Opinion
Metropolida
Lo 6 de setembre 2012, lo Premier Menistre francés, Jean-Marc Ayrault anoncièt la creacion d’una futura Metropòli agropant leis Establiments Publics de Cooperacion Intercomunaus (EPCI) de l’area urbana marselha.
Aquesta anóncia nos permete de tornar encuei sus la definicion juridica d’una Metropòli dins l’encastre francés e sus son importància per l’avenidor de la ciutat mai gròssa d’Occitània.
Bèu premier, es soventei-fes facha una confusion dins l’emplec d’aquesta terminologia. De nombrosei vilas francesas son sòcis d’un EPCI anomenat “Metropòli”. Per exèmple, Tolosa es lo sèti de la “Comunautat Urbana Tolosa Metropòli” despuei 2008 e Marselha es adejà lo sèti de “Marselha Provença Metropòli” (MPM) qu’es l’EPCI qu’agropa 18 comunas a l’entorn de Marselha.
Juridicament, pasmens, aquestei dos organismes son pas de “Metropòlis” vertadieras mai de Communautats Urbanas ò de Comunautats d’Aglomeracions. Aquesteis EPCI èran, avans la lei de decembre de 2010 de refòrma dei Collectivitats territorialas, lei mai nauts gras d’EPCI. La creacion d’una estructura desseparada dicha “Metropòli” ven desenant apondre un nivèu mai elevat d’autonomia locala.
Per posquer evoluir en Metropòli, l’EPCI deu presentar un bacin d’au mens 500 000 estatjants, çò qu’es lo cas solament per 9 EPCI en França (4 en Occitània: Bordèu, Tolosa, Marselha e Niça, que ne’n parlarem un pauc mai en debàs). Sei prerogativas son manlevadas ai comunas sòcis mai la Metropòli reçaup tanben de prerogativas de collectivitats decentralizadas coma lei despartaments e lei regions, çò qu’èra pas lo cas per lei Communautats urbanas ò d’aglomeracions.
De fach, l’unenca vertadièra Metropòli a l’ora d’ara en França s’atròva en Occitània e es la Metropòli de Niça-Còsta d’Azur, agropant 46 comunas e 545 000 estatjants e mesa en plaça a la fin de 2011.
La Metropòli marselhesa en devenir a per ambicion de recampar 6 EPCI, 78 comunas e aperaqui 1 700 000 estatjants, que ne’n farà la segonda estructura comunala de França en populacion, après París, e una Metropòli a l’escala deis autrei grandei ciutats europencas.
A l’ora d’ara, l’organizacion territorala dau país marselhés patís de son eclatament en de tròp nombroseis estructuras. Lei comunas vesinas aprofiechan la preséncia d’una vilassa pròchia e populosa sènsa vouguer ne’n pertajar lei constrenchas. Lei transpòrts collectius, per exemple, son soventei-fés presentats coma la feblesa màtger dau relarg marselhés. Parierament, leis amenatjaments comerciaus e industriaus se fan sènsa concèrta vertadiera, e pòdon menar, de còps, a de rivalitats localas per l’establiment de susfàcias comercialas e a de doblons malastrós. Ansinta, la zòna comerciala dau Plan-de-Campanha que costeja Marselha e que reçaup una bòna part de sei visitas d’estatjants marselhés es en realitat restacada au País d’as-Ais. La zòna comerciala de Vitròllas, ela tanben restacada a z’Ais dispausa d’una famosa ensenha suedésa d’amoblament en kit. Per reaccion, e per recuperar lei dividendas partidas dins d’EPCI vesins mai independants, MPM dubriguèt sei pròpias zònas comerciala: Grand Litorau, au nòrd de Marselha, assaja de recuperar lei practicas de Plan-de-Campanh. A l’Est, la Valentina aculhiguèt ela tanben un magasin d’amoblament suedés.
