadalenca es d’en primièr familhala. Au contre la Sant Joan d’estieu es fuòc brandal de la comunautat, festa sociala.
 
Demòra qu’es curiós que lo solstici se festeje pas lo 21 mas quatre jorns aprèp. La tradicion se seriá enganada? Que non pas. Per aquò doas rasons.
 
La primièra es un accident matematic. Bèl temps a lo grèc Sosigèna s’enganèt al calcular e placèt lo solstici lo 25. Lo Concili de Nicèa rectifiquèt aquò en 325 mas gardèt lo 25 per Nadau, la Naissença, amor qu’èra la fèsta de Mithra e lo Sol Invictus roman, religions diferentas e gaire concernidas pel concili. La concuréncia ja.
 
Allegre, Allegre, que Nadau nos allegre!