La minuscula marca los noms e adjectius que designan las populacions e los abitants (aqueles mots, se ditz que son de gentilicis). Tanben la minuscula marca los noms de lengas e de dialèctes perque son sovent de mots identics als noms d’abitants. Aital se fa dins l’immensa majoritat de las lengas latinas. Aquò es tanben l’usatge normal de l’occitan segon la volontat d’Alibèrt.
— Noms d’abitants (noms gentilicis):
los occitans los somalians un auvernhat una bordalesa de coreanas
— Adjectius liats als noms d’abitants (adjectius gentilicis):
la literatura occitana un conte rus la cosina cretesa una recèpta niçarda las fèstas berlinesas
— Noms de lengas (glotonims):
l’occitan l’anglés lo swahili lo corean
— Noms de dialèctes:
lo lemosin lo rosselhonés lo lombard lo macedonian antic lo cabil
Las populacions mitologicas, legendàrias o fictivas prenon normalament de minusculas. Se tractan coma las populacions realas.
las ninfas los ciclòps los àngels los demònis los èlfs los titans los nefilims
Una remarca es necessària. La Gramatica occitana d’Alibèrt, dins sa primièra edicion de 1935, seguís l’usatge simple que venèm de presentar çai sus, çò es, tot en minusculas. Las reedicions de la gramatica, en 1976 e en 2000 (posterioras a la mòrt d’Alibèrt), seguisson malaürosament un usatge francizat e complicat: meton una majuscula als noms d’abitants, mas meton una minuscula als noms de lengas, als noms de dialèctes e als adjectius. Aquel usatge francés es fòrça mens recomandable. Certans bons autors lo seguisson per automatisme, probablament o fan pas per conviccion.
1) Usatge preferible (romanic e simple), tot en minusculas:
noms d’abitants
noms de lengas
adjectius
los occitans
parlam occitan
la literatura occitana
los somalians
parlam somalian
la politica somaliana
un auvernhat
parlam auvernhat
una vila auvernhata
una bordalesa
parlam bordalés
l’istòria bordalesa
de coreanas
parlam corean
un filme corean
2) Usatge mens recomandable (francés e complicat) que destria de majusculas e de minusculas:
#7 Aí, avii lejut un pauc rapidament...
En realitat, li a divèrsi posicions en Itàlia:
1) substantiu: majuscula / adjectiu: minuscula.
2) minuscula per toi, levat lu pòbles ancians.
3) minuscula per toi, levat lu pòbles ancians, possibilitat d'escriure lu noms m'una majuscula.
4) 1 = règla anciana, 2 = règla modèrna.
#7 Mea culpa! En partida...
Domergue, as rason per Treccani. Avii lejut un pauc rapidament... En realitat, es una question que non es clarament reglada en italian. N'i a per cu cau emplegar la majuscula per lu noms (Libretto delle regole per l’uso delle MAIUSCOLE Montessori).
Parier per http://www.novecentoletterario.it/grammatica/maiuscole.html:
"La maiuscola dunque è giustificata dalla necessità di ... Legir la seguida
Per si faire una idea, la règla de l'italian:http://treccani.it/enciclopedia/uso-delle-maiuscole_(La-grammatica-italiana)/
Correntament: un Italiano, un ragazzo italiano, un Francese, un ragazzo francese...
Non es solament la règla dau francés!
#3 (Ai mandat mon comentari devèrs 16 oras, mas ne manca totjorn un tròç ; i tòrni se me permetètz.... cresi que son de letras italicas qu'ai volgut utilizar e qu'an blocada la transmission, soi curiós de natura alara i tòrni un còp de mai, mas serà lo darrièr. Promés)
"Aquel anglés lo compreni pas" ≠ "aquel Anglés lo compreni pas."
Aquesta diferéncia ortografica ("a" minuscula/"A"majuscula) permet de compensar l'abséncia de l'interlocutor, situacion caracteristica de l'escri... Legir la seguida
8 comentaris
En cargament
8 comentaris
Mandar