La resulta es evidentament desastrosa dau ponch de vista de l’amenatjament dau territòri e dau desenvolopament durable, sènsa parlar dei baroniás qu’aquesta situacion manquèt pas de far náisser, qu’amb cada EPCI ven son president, sei vici presidents e tota una admenistrança. L’aurà faugut l’amolonament de marridei decisions e lo desplegament dei problèmas fortàs de gestion dei Collectivitat Territorialas bucorodanenca e deis EPCIs locaus per que l’estat decidigue d’intervenir per impausar aquesta Metropòli.
L’avenidor nos dirà s’aquesta decision foguèt bòna. Per un tenèire de l’autonomia de gestion, devi dire que lo besonh que l’Estat intervengue per impausar una Metropòli que pareissiá pasmens una evidéncia d’un ponch de vista urbanistica me fa un pauc trantalhar quant ai competéncias de nòstreis elegits e a sa veison de l’interés generau. La paur qu’an lei pichòtei comunas de se veire engolir per lo mòstre marselhés pòu paréisser legitima. Pasmens, la logica voudria li ramentar que sènsa aqueu mòstre que pren a sa cargas lei mai gròssas dificultats socialas e economicas dau territòri, existissarián bessai pas mai! Es puei normau que dins l’encastre d’un país “logic”, lei cargas e lei riquessas siguesson pertatjadas au mièlhs e que la gestion d’aquel espaci se fague dins l’interés bèu promier de totei seis estatjants, pas solament d’una minoritat!
Apondrai un darrier ponch, en fòrma d’explica per quant a la situacion actuala. L’existéncia de toteis aqueleis EPCI dins l’airau marselhés es la consequéncia desastrosa d’una causida politiciana a la fin deis annadas 60. Quora Lila, Lion e Estrasborg se constituèron en Comunautats Urbanas a la favor d’una lei votada en 1966, lo cònsol de Marselha, Gaston Deferre, refusèt de faire parier au sieu, per encausa que la Comunautat Urbana ansinta creada seriá tombada dins la banasta dau Partit Comunista! Uei que lo perilh rotge a despareissut, la question de l’interés de la fusion, per Marsellha, se pausa pas mai...
Istòria de seguir...
Aquesta anóncia nos permete de tornar encuei sus la definicion juridica d’una Metropòli dins l’encastre francés e sus son importància per l’avenidor de la ciutat mai gròssa d’Occitània.
Bèu premier, es soventei-fes facha una confusion dins l’emplec d’aquesta terminologia. De nombrosei vilas francesas son sòcis d’un EPCI anomenat “Metropòli”. Per exèmple, Tolosa es lo sèti de la “Comunautat Urbana Tolosa Metropòli” despuei 2008 e Marselha es adejà lo sèti de “Marselha Provença Metropòli” (MPM) qu’es l’EPCI qu’agropa 18 comunas a l’entorn de Marselha.
Juridicament, pasmens, aquestei dos organismes son pas de “Metropòlis” vertadieras mai de Communautats Urbanas ò de Comunautats d’Aglomeracions. Aquesteis EPCI èran, avans la lei de decembre de 2010 de refòrma dei Collectivitats territorialas, lei mai nauts gras d’EPCI. La creacion d’una estructura desseparada dicha “Metropòli” ven desenant apondre un nivèu mai elevat d’autonomia locala.
Per posquer evoluir en Metropòli, l’EPCI deu presentar un bacin d’au mens 500 000 estatjants, çò qu’es lo cas solament per 9 EPCI en França (4 en Occitània: Bordèu, Tolosa, Marselha e Niça, que ne’n parlarem un pauc mai en debàs). Sei prerogativas son manlevadas ai comunas sòcis mai la Metropòli reçaup tanben de prerogativas de collectivitats decentralizadas coma lei despartaments e lei regions, çò qu’èra pas lo cas per lei Communautats urbanas ò d’aglomeracions.
De fach, l’unenca vertadièra Metropòli a l’ora d’ara en França s’atròva en Occitània e es la Metropòli de Niça-Còsta d’Azur, agropant 46 comunas e 545 000 estatjants e mesa en plaça a la fin de 2011.
La Metropòli marselhesa en devenir a per ambicion de recampar 6 EPCI, 78 comunas e aperaqui 1 700 000 estatjants, que ne’n farà la segonda estructura comunala de França en populacion, après París, e una Metropòli a l’escala deis autrei grandei ciutats europencas.
A l’ora d’ara, l’organizacion territorala dau país marselhés patís de son eclatament en de tròp nombroseis estructuras. Lei comunas vesinas aprofiechan la preséncia d’una vilassa pròchia e populosa sènsa vouguer ne’n pertajar lei constrenchas. Lei transpòrts collectius, per exemple, son soventei-fés presentats coma la feblesa màtger dau relarg marselhés. Parierament, leis amenatjaments comerciaus e industriaus se fan sènsa concèrta vertadiera, e pòdon menar, de còps, a de rivalitats localas per l’establiment de susfàcias comercialas e a de doblons malastrós. Ansinta, la zòna comerciala dau Plan-de-Campanha que costeja Marselha e que reçaup una bòna part de sei visitas d’estatjants marselhés es en realitat restacada au País d’as-Ais. La zòna comerciala de Vitròllas, ela tanben restacada a z’Ais dispausa d’una famosa ensenha suedésa d’amoblament en kit. Per reaccion, e per recuperar lei dividendas partidas dins d’EPCI vesins mai independants, MPM dubriguèt sei pròpias zònas comerciala: Grand Litorau, au nòrd de Marselha, assaja de recuperar lei practicas de Plan-de-Campanh. A l’Est, la Valentina aculhiguèt ela tanben un magasin d’amoblament suedés.
La resulta es evidentament desastrosa dau ponch de vista de l’amenatjament dau territòri e dau desenvolopament durable, sènsa parlar dei baroniás qu’aquesta situacion manquèt pas de far náisser, qu’amb cada EPCI ven son president, sei vici presidents e tota una admenistrança. L’aurà faugut l’amolonament de marridei decisions e lo desplegament dei problèmas fortàs de gestion dei Collectivitat Territorialas bucorodanenca e deis EPCIs locaus per que l’estat decidigue d’intervenir per impausar aquesta Metropòli.
L’avenidor nos dirà s’aquesta decision foguèt bòna. Per un tenèire de l’autonomia de gestion, devi dire que lo besonh que l’Estat intervengue per impausar una Metropòli que pareissiá pasmens una evidéncia d’un ponch de vista urbanistica me fa un pauc trantalhar quant ai competéncias de nòstreis elegits e a sa veison de l’interés generau. La paur qu’an lei pichòtei comunas de se veire engolir per lo mòstre marselhés pòu paréisser legitima. Pasmens, la logica voudria li ramentar que sènsa aqueu mòstre que pren a sa cargas lei mai gròssas dificultats socialas e economicas dau territòri, existissarián bessai pas mai! Es puei normau que dins l’encastre d’un país “logic”, lei cargas e lei riquessas siguesson pertatjadas au mièlhs e que la gestion d’aquel espaci se fague dins l’interés bèu promier de totei seis estatjants, pas solament d’una minoritat!
Apondrai un darrier ponch, en fòrma d’explica per quant a la situacion actuala. L’existéncia de toteis aqueleis EPCI dins l’airau marselhés es la consequéncia desastrosa d’una causida politiciana a la fin deis annadas 60. Quora Lila, Lion e Estrasborg se constituèron en Comunautats Urbanas a la favor d’una lei votada en 1966, lo cònsol de Marselha, Gaston Deferre, refusèt de faire parier au sieu, per encausa que la Comunautat Urbana ansinta creada seriá tombada dins la banasta dau Partit Comunista! Uei que lo perilh rotge a despareissut, la question de l’interés de la fusion, per Marsellha, se pausa pas mai...
Istòria de seguir...
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari